Maria Lamparska Prezentacja przygotowana na bazie odpowiedzi na tytułowe pytanie zredagowanych przez uczniów ZS nr 1 w Lubiczu przy wsparciu nauczycieli wychowawców, a z inicjatywy zespołu integracyjnego w ramach projektu Bezpieczna szkoła – bezpieczny uczeń

Amerykański bokser kategorii półśredniej, były zawodowy mistrz świata w boksie zawodowym. W maju zeszłego roku na kilka tygodni przed ważną walką miał wypadek drogowy. Po upadku z motoru doznał urazu rdzenia kręgowego i został sparaliżowany od pasa w dół. Nie załamał się i siedząc na wóz- ku inwalidzkim, oglądał walkę swojego nie- doszłego rywala.

Polski żużlowiec, wielokrotny re- prezentant Polski. W czerwcu 2003 roku podczas jednego z meczów uległ wypadkowi – został wgniecio- ny przez motocykl innego zawodnika w bandę. Stracił władzę w nogach. Dziś, jeżdżąc na wózku inwalidzkim, jest znanym działaczem żużlowym, komentatorem i menadżerem.

Szwedzki żużlowiec, dwukrotny mistrz świata. W latach występował w polskiej lidze w barwach Apatora Toruń. W 1994 r. podczas ligowych derbów w Bydgoszczy Jonsson już na pierwszym łuku uderzył w bandę. Uraz kręgosłupa sprawił, że mając 28 lat, zakończył karierę i został przykuty do wózka inwalidzkiego. Nie rozstał się jednak z żużlem. Obecnie pracu- je jako trener w klubie szwedzkim w Sztok- holmie. Jest wielkim przyjacielem Torunia. Jego nazwiskiem nazwano ulicę wiodącą do Moto- areny.

Była wokalistka zespołu Varius Manx, która w 2006 roku wraz z członkami zespołu miała wypadek samochodowy. Od tego czasu jest sparaliżowana od pasa w dół. Nadal śpiewa, tworzy nowe piosenki i o- trzymuje nagrody. Niedawno zos- tała reporterką od spraw trudnych w Dzień Dobry TVN. Wokalistka jest gospodynią cyklu przedstawiające- go wzruszające, inspirujące lub dra- matyczne historie ludzi.

Jedna z córek, bliźniaczek, zna- nej polskiej aktorki i piosenkarki – Ewy Błaszczyk. Gdy miała sześć lat zakrztusiła się, połykając tab- letkę. Od tamtego dnia Ola jest w śpiączce, a jej mama walczy o swoje dziecko i o ratunek dla innych. Założyła Fundację Akogo? dzięki której cztery miesiące temu powstała Klinika Budzik. W pierwszej tego typu w Polsce klinice będą leczone i rehabilitowane dzieci po ciężkich urazach mózgu.

Bardzo często intuicyjnie potrafimy bezbłędnie odpowiedzieć na to pytanie, niestety niektórym trzeba ciągle jeszcze przy- pominać, jaka jest odpowiedź...

Oni żyją obok Ciebie, tak samo czują i marzą.

Ze względu na swoją niepełnosprawność mają może czasem więcej problemów niż Ty, ale tak samo jak Ty próbują sobie z nimi radzić. Jak wszyscy mają piękne plany i marzenia.

Litowanie się nad kimś sprawia, że ten ktoś czuje się gorszy, a my – lepsi. Zupełnie czymś innym jest współczucie, które wynika z empatii, czyli wczucia się w sytuację drugiego człowieka.

Wyśmiewanie się z innych nie sprawi, że sam będziesz lepszy.

Nikt nie lubi uszczęśliwiania ani pomocy na siłę. Czasami chcemy sami sobie z czymś poradzić, żeby się sprawdzić. Osoby niepeł- nosprawne nie różnią się w tym od osób pełnosprawnych.

Między innymi za sprawą klas integracyjnych niepełnosprawni są w naszej szkoleniepełnosprawni są w naszej szkole. Codziennie mijasz ich na korytarzu, spotykasz w stołówce, bibliotece, przy sklepiku czy w klasie. Są wśród nas osoby niedowidzące, niedosłyszące, niepełnospraw- ni ruchowo – niektórzy z nich nawet jeżdżący na wózkach lub po- ruszający się o kulach – a także niepełnosprawni umysłowo, któ- rym nauka przychodzi z większym trudem niż nam. Oni nie są winni temu, że są niepełnosprawni, więc nie karz ich odrzuceniem.

Co konkretnie mo ż emy jeszcze robi ć, a czego nie robi ć, by nasi niepe ł nosprawni koledzy i kole ż anki czuli si ę z nami dobrze?

Stań w obronie wyśmiewanego niepełnosprawnego kolegi lub o- brażanej niepełnosprawnej koleżanki! Daj im poczuć, że nie są sami. Zaproponuj pomoc w zejściu po schodach, gdy widzisz, że osoba niepełnosprawna się boi. Zaproponuj poniesienie plecaka lub chociaż spakowanie go. Spytaj czasem po lekcji, czy kolega lub koleżanka nie potrzebuje wyjaśnienia czegoś lub pomocy w odrobieniu lekcji. Staraj się poznać kolegów i koleżanki niepełnosprawne wokół Ciebie – dowiedz się, co lubią, a czego nie i spędź z nimi trochę czasu. Zobaczysz, że mogą Cię zaskoczyć.

Wyjaśnij – nawet po raz 23 – zasady gry lub zabawy! Zaoferuj osobie niepełnosprawnej swoją przyjaźń. Zbieraj plastikowe nakrętki, dzięki którym możliwy jest zakup sprzętu rehabilitacyjnego. Zapraszaj do inicjowanych przez siebie zabaw, gier czy projektów. Zauważaj sukcesy osoby niepełnosprawnej i ciesz się razem z nią. Gdy widzisz osobę niepełnosprawną stojącą z boku ze smutną miną – podejdź, porozmawiaj, uśmiechnij się.

Nie blokuj windy, nie jeździj nią dla zabawy – ktoś może jej naprawdę potrzebować! Nie wytykaj palcami osoby niepe ł nosprawnej, nie ś miej si ę z tego, ż e czasami jest nieporadna! Nie bój si ę inno ś ci osób niepe ł nosprawnych – to nie jest zara ź liwe! Nie krzywdź świadomie osoby niepełnosprawnej! Ma mniej możliwości, by się bronić niż osoba pełnosprawna. Jeśli na co dzień wyśmiewasz się z wszystkich, wyzywasz i krytykujesz wszystko wokoło – powstrzymaj się przed robieniem tego osobie niepełnosprawnej! Jest ona często bardziej wrażliwa niż inni i możesz ją skrzywdzić dwa razy bardziej niż innych. Nie przypominaj osobie niepełnosprawnej o jej niepełnosprawności! Uwierz – ona o niej nigdy nie zapomina.