Magdalena Krzeszowiec Hiszpania Literatura i Sztuka Magdalena Krzeszowiec Spis treści

Spis treści Taniec - Pasodoble Muzyka Literatura Teatr Kino - Taniec śmierci - Flamenco - Pasodoble Muzyka Literatura Teatr Kino wyjście

Taniec Najbardziej znanym w Hiszpanii tańcem jest Flamenco, które narodziło się w Andaluzji(stąd wywodzi się tradycja ludowych zabaw i festynów, corrida). Taniec śmierci Flamenco Pasodoble Spis treści

Taniec śmierci Taniec śmierci jest to rodzaj tańca z okresu średniowiecza. Taniec ten towarzyszył niektórym ceremoniom religijnym. Tańce przed Świętym Sakramentem, w dniu Corpus Dei (Bożego Ciała), odbywały się w kościołach Toledo, Walencji czy Sewilli. Tańczono w tym czasie tzw. farsas santas y piadosas (obchody święte i pobożne), były to wczesne odmiany intermezzo wystawiane w kościołach i klasztorach. W hiszpańskiej Galiciitańczono Pela w formie procesji. Dziś jeszcze w Sewilli, w czasie obchodów Bożego Ciała tańczone są te tańce przed Świętym Sakramentem. Stanowią one fenomen paraliturgii rytualnej.

Taniec śmierci

Flamenco Spis treści Flamenco to zjawisko kulturowe, związane z folklorem Andaluzyjskich Cyganów, obejmujące muzykę, śpiew, taniec, strój i zachowania. Jego tradycja pochodzi z Andaluzji, i tam do dziś można oglądać jego wykonanie. Taniec flamenco posiada swe korzenie w dawnych religijnych tańcach orientalnych. W dzisiejszej jego postaci dopatrzyć się można wielu elementów tańca hinduskiego, takich jak ruchy ramion, dłoni I palców, a także używanie nóg jako instrumentu perkusyjnego. Prawdopodobnie taniec ten pochodzi bezpośrednio od hinduskiego tańca katak. Spis treści

Flamenco Spis treści Opowiada się tańcem historię I gestom nie przypisuje się konkretnych znaczeń. We flamenco ruchy ciała I gesty Wyrażają pewne stany emocjonalne tancerza lub podkreślają znaczenie słów i charakteru melodii, która im towarzyszy. Jest to taniec wykonywany solo, w duecie, grupowo lub składa się z kolejnych "solówek", wykonywanych przez poszczególnych tancerzy. Spis treści

Flamenco Strój tancerzy - przeważnie czarny, granatowy lub ciemnobrązowy – to obcisłe spodnie, biała koszula, obcisła kamizelka, mała apaszka pod szyją, buty wzorowane na butach do jazdy konnej z wysokimi obcasami i charakterystyczny płaskodenny kapelusz. Kamizelka i kapelusz bywają wykorzystywane jako element choreografii. Strój tancerek to przede wszystkim szeroka, kolorowa falbaniasta spódnica lub suknia (wykorzystywana w tańcu), falbaniasty gorset i kolorowa chusta, uzupełnieniem czasem bywa wachlarz, grzebień lub kwiat.

Flamenco Muzyka wykonywana jest przede wszystkim na gitarze (choć zdarzają się przypadki użycia fletu, skrzypiec, wiolonczeli). Rytm wybiją zarówno tańczący jak i śpiewacy przez: uderzenia dłońmi (klaskanie), pstrykanie palcami, uderzenia otwartymi dłońmi o pudła, na których siedzą śpiewacy (tzw. cajon) i za pomocą kastanietów.

Flamenco Spis treści

Pasodoble Tematycznie taniec ten przypomina walki na arenie torreadorów z bykami tzw. corridę. Partner występuje w roli toreadora (hiszp. torero), a partnerka odgrywa rolę byka. Sam taniec składa się z trzech części: * wejście na arenę, * obrazuje samą walkę z bykiem i zabicie byka, * parada po zakończeniu walki. Spis treści

Pasodoble

Pasodoble Ruchy obojga tancerzy muszą być gwałtowne i dramatyczne, występuje tu wyjątkowo duża jak na styl tańców latynoamerykańskich ilość kroków od pięty, sylwetki mają specyficzny kształt znany nam z obserwacji sylwetek torreadorów, biodra z przodu a kręgosłup wygięty w łuk.

Muzyka Muzyka hiszpańska nie stanowi jedolitego stylu. Cechą charakterystyczną jest specyficzne zróżnicowanie regionalne, wynikające z przemieszania kulturowego Hiszpanii (m.in. kultura arabska, żydowska lub cygańska). Przez wiele stuleci muzyka hiszpańska kształtowana była przez liczne, zmieniające się wpływy kulturowe. W epoce średniowiecza tzw. śpiew wizygocki (liturgiczny) przeobraził się w tzw. mozarabski, aby wreszcie przeważyły w nim elementy muzyki chrześcijańskiej. W XVI wieku nastąpił rozkwit religijnej polifonii wokalnej, a także muzyki organowej i lutniowej. W XVII wykształciła się oryginalna forma opery tzw. zarzuela, która ewoluowała w następnych stuleciach w popularną hiszpańską tonadillę i sainete. Muzyka hiszpańska poddana była w owym czasie oddziaływaniu trendów neapolitańskich (działalność włoskiego śpiewaka, kastrata - Farinellego). Spis treści

Muzyka Dopiero w XIX wieku muzycy hiszpańscy podjęli próbę wyzwolenia się spod obcych wpływów i wskrzeszenia tradycyjnej, narodowej opery (F. Pedrell). W Madrycie założono Konserwatorium i od tego momentu hiszpańscy muzycy coraz rzadziej wyjeżdżali na studia do Francji, a coraz częściej wykształcenie zdobywali w kraju. Rozbudziło to zainteresowanie rodzimym folklorem i dawną muzyką hiszpańską. Odrodziła się zarzuela. Za twórcę hiszpańskiej szkoły narodowej uważany jest Isaac Albéniz (1860-1909). Kierunek ten reprezentował również Enrique Granados, a następnie Manuel de Falla. Copla, Copla andaluza – hiszpańska muzyka rozrywkowa uprawiana od ok. 1940 roku,

Literatura Dzieje literatury hiszpańskiej są ściśle związane z historią ziem położonych na Półwyspie Iberyjskim. Okres tworzenia pisanych dzieł kultury obfitował w pojawianie się w tekstach literackich różnorodnych wpływów. Panowanie rzymskie, arabskie czy też literatura przybyłych na półwysep Żydów kształtowała w pewnym stopniu przyszłą literaturę hiszpańską. Przed powstaniem pierwszych dzieł w języku hiszpańskim na terenie współczesnej Hiszpanii rozwijała się literatura w języku łacińskim, a także literatura hispano-arabska oraz judeo-arabska. Spis treści

Literatura Jedną z pierwszych powieści, która trafiła w sposób szczególny do gustów młodych czytelników można uznać Don Kichota (wyd. 1605 i 1615) hiszpańskiego pisarza Miguela Cervantesa. Powieść ta przedstawia tytułowego Don Kichota, jako błędnego rycerza, który przeżywa mnóstwo dość absurdalnych czasem przygód. W podróży towarzyszy mu Sanczo Pansa, wierny giermek, uosobienie zdrowego rozsądku, przemyślności i sprytu. Powieść stała się podstawą licznych adaptacji scenicznych oraz filmowych. Na motywach powieści powstało także kilka filmów animowanych, adresowanych bezpośrednio do dzieci.

Teatr Hiszpański teatr, którego tradycje należą do najstarszych w Europie (oddziaływał na teatr francuski, a także elżbietański), ma wyraźne podłoże ludowe. Duży wpływ na jego rozwój miał teatr liturgiczny. Do 1575 nie było zawodowych teatrów, ale już pod koniec XVI w. powstawały zespoły wędrowne, nawiązujące do commedia dell'arte. W 1579 zorganizowano pierwszy stały teatr publiczny, zwany Corral de la Cruz; drugi, Corral del Principe, powstał w Madrycie. Dekoracji nie było, tło stanowiły malowane kurtyny, widownia miała loże, balkony i parter. W XVII w. coraz modniejsze stawały się teatry dworskie, rozkwitły także widowiska religijne, procesyjne, organizowane z okazji świąt kościelnych. W XVII w. zaczęto atakować świeckie widowiska, żądano zamknięcia teatrów. XIX i XX w. to nawiązanie ściślejszych kontaktów z teatrem europejskim, ale także szukanie własnych rozwiązań. Po II wojnie światowej życie teatralne skupiło się w Madrycie i Barcelonie. Spis treści

Teatr

Kino Znane hiszpańskie produkcje filmowe: Pachnidło Labirynt fauna Don Chichot Asterix na olimpiadzie Stefan Malutki Sierociniec Dziewiąte wrota Spis treści

Kino