Wnioskowanie Mamdani’ego

Slides:



Advertisements
Podobne prezentacje
Modelowanie i symulacja
Advertisements

Sterowanie – metody alokacji biegunów II
Metody badania stabilności Lapunowa
System lingwistyczny - wnioskowanie
Metody Sztucznej Inteligencji 2012/2013Zastosowania systemów rozmytych Dr hab. inż. Kazimierz Duzinkiewicz, Katedra Inżynierii Systemów Sterowania 1 Zastosowania.
Mechanizm wnioskowania rozmytego
Podstawy Automatyki 2009/2010 Projektowanie układów sterowania Mieczysław Brdyś, prof. dr hab. inż.; Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab. inż. 1 Katedra Inżynierii.
KNW- Wykład 8 Wnioskowanie rozmyte.
Metody Sztucznej Inteligencji w Sterowaniu 2009/2010Optymalizacja miary efektywności działania sztucznych sieci neuronowych Dr hab. inż. Kazimierz Duzinkiewicz,
Systemy rozmyte Systemami rozmytymi nazywamy systemy (statyczne lub dynamiczne) w których wykorzystujemy zbiory rozmyte i właściwy im aparat matematyczny.
Obserwowalność System ciągły System dyskretny u – wejścia y – wyjścia
Model lingwistyczny – wnioskowanie Mamdani’ego
Model Takagi – Sugeno – Kang’a - TSK
Systemy dynamiczne 2010/2011Systemy i sygnały - klasyfikacje Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab. inż.Katedra Inżynierii Systemów Sterowania 1 Dlaczego taki.
Metody Lapunowa badania stabilności
Systemy/modele rozmyte – podstawy i struktury
Wykład 25 Regulatory dyskretne
Modelowanie – Analiza – Synteza
Modelowanie – Analiza – Synteza
Modelowanie – Analiza – Synteza
Podstawy automatyki 2012/2013Transmitancja widmowa i charakterystyki częstotliwościowe Mieczysław Brdyś, prof. dr hab. inż.; Kazimierz Duzinkiewicz, dr.
Rozważaliśmy w dziedzinie czasu zachowanie się w przedziale czasu od t0 do t obiektu dynamicznego opisywanego równaniem różniczkowym Obiekt u(t) y(t) (1a)
Wybrane modele rozmyte i schematy wnioskowania
MECHANIKA 2 Wykład Nr 11 Praca, moc, energia.
Modelowanie i Identyfikacja 2011/2012 Metoda propagacji wstecznej Dr hab. inż. Kazimierz Duzinkiewicz, Katedra Inżynierii Systemów Sterowania 1 Warstwowe.
Modelowanie i identyfikacja 2010/2011Optymalizacja miary efektywności działania sztucznych sieci neuronowych Dr hab. inż. Kazimierz Duzinkiewicz, Katedra.
Modelowanie i podstawy identyfikacji 2012/2013Modele fenomenologiczne - dyskretyzacja Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab. inż.Katedra Inżynierii Systemów Sterowania1.
Systemy/modele rozmyte – podstawy i struktury
Modelowanie i podstawy identyfikacji 2009/2010Modele fenomenologiczne - przykłady Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab. inż.Katedra Inżynierii Systemów Sterowania1.
Teoria sterowania 2011/2012Sterowanie – metody alokacji biegunów III Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab. in ż. Katedra In ż ynierii Systemów Sterowania 1 Sterowanie.
Sterowanie – metody alokacji biegunów
Metody sterowania – sterowanie rozmyte
Wnioskowanie w stylu Takagi - Sugeno.
Modelowanie – Analiza – Synteza
Sterowanie – metody alokacji biegunów
Sterowanie – metody alokacji biegunów III
SYSTEMY EKSPERTOWE I SZTUCZNA INTELIGENCJA
Modele dyskretne – dyskretna aproksymacja modeli ciągłych lub
Przykład 5: obiekt – silnik obcowzbudny prądu stałego
Systemy liniowe stacjonarne – modele różniczkowe i różnicowe
Sterowanie rozmyte i neuronowe I
Zagadnienia AI wykład 4.
Zagadnienia AI wykład 2.
Zagadnienia AI wykład 6.
Zagadnienia AI wykład 5.
Warstwowe sieci jednokierunkowe – perceptrony wielowarstwowe
Metody Sztucznej Inteligencji – technologie rozmyte i neuronowe Wnioskowanie Mamdani’ego - rozwinięcia  Dr hab. inż. Kazimierz Duzinkiewicz, Katedra Inżynierii.
Modelowanie i identyfikacja 2014/2015Modele rozmyte  Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab. inż.Katedra Inżynierii Systemów Sterowania1 Systemy rozmyte są modelami.
Metody sztucznej inteligencji – technologie rozmyte i neuronoweReguła propagacji wstecznej  Dr hab. inż. Kazimierz Duzinkiewicz, Katedra Inżynierii Systemów.
 Dr hab. inż. Kazimierz Duzinkiewicz, Katedra Inżynierii Systemów Sterowania 1 Metody sztucznej inteligencji – Technologie rozmyte i neuronoweSystemy.
Podstawy automatyki I Wykład 1b /2016
© Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab. inż. Katedra Inżynierii Systemów Sterowania Podstawy automatyki 2015/2016 Dynamika obiektów - modele 1 Podstawy automatyki.
© Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab. inż. Katedra Inżynierii Systemów Sterowania Modelowanie i podstawy identyfikacji 2015/2016 Modelowanie rozmyte – podstawy,
Etapy procesu sterowania rozmytego
Metody sztucznej inteligencji - Technologie rozmyte i neuronowe 2015/2016 Systemy rozmyte – wnioskowanie Mamdani’ego I © Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab.
© Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab. inż. Katedra Inżynierii Systemów Sterowania Modelowanie i podstawy identyfikacji 2015/2016 Modelowanie rozmyte – podstawy,
Metody sztucznej inteligencji - Technologie rozmyte i neuronowe 2015/2016 Systemy rozmyte – wnioskowanie Mamdani’ego II © Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab.
Metody sztucznej inteligencji - Technologie rozmyte i neuronowe 2015/2016 Systemy rozmyte – wnioskowanie formalne © Kazimierz Duzinkiewicz, dr hab. inż.
Podstawy automatyki I Wykład 3b /2016
Modelowanie i podstawy identyfikacji
Podstawowe rodzaje modeli rozmytych
Teoria sterowania Wykład /2016
Podstawy automatyki I Wykład /2016
Sterowanie procesami ciągłymi
Sterowanie procesami ciągłymi
Sterowanie procesami ciągłymi
Metody sztucznej inteligencji
Teoria sterowania Materiał wykładowy /2017
Sterowanie procesami ciągłymi
Zapis prezentacji:

Wnioskowanie Mamdani’ego 1. Oblicz stopień spełnienia przesłanki każdej z reguł przez dane wejście: 2. Oblicz zbiory rozmyte wyjścia każdej z reguł dla danego wejścia : 3. Zagreguj zbiory rozmyte wyjścia uzyskując odpowiedź systemu:

Wnioskowanie Mamdani’ego – czysty system rozmyty -ilustracja

Przykład – model lingwistyczny spalania gazu przy stałym natężeniu dopływu gazu (system SISO) Mieliśmy: Zbiory rozmyte wejścia Zbiory rozmyte wyjścia Baza reguł: Zbiór rozmyty wejścia - Somewhat Low (raczej niskie)

Procedura wnioskowania Mamdani’ego 1. Obliczenie stopnia spełnienia przesłanek Wybieramy t-normę MIN dla obliczania stopnie spełnienia przesłanek

2. Obliczenie zbiorów rozmytych wyjścia: Wybieramy t-normę MIN dla obliczania zbiorów rozmytych wyjścia każdej z reguł

3. Zagregowanie zbiorów rozmytych wyjścia: Max

Wyostrzanie - defuzyfikacja Defuzyfikacja zbioru rozmytego B’(y) (całościowej wynikowej funkcji przynależności zbioru reguł i faktu) to operacja określenia „ostrej” wartości y’ reprezentującej ten zbiór (w sposób jak najbardziej sensowny) Najbardziej znane metody defuzyfikacji:  metoda środka maksimum (SM) – Middle of Max (MOM), Mean of Maxima (MOM)  metoda pierwszego maksimum (PM) – Smallest of Max (SOM),  metoda ostatniego maksimum (OM) – Largest of Max (LOM)  metoda środka ciężkości (SC) - Centroid of Area (COA), Center of Gravity (COG)  metoda środka sum (SS) - Bisector of Area (BOA)

Wyostrzanie - defuzyfikacja

Metoda środka ciężkości (SC) - Centroid of Area (COA), Center of Gravity (COG) Metoda środka ciężkości (SC) za ostrego reprezentanta y’ wynikowego zbioru rozmytego konkluzji B’ zdefiniowanego funkcją przynależności przyjmuje współrzędną y środka ciężkości powierzchni pod krzywą określoną tą funkcją

Metoda środka maksimum (SM) - Middle of Max (MOM) Metoda środka maksimum (SM) za ostrego reprezentanta y’ wynikowego zbioru rozmytego konkluzji B’ zdefiniowanego funkcją przynależności przyjmuje współrzędną y będącą wartością średnią wyjść dla których wynikowa funkcja przynależności osiąga maksimum

} Nie wymaga modyfikacji Przypomnienie - wnioskowanie Mamdani’ego: przypadek SISO 1. Oblicz stopień spełnienia przesłanki każdej z reguł: 2. Oblicz zbiory rozmyte wyjścia każdej z reguł: 3. Zagreguj zbiory rozmyte wyjścia: } Wymaga modyfikacji ! } Nie wymaga modyfikacji } Nie wymaga modyfikacji Rozważana pojedyncza reguła ma postać a wejście systemu pytamy o wyjście systemu

Jedna reguła – dwie przesłanki Fakt: x1 = A1’ i x2 = A2’ Implikacja JEŚLI x1 = A1 I x2 = A2 TO y = B Wniosek y = B’

Modyfikacja kroku 1. Rozwijając definicję wnioskowania rozmytego otrzymamy:

Dwie reguły – dwie przesłanki Fakt: x1 = A1’ i x2 = A2’ Implikacja 1 JEŚLI x1 = A11 I x2 = A12 TO y = B1 Wniosek y = B’ Implikacja 2 JEŚLI x1 = A21 I x2 = A22 TO y = B2

Modyfikacja kroku 1. dowolna s-norma (t-konorma)

Agregacja odpowiedzi cząstkowych (s-norma MAX)

Wyostrzenie – poszukiwanie odpowiedzi ostrej Skorzystanie ze znajomości obliczania współrzędnych środka ciężkości figur elementarnych

Odpowiedź ostra

Modele rozmyte mogą być użyte do modelowania obiektu sterowanego i sterownika (regulatora) Przykład Chcemy zbudować prosty regulator siły ciągu odkurzacza Przyjmujemy początkowo, że regulator powinien określać siłę ciągu w zależności od stopnia zakurzenia powierzchni odkurzanej – regulator: jedno wejście - Surface i jedno wyjście - Force Ustalamy wartości lingwistyczne wejścia: Very Dirty, Dirty, Rather Dirty, Almost Clean, Clean Ustalamy wartości lingwistyczne wyjścia: Very Strong, Strong, Ordinary, Weak, Very Weak

Proponujemy tablicę reguł regulatora: S(urface) F(orce) Wejście: 1, wartości 5 V(ery) D(irty) V(ery) S(trong) Wyjście: 1, wartości 5 D S RD O AC W Pięć reguł C VW Krok następny: zdefiniowanie funkcji przynależności wartości wejścia i wyjścia – zadanie do samodzielnego rozwiązania

Modyfikacja regulatora: wprowadzenie drugiego wejścia – Surface Type Ustalamy wartości lingwistyczne drugiego wejścia: Wood, Tatami, Carpet Proponujemy tablicę reguł regulatora: S Wejście: 2, wartości 1.: 5, wartości 2.: 3 C AC RD D VD ST Wyjście: 1, wartości 5 Wo VW VW W O S F Ta VW W O S VS Piętnaście reguł Ca W O O S VS Krok następny: zdefiniowanie funkcji przynależności wartości wejścia i wyjścia – zadanie do samodzielnego rozwiązania

Chcemy zbudować regulator rozmyty stabilizujący prędkość samochodu Przykład Chcemy zbudować regulator rozmyty stabilizujący prędkość samochodu Przyjmujemy, że regulator powinien określać siłę ciągu w zależności od uchybu prędkości i przyśpieszenia Pożądana prędkość: v0 = const Wejścia regulatora: Wyjście regulatora: Uchyb prędkości Prędkość pożądana Prędkość aktualna Siła ciągu Przyśpieszenie

Struktura układu sterowania Prototypowanie układu sterowania w środowisku MATLAB/Siomulink

Ustalamy wartości lingwistyczne wejścia Velocity Error (VE): Negative Error (NE), Zero Error (ZE), Positive Error (PE) Ustalamy wartości lingwistyczne wejścia Acceleration (A): Negative Acceleration (NA), Zero Acceleration (ZA), Positive Acceleration (PA) Definiujemy funkcje przynależności ustalonych wartości wejść

Ustalamy wartości lingwistyczne wyjścia Engine Force: Minimum (Min), Normal, Maximum (Max) Definiujemy funkcje przynależności ustalonych wartości wyjścia

Konstruujemy tablicę reguł (model) regulatora rozmytego Wejście: 2, wartości 1.: 3, wartości 2.: 3 Wyjście: 1, wartości 3 Dziewięć reguł Powierzchnia odpowiedzi regulatora rozmytego

Wyniki testowe prototypu regulatora rozmytego

Przykład: sterowanie rozmyte z wykorzystaniem systemu Mamdani’ego System rozmyty Mamdani’ego może być użyty do budowy sterownika opartego na wiedzy użytkownika (eksperta) – jak sterować obiektem Jeżeli zadania sterowania polega na śledzeniu trajektorii zadanej struktura systemu sterowania zwykle ma postać Sterownik rozmyty Obiekt

- położenie kulki na belce ( rozumiane jest jako środek belki) Wstępny projekt sterownika rozmytego: obiekt - belka i kulka Silnik - napęd Belka Kulka Belka Kulka Silnik - napęd Wiedza o obiekcie - położenie kulki na belce ( rozumiane jest jako środek belki) - położenie kątowe belki ( rozumiane jest jako położenie poziome) Wejście sterujące (manipulacyjne) do obiektu belka – kulka: napięcie zasilania silnika p.s. Położenie kątowe belki jest proporcjonalne do napięcia zasilania silnika, czyli

Realizacja zadania sterowania Zadanie sterowania Kształtować napięcie w taki sposób, aby położenie kulki śledziło sygnał wartości zadanej Jeżeli to zadanie, uszczegóławia się do postaci, utrzymać kulkę nieruchomo w środku belki, to trajektoria zadana i wówczas Realizacja zadania sterowania Załóżmy, że ekspert zdecydował, że cel sterowania może być osiągnięty korzystając z wiedzy o położeniu i prędkości kulki Struktura sterownika rozmytego Sterownik rozmyty

Wartości (zbiory rozmyte) wejścia sterownika

Wartości (zbiory rozmyte) wejścia sterownika

Wartości (zbiory rozmyte) wyjścia sterownika

Dlaczego takie dziedziny rozważań. wartości rozmyte Dlaczego takie dziedziny rozważań? wartości rozmyte? Kształty, zakresy ….. Błąd położenia - Długość belki 1 m Zmiana błędu – oszacowanie prędkości kulki po puszczeniu jej swobodnie z położenia stacjonarnego i przebyciu określonego odcinka; kraniec belki, belka pionowa, 1m – prędkość 4.4m/s Napięcie zasilania – singleton – dogodność przy wyostrzaniu

Błąd położenia - - ujemny duży (NL) Tworzenie bazy reguł Silnik - napęd Błąd położenia - - ujemny duży (NL) Zmiana błędu położenia - - ujemny duży (NL) Silnik - napęd Błąd położenia - - ujemny duży (NL) Zmiana błędu położenia - - dodatni duży (PL)

Błąd położenia - - ujemny zerowy (Z) Silnik - napęd Błąd położenia - - ujemny zerowy (Z) Zmiana błędu położenia - - ujemna mała (NS)

Macierz reguł Tablica reguł

Wnioskowanie – uproszczone Mamdani’ego, t – norma PROD Np. Reguła 1 – stopień spełnienia przesłanki reguły Np. niech w danej chwili t:

Dalsze niezerowe stopnie spełnienia przesłanek:

Odpowiedzi cząstkowe: Reguła 9: Reguła 10:

Odpowiedzi cząstkowe: Reguła 14: Reguła 15:

Odpowiedź całkowita: Wyostrzanie – metoda środka ciężkości (COG)

Dla eksperymentu symulacyjnego: Wyniki symulacji: Dla eksperymentu symulacyjnego: Czas t (s) Położenie kulki (m)

Statyczny sterownik rozmyty Strojenie dla poprawy jakości działania przez strojenie skalowalnych wzmocnień (wag) Układ sterowania Sterownik rozmyty Belka i kulka Nowa struktura sterownika Statyczny sterownik rozmyty

Położenie kulki (m) Czas t (s)

Czas t (s) Położenie kulki (m)

Czas t (s) Położenie kulki (m)

Położenie kątowe belki (rad) Czas t (s) Położenie kątowe belki (rad) Położenie kulki (m)

Wpływ kształtu funkcji przynależności Zastosujemy funkcję Gaussa Wartości (zbiory rozmyte) wejścia sterownika

Wartości (zbiory rozmyte) wejścia sterownika

Wnioskowanie – uproszczone Mamdani’ego, t – norma PROD

Próg „odpalenia” reguły: 0.1 Stopień spełnienia przesłanek reguł: Ostre wyjście sterownika

Charakterystyki wejście – wyjście badanych sterowników

Dziękuję za uczestnictwo w wykładzie i uwagę Koniec materiału prezentowanego podczas wykładu Dziękuję za uczestnictwo w wykładzie i uwagę