DLACZEO JA? anoreksja i bulimia anoreksja i bulimia

Czym jest anoreksja? Anoreksja, czyli jadłowstręt psychiczny, zaburzenie odżywiania polegające na celowej utracie wagi wywołanej i podtrzymywanej przez osobę chorą. Lęk przybiera postać uporczywej idei nad wartościowej, w związku z czym pacjent wyznacza sobie niski limit wagi. Największe zagrożenie zachorowaniem dotyczy wieku między 14 a 18 rokiem życia.

Jadłowstręt psychiczny: Choroba dotyczy głównie dziewcząt (95%), a szczyt zachorowań przypada na 13-14 i 17-18 rok życia. Zazwyczaj są to bardzo dobre uczennice, ale uparte w swoich przekonaniach i skoncentrowane na sobie. Wraz z rozwojem choroby stają się pedantyczne i drobiazgowe. Prawie wyłącznie zajmują się problemami żywienia i liczeniem kalorii. Stają się złośliwe dla otoczenia, twarde i narzucające wszystkim swoją wolę.

Ubytek masy ciała przyjmują z satysfakcją i ciągle uważają, że są za grube, nie przejawiają zainteresowania płcią przeciwną, unikają towarzystwa rówieśników, koncentrują się na nauce i zajęciach ruchowych. Odrzucają potrzebę leczenia, uważają, że są zdrowe, czerpiąc z osiąganej "władzy nad sobą" dużo osobistego zadowolenia. 

Kiedy powinniśmy podejrzewać anoreksję? Można podejrzewać zaburzenia odżywiania u innej osoby, gdy: przeżywa silny lęk przed przytyciem, nawet jeśli ma niedowagę, nie chce utrzymać wagi ciała w graniach normy i nie jest to spowodowane chorobą somatyczną, jej BMI jest mniejsze od 17,5, nieprawidłowo ocenia swoją sylwetkę, ciało, lekceważy skutki nagłego spadku wagi, spożywa posiłki w samotności, cierpi na wtórny brak miesiączki (w ciągu co najmniej 3 miesięcy), często gotuje dla innych, z pasją przygotowuje posiłki dla domowników, intensywnie ćwiczy, kłamie na temat zjedzonych posiłków,

Objawy przejawiające się zmianą zachowania: ograniczenie ilości spożywanych pokarmów, nie wiąże się to ze zmniejszeniem zainteresowania jedzeniem, nadmierna aktywność fizyczna i ćwiczenia (chorzy często wolą stać niż siedzieć, biegają, tańczą, leżąc w łóżku napinają mięśnie by nawet leżąc spalać kalorie), czynności oczyszczające min. wymioty, stosowanie tabletek przeczyszczających, odwadniających, odchudzających, zmniejszających apetyt,

Objawy somatyczne, najczęściej będące skutkiem utraty wagi: wyniszczenie organizmu, niskie ciśnienie tętnicze krwi, zwolnienie tętna serca, niedokrwistość, krótki oddech, wzdęcia, zaparcia, obrzęki dłoni, stóp, sucha, łuszcząca się skóra, znaczna utrata włosów, meszek na twarzy, dłoniach i ciele, zimne dłonie, nadmierne pocenie się, u kobiet: brak miesiączki, bóle głowy, drażliwość, trudności w koncentracji, nastroje depresyjne, niska samoocena, zachowania o typie obsesji i natręctw, szczególnie w odniesieniu do jedzenia (przeliczanie kalorii, ważenie się), zawroty głowy, omdlenia.

Trzeba pamiętać, że anoreksja to bardzo poważna choroba psychiczna Trzeba pamiętać, że anoreksja to bardzo poważna choroba psychiczna. Nie można jej stwierdzić tylko na podstawie niskiej masy ciała. Nie każda anorektyczka jest przeraźliwie szczupła. Istotę jadłowstrętu psychicznego stanowi sprzeczność na linii uczucia-myślenie oraz zaburzony obraz własnego ciała, swoich proporcji, sylwetki oraz wyglądu zewnętrznego!

Bulimia żarłoczność psychiczna Jest stosunkowo niedawno wyodrębnionym zaburzeniem psychicznym. Jest to prawdopodobnie główny powód, dla którego choroba ta jest mało poznana i mało osób rozumie na czym ona polega. Podczas poszukiwania w Internecie informacji na temat bulimii można znaleźć wszędzie podobne do siebie informacje, typu: ".. to zaburzenie odżywiania polegające na występujących co jakiś czas napadach obżarstwa oraz następujących po nich epizodach wymiotowania, ćwiczeń fizycznych, stosowania leków przeczyszczających" etc.

Jednak na bulimię należy spojrzeć zdecydowanie szerzej Jednak na bulimię należy spojrzeć zdecydowanie szerzej. Zaburzony stosunek do jedzenia, tycia i odchudzania są tylko objawami choroby, która pochodzi od umysłu. Jedzenie i wszystkie kwestie z nim związane stają się niejako tematem zastępczym dla problemów emocjonalnych skrywanych głęboko wewnątrz.

Rodzaje bulimii: przeczyszczający - po napadzie głodu chory wywołuje wymioty i zażywa środki przeczyszczające, żeby jak najszybciej „czyścić” swoje ciało; nieprzeczyszczający - zamiast przyjmowania środków farmakologicznych bulimik stosuje ścisłą dietę i dużo ćwiczy (bulimia sportowa). Niekiedy występuje również bulimia, która łączy objawy obu z nich.

Objawy bulimii: objadanie się potrawami słodkimi, wysokokalorycznymi, o konsystencji ułatwiającej szybkie jedzenie, pożywienie jest najczęściej chciwie połykane, poczucie braku kontroli podczas objadania się, szybkie opróżnianie żołądka poprzez regularne wywołanie wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających i moczopędnych, co najmniej dwie sesje objadania się i przeczyszczania na tydzień przez trzy miesiące, trwała, przesadna troska o masę i wymiary ciała.

Jeżeli bulimia nie jest leczona, może prowadzić do ważnych powikłań, takich jak: odwodnienie organizmu i brak równowagi elektrolitycznej (szczególnie braku potasu i magnezu), postępujące uszkodzenia funkcji nerek, hipoglikemia (niski poziom cukru we krwi), refluks (odwrócona perystaltyka górnego odcinka przewodu pokarmowego).

Bulimia, podobnie jak anoreksja, wywiera negatywny wpływ na psychikę, powodując: poczucie podporządkowania się jedzeniu, poczucie samotności w grupie, zaburzenia obrazu własnej osoby, cechy uzależnienia (po objedzeniu się następują wymioty celem zmniejszenia bolesnego uczucia rozdęcia żołądka i zmniejszenia poczucia sumienia, że za dużo zjadła), utrata panowania nad sobą (bulimia powstaje w wyniku braku kontroli nad ilością spożywanego pokarmu), zmienność nastrojów (impulsywność, apatia itp.), uzależnienia (niektórzy bulimicy są nałogowcami uzależnionymi od środków uspokajających, amfetaminy, kokainy czy alkoholu).