Monitorowanie chorego w czasie i po znieczuleniu regionalnym. Maciej Naturalny

Cele monitorowania Monitorowanie pomaga ocenić czynności najważniejszych narządów i układów podczas znieczulenia oraz czuwać nad nimi. Standardowe monitorowanie do znieczulenia regionalnego obejmuje: ELEKTROKARDIOGRAM POMIAR CIŚNIENIA KRWI CZĘSTOŚĆ ODDECHÓW SATURACJE KRWI TĘTNICZEJ

EKG Monitorowanie umożliwia wykrycie zaburzeń rytmu, niedokrwienia mięśnia sercowego,zaburzeń elektrolitowych. Najczęściej wykorzystywane odprowadzenia II i V5

CIŚNIENIE TĘTNICZE KRWI CTK jako wskaźnik przepływu krwi przez narządy Pomiar nieinwazyjny Źródła najczęstszych błędów Niewłaściwy rozmiar mankietu Zbyt duża szybkość opróżniania mankietu

SATURACJA KRWI TĘTNICZEJ Wykorzystanie metody spektrofotometrii do pomiaru zmian absorpcji światła przez hemoglobinę Niska saturacja może wynikać ze stanu klinicznego pacjenta lub może być wynikiem artefaktów 1. błękit metylenowy 2.methemoglobina 3.karboksyhemoglobina 4.elektrokoagulacja, słaba perfuzja, ruch pacjenta

NAJCZĘSTSZE POWIKŁANIA ZNIECZULENIA RDZENIOWEGO Spadek ciśnienia krwi Bradykardia Wzmożona wrażliwość na leki uspokajające Nudności i wymioty Bóle głowy Uszkodzenia nerwów Całkowite znieczulenie podpajęczynówkowe Krwiak / ropień w miejscu wkłucia

SPADEK CIŚNIENIA Utrata naczyniowego oporu obwodowego podlegającego kontroli współczulnej (spadek CTK, OCŻ a AS, objętość wyrzutowa i rzut serca obniżają się w niewielkim stopniu) Kiedy wzrasta częstość hipotensji ? Leczenie hipotensji. (pozycja Trendelenburga) Ostrożne stosowanie nawodnienia u pacjentów z ograniczoną rezerwą krążeniową.

RÓŻNICE POSTEPOWANIA W ALGORYTMIE ALS Różnice postępowania w zatrzymaniu krążenia u pacjenta po znieczuleniu podpajęczynówkowym.

NUDNOŚCI I WYMIOTY Wynik hipotensji i spadku przepływu mózgowego.

ETIOLOGIA I CZYNNIKI RYZYKA BRADYKARDII 1.Wzrost napięcia nerwu błędnego 2.Blokada włókien przyspieszających Th1-Th4 3. Odruch Bezolda-Jarischa 4. Pacjenci z grupy ryzyka LECZENIE

WZMOŻONA WRAŻLIWOŚĆ NA LEKI USPOKAJAJĄCE Zauważono, że znieczulenie rdzeniowe i zewnątrzoponowe wzmaga efekt nasenny midazolamu, izofluranu, sewofluranu, tiopentalu.

CECHY KLINICZNE I LECZENIE PDPH Popunkcyjne bóle głowy, mechanizm powstawania Cechy bólu Pacjenci predysponowani Leczenie

KRWIAKI ZEWNĄTRZOPONOWE Kiedy powstają Symptomatologia Diagnostyka i leczenie

BLOKADA CENTRALNA A FIZJOLOGIA Zmiana wentylacji Rozciągnięcie pęcherza moczowego Perystaltyka Zmiany termoregulacji Zmiany neuroendokrynne

WSTRZYKNIĘCIA DONACZYNIOWE Objawy neurotoksyczności Objawy kardiotoksyczności Dawki maksymalne dla bupiwakaina 2,5 mg/kg, a z adrenaliną 3 mg/kg lidokaina 4,5 mg/kg, a z adrenaliną 7 mg/kg

ZAPOBIEGANIE TOKSYCZNOŚCI Aspiracja Rozcieńczanie Wolne podawanie Zastosowanie markerów Ograniczenie dawki LECZENIE (ALS, emulsja lipidowa)

ANTYKOAGULACJA I ZNIECZULENIE REGIONALNE Warfaryna/acenokumarol, heparyna standardowa LMWH, acenokumarol gdy INR poniżej 1,5 Acenokumarol odstawić na 4 do 5 dni NLPZ Klopidogrel 7 dni Tiklopidyna 14 dni Trombocytopenia