Witold Pilecki Prezentacja o tym rotmistrzu, który uważany jest za najbardziej odważnego człowieka podczas II wojny światowej

Młodość Witolda Pileckiego i jego rodzina Urodził się 13 maja 1901 roku w północnej Rosji w miejscowości Ołoniec. Ród Pileckich od początków mieszkał na Litwie. Jego ojciec Julian, był rewizorem leśnym Dziadek Witolda został zesłany na Syberię i przesiedział tam 7 lat za to, że brał udział w Powstaniu Styczniowym. W Wilnie w roku 1910 młody Witold rozpoczął naukę w szkole handlowej. Od 1914 należał do harcerzy. Następnie w 1916 założył własną szkołę harcerską w Orle. w gimnazjum im. Joachima Lelewela . W Wilnie w roku 1921 zdał maturę.

Wojna polsko-bolszewicka W latach 1918-1921 służył w Wojsku Polskim. 5 sierpnia 1920 roku postanowił wstąpić do 211 Pułku Ułanów i to właśnie w jego szeregach walczył w bitwie warszawskiej, a także w Puszczy Rudnickiej i brał udział w wyzwoleniu Wilna. Po tych bitwach został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznym.

II wojna światowa W sierpniu 1939 roku został dołączony do „Wielkiej Wojny”. Walczył w kampanii wrześniowej jako dowódca plutonu Szwadronu Kawalerii Dywizyjnej 19 Dywizji Piechoty Armii Prusy. Pod jego dowództwem wyrządzono wiele szkód niemieckim wojskom. Jednak swój pluton rozwiązał w październiku 1939 roku.

Pobyt w obozie koncentracyjnym Auschwitz W 1940 roku podstępem przedostał się do obozu. Postanowił tam przeprowadzić wywiad zwiadowczy w celu poznania i ujawnienia tajemnic związanych z tym miejscem. Kiedy we wrześniu hitlerowscy zrobili wielką łapankę to Pilecki oddał się im dobrowolnie, mimo że mógł uciec.

Po przybyciu do obozu Pilecki wspomina: "Około 10 wieczór pociąg się zatrzymał w jakimś miejscu i dalej już nie ruszył. Słychać było krzyki, wrzaski - otwieranie wagonów, ujadanie psów. [...] Oślepieni reflektorami, pchani, bici, kopani, szczuci psami, raptownie znaleźliśmy się w warunkach, w jakich wątpię, by ktoś z nas był kiedykolwiek.”

W swoich listach Witold pisał do rodziny, aby go nie wykupili za kaucją, ponieważ on chce jako pierwszy odkryć sekrety tegoż to obozu. W pierwszych dnia strasznie się bał, ponieważ nie wiedział co go czeka m.in. dlatego, że jeden z hitlerowców powiedział: "Popatrzcie, to jest krematorium. Wszyscy pójdziecie do krematorium, 3 tysiące stopni ciepła”.

W obozie miał wiele prac m. in W obozie miał wiele prac m.in. był sprzątaczem, pielęgniarzem, stolarzem, rzeźbiarzem, grabarzem, paczkarzem czy piekarzem. W czasie wykonywania tych prac chorował kilkakrotnie, ale dzięki dr. Deringowi przetrzymał i został uleczony.

Jesienią w roku 1940 założył „Związek Organizacji Zawodowej” w skrócie ZOW, do której należeli: płk. Władysław Surmacki, kpt. dr. Władysław Dering, por. Jerzy De Viron, Eugeniusz Obojski i kpt. Alfred Stössel. Organizacja była nazywana „górną piątką”.

Wiosną 1942 roku przywieziono do Auschwitz pierwsze kobiety, które osadzono w kobiecym obozie Birkenau. Po jakimś czasie kilkanaście kobiet weszło do konspiracji obozowej. Po kilku miesiącach Pilecki podzielił Auschwitz na 4 bataliony: każdy blok miał być szkieletowym plutonem. Także on wyznaczał dowódców.

Wszystkie informacje Pilecki przekazywał przez swoich tzw. Podwładnych Wszystkie informacje Pilecki przekazywał przez swoich tzw. Podwładnych. Jednym ze sposobów było nawiązywanie kontaktów z komandem, który przekazywał meldunki poza obozem w ramach prac mierniczych. Innym sposobem było radio zamieszczone w gabinecie dr. Deringa, które znajdowało się pod podłogą.

Po jakimś czasie Witold Pilecki postanowił uciec z obozu, bo miał 3 powody: Warszawa nie chciała uderzyć na obóz Informacje trafiały do niego o zaciskaniu pętli wokół ZOW przez Niemców Niemcy rozpoczęli akcje przerzucanie więźniów z niskimi numerami do innych obozów, co by spowodowała utratę wielu dowódców.

Z kilku możliwości ucieczek wybrał jedyną i prawdopodobnie najbezpieczniejszą. Pilecki zdecydował się uciec przez komando wypiekający chleb, który znajdował się poza obozem. Wielu więźniów zgromadziło wiele niezbędnych rzeczy: cywilne ubrania, 400 dolarów, przybory do golenia, preparaty mylące psy i cyjanek potasu.

W nocy wielkanocnej przedostał się na nocną zmianę, gdzie strażnik niemiecki zamknął ich i Pilecki wraz z innymi uciekinierami uśpili strażnika, który pilnował ich, następnie przecięli kabel telefoniczny, zabrali klucze strażnikowi, otworzyli dzwi i uciekli. Byli bardzo szczęśliwi.

Powstanie 1 sierpnia 1944 o godzinie 17:00 w Warszawie wybuchło Powstanie. Pilecki, mimo, że oficerowie nie mieli być wyłączeni z walk powstańczych, ochotniczo wstąpił do I batalionu w zgrupowaniu "Chrobry II" operującym w śródmiesciu-Północnym. W 1. kompanii walczył najpierw jako szeregowy, później, gdy ujawnił swój stopień oficerski objął dowodzenie 2. kompania walcząca w rejonie Towarowej i Pańskiej.

Śmierć Witolda Pileckiego W ostatnim słowie przed sądem Witold Pilecki powiedział: "Nie byłem rezydentem, a tylko polskim oficerem. Wykonywałem tylko rozkazy aż do chwili aresztowania mnie. Nie miałem przeświadczenia, że dopuszczam się szpiegostwa i przy ferowaniu wyroku proszę o wzięcie tego pod uwagę". 15 maja 1948 roku sad skazał Witolda Pileckiego, Marię Szelagowska i Tadeusza Pluzańskiego na karę smierci.

Odznaczenia Witolda Pilckiego Order Orła Białego Order Odrodzenia Polski- Krzyż Komandorski

Krzyż Walecznych Srebrny Krzyż Zasługi

Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej Medal Pamiątkowy Za Wojnę 1918-1921

Medal 10-lecia Odzyskania Niepodległości Krzyż Oświęcimski

Warszawski Krzyż Powstańczy

Zdjęcia Gimnazjum im. Joachima Lelewela w Wilnie