Temat wystąpienia Emocje małego dziecka - jak sobie z nimi radzić? Wsparcie rozwoju emocjonalnego sześciolatka. Temat wystąpienia Autor \

Jaki jesteś sześciolatku? Sześciolatka cechuje: wysoka sprawność fizyczna bezustannie biega, skacze, jeździ na rowerze nie przewiduje konsekwencji podejmuje ryzykowne działania jest ciekawy świata czasami trochę niepewny w działaniach, ale mimo to zaradny

Zabawa jest nadal przeważającą formą działalności W zabawie dziecko: uczy się współżycia z innymi podporządkowuje się ustalonym regułom angażuje wiele zmysłów jednocześnie uczy się aktywności, współdziałania, odpowiedzialności,

Sześciolatek coraz bardziej naśladuje dorosłych Jest towarzyski, pomimo trudności w funkcjonowaniu w grupie i silnej rywalizacji z innymi. Dobre kontakty sprzyjają kształtowaniu się u dziecka pozytywnego obrazu samego siebie.

Sześciolatek jest pełen sprzeczności. Z jednej strony czuje się taki „dorosły” – wiele już wie i potrafi zrobić samodzielnie. Z drugiej wiele w nim jeszcze intensywnych, sprzecznych emocji, które sprawiają, że jest dość nieprzewidywalny.

Wiek sześciu lat może być kolejnym w życiu dziecka okresem negatywizmu. Czasami jego reakcje mogą przypominać zachowania dwulatka, który na wszystkie prośby czy propozycje odpowiada jednym słowem: „nie”, wyrażając w ten sposób swoje odmienne zdanie, podkreślając autonomię.

Sześciolatkiem targają sprzeczne i gwałtowne emocje. Nawet najmniejsza rzecz, która nie podoba się dziecku, a której rodzice czasem w ogóle nie zauważają, może wywołać wielki wybuch złości. Znajduje się w stadium rozwoju, które jest zdeterminowane przez niesłychanie silne poczucie sprawiedliwości, pojmowane: Jak ty mnie, tak ja tobie. Wybuchy złości Silne poczucie sprawiedliwości Nieelastyczny

Wszystko, czego doświadcza sześciolatek, jest dobre lub złe, czarne lub białe, euforyczne bądź dołujące. Nie ma miejsca na pośrednie tony i … kompromisy. Czasem trudno odnaleźć klucz do tych podziałów. Sześciolatek jest mało elastyczny, za to bardzo zdecydowany.

Systematyzowanie rzeczywistości na swoich zasadach Aktywne zdobywanie informacji odbywa się dzięki dociekaniu. Dzieci są raczej nastawione na poszukiwanie niż na odbieranie. Oznacza to, że poszukują odpowiedzi na pytania postawione przez innych oraz przez nie same. Z ogromnym zapałem szukają rozwiązań interesujących dla nich problemów sformułowanych przez nauczyciela. Z entuzjazmem zdobywają informacje i umiejętności, które pozwolą im rozwiązać postawione przed nimi zadania.

Warunkiem dojrzewania emocjonalnego sześciolatka są zmiany w układzie nerwowym. Pojawiają się przeżycia: nieśmiałości (zacinanie się, rumienienie, zahamowania wobec osób i w nowych sytuacjach), zakłopotania (uświadomienie sobie własnego, niestosownego zachowania), zmartwienia czy lęku (efekt wymyślony lub realnych niepokojów, mogą prowadzić do zahamowania lub wzmożenia aktywności).

Człowiek jest sumą jego wszystkich związków z innymi ludźmi. Harry Sullivan Zmiana pozycji rodziców, którzy schodzą trochę w cień. W rodzinie wsparcie emocjonalne uważane jest za rzecz naturalną. Wśród rówieśników jest to raczej nagroda, na którą trzeba sobie zasłużyć.

Rodzice przestają być dla dziecka autorytetem. Sześciolatek obwinia ich za swoje niepowodzenia, staje się niegrzeczny, nie wypełnia poleceń, może się buntować, a czasem nawet zachowywać agresywnie. Czasem sprzeciwia się dla zasady. Bez zastanowienia odpowiada „nie”, podejmuje dyskusję i kłóci się z dorosłymi. Zdarza mu się kłamać i nie lubi przyznawać się do winy.

miłość - wolność – dyscyplina Autorytet Znacząca władza z jednoczesnym okazaniem ciepła, wsparcia i zachęty oraz wyjaśnieniem, dlaczego wytyczono pewne nieprzekraczalne granice. Traktowanie dzieci z szacunkiem: liczenie się z ich poglądami, odczuciami, pragnieniami i pomysłami, nawet jeśli wywołują nasz sprzeciw. miłość - wolność – dyscyplina

Sześciolatek jest centrum wszechświata. Dzieci lubią być w centrum zainteresowania, czuć się ważne i akceptowane. Czasem przebierają miarę i uważają, że są najważniejsze na świecie. Nie potrafi zrozumieć, że ktoś nie zawsze może albo chce dostosować się do jego żądań. Najlepiej więc powiedzieć: „Chcę i koniec”. Bunt sześciolatka wiąże się właśnie z postawą roszczeniową.

Chętnie i z dumą opowiada o swoich sukcesach. Często wspomaga się fantazją. Pielęgnuje swoje talenty, jest przecież wyjątkowy. Czuje się jeszcze dość niepewnie, potrzebuje pozytywnych informacji zwrotnych w postaci komplementów, pochwał i uwag. Miewa problem z niepowodzeniami, może zareagować impulsywnie, wykraczając poza akceptowalne schematy.

Wszystkie dzieci dążą do samodzielności. Otoczone nadmierną opieką nie nauczą się odpowiedzialności ani za siebie ani za innych. Pozwólmy dziecku na doświadczane samodzielności , podejmowanie własnych decyzji (nawet jeśli jest to wybór ubrania), ale także odczuwanie konsekwencji tych decyzji.

Uczucia zaczynają dopiero nabierać społecznego charakteru. Zdolne jest do empatii (współodczuwania), czyli umiejętności spojrzenia na świat oczyma drugiej osoby. Kształtuje się umiejętność przyjmowania perspektywy innego człowieka. Początek takich reakcji emocjonalnych, jak współczucie czy wdzięczność. Nie potrafią jednak jeszcze werbalizować swoich przeżyć, najczęściej wyrażają je w działaniu.

Zaczynają kształtować się zainteresowania szkolne i poczucie obowiązku. Nie powinniśmy jednak sukcesów dzieci w nauce upatrywać jedynie w dojrzałości intelektualnej. Często bowiem bywa tak, że dzieci wyróżniające się wiadomościami, przejawiają braki w społecznym i uczuciowym przystosowaniu do życia w grupie.

EQ IQ zdolność rozumienia siebie i własnych emocji, kierowanie nimi i kontrolowanie ich, zdolność indywidualnego motywowania, empatia, umiejętności o charakterze społecznym

co najwyżej w 20 % zależy od IQ. W takim razie pozostaje jeszcze 80% Sukces życiowy co najwyżej w 20 % zależy od IQ. W takim razie pozostaje jeszcze 80% innych oddziaływań – grupa czynników nazywana inteligencja emocjonalną. Daniel Goleman Inteligencja emocjonalna

Potrzeba i chęć radzenia sobie oraz opanowywania nowych umiejętności jest u dzieci wrodzona. Ray Charles Steve Wonder Albert Einstein Cher Magic Johnson Rockefeller

Motywacja jest tym, co pozwala zacząć Motywacja jest tym, co pozwala zacząć. Nawyk, jest tym, co pozwala ci wytrwać. Jim Ryan Uczenie dzieci, aby oczekiwały sukcesu. Dostarczanie im możliwości poznawania otaczającego świata. Dostosowywanie nauki do zainteresowań i stylu nauki dziecka. Uczenie dzieci, że wysiłek i upór przynoszą efekty. Pokazywanie sposobów radzenia sobie z porażkami.

Geniusz to 1% inspiracji a 99% pracy. T. Edison Dzieci z pokolenia szybkich komputerów, setek kanałów w TV, nie tylko nabierają przeświadczenia o niewielkiej roli wysiłku, lecz nie rozumieją znaczenia porażki i uczenia się na błędach. Sukces często zbudowany jest na porażce, liczy się nie tylko końcowy rezultat, ale także wysiłek włożony w jego osiągnięcie. Porażka

Martin Seligman „Optymistyczne dziecko” „Aby dziecko opanowało czynność, musi doświadczyć porażki, poczuć się źle i ponowić próby, aż do osiągnięcia sukcesu. Żadnego z tych kroków nie można pominąć. Porażka i złe emocje są niezbędne dla odniesienia sukcesu i dobrego samopoczucia.” Martin Seligman „Optymistyczne dziecko”

Planowanie obowiązków Wyznaczanie większej liczby obowiązków. Kontrola zadań. Odpowiedzialność za powierzoną pracę.

Gospodarowanie czasem Jest ważną częścią inteligencji emocjonalnej, która przyda się w ciągu całego życia.

Hobby Anna Freud doceniła znaczenie hobby w kształtowaniu u dzieci przyzwyczajeń związanych z pracą. Uprawianie hobby jest dla dzieci ważnym zadaniem rozwojowym, ponieważ jest to zajęcie z pogranicza zabawy i pracy. Hobby pozwala doświadczyć uczucia dumy oraz kształtować poczucie własnej wartości. Hobby jest wyjątkowo skutecznym sposobem na uczenie dziecka wartości wysiłku.

„Niedojrzałość mózgu emocjonalnego powoduje labilność emocjonalną” P.Ekman , R.J.Davidson ,1999; I. Obuchowska, 2001 Szybkie zmiany nastrojów wpływają na sposób interpretacji myśli dziecka, zmienność ta irytuje dorosłych (brak harmonii między procesami hamowania i pobudzania). Dorosły dostrzegający perspektywę dziecka wiedziałby, że nie potrzebuje ono pobudzenia tylko wyciszenia. Wyciszenie nie polega na zaprzeczaniu emocjom ale na daniu wsparcia. Nie należy doszukiwać się motywów zachowania dziecka - wynika ono z rozwoju i jest potrzebne do podnoszenia kolejnych doświadczeń.

Nagroda, kara, konsekwencja Dyżury Plan dnia Nagroda, kara, konsekwencja Dziękuję za uwagę.

Nagroda – spełnia następujące funkcje umacnia w dziecku wiarę we własne siły realizuje potrzebę uznania i sukcesu zachęca do podejmowania coraz trudniejszych zadań dostarcza pozytywnych uczuć (radość, zadowolenie) jest przyczyną dobrego samopoczucia wzmacnia więzi uczuciowe z osobami nagradzającymi działa motywująco dla tych, którzy są świadkami nagradzania

Samoocena - zachowanie Słój z makaronem – prof. Jacek Pyżalski Kolekcja odznak Maskotka klasowa Samoocena - zachowanie Słój z makaronem – prof. Jacek Pyżalski Umowa na gest – prof. Jacek Pyżalski Dziękuję za uwagę.

Propozycje wspierania inteligencji emocjonalnej dziecka emocjonalne słoneczka tablica „W czym jestem dobry i mogę pomóc innym” kącik złości – sposoby radzenia sobie z negatywnymi emocjami (poduszka, pudło z gazetami, kapelusz, dywanik, słuchawki) krzesełko przemyśleń (określenie czasu konsekwencji) Dziękuję za uwagę.

Dziecko chce być dobre. Jeśli nie umie – naucz. Jeśli nie wie – wytłumacz. Jeśli nie może – pomóż. Janusz Korczak Dziecko do osiągnięcia większej dojrzałości emocjonalnej potrzebuje czasu i edukacji. Dziękuję za uwagę.