Świętokrzyski Park Narodowy Symbolem Świętokrzyskiego Parku Narodowego jest jeleń

Obszar zajęty przez Świętokrzyski Park Narodowy

Podstawowe informacje Rok utworzenia: 1950r., Powierzchnia: 76,26 km², Powierzchnia otuliny:  207,86 km² Położenie: woj. świętokrzyskie, Wyżyna Środkowo małopolska, Góry świętokrzyskie, Flora: ponad 700 gatunków roślin, Fauna: ok. 5000 gatunków zwierząt

Już na początku XX wieku narodziła się idea objęcia ochroną terenu Łysogór. W 1908 roku Polskie Towarzystwo Krajoznawcze - Komisja Ochrony Zabytków Przyrody zgłosiła postulat utworzenia tu rezerwatu przyrody. Rozpoczął się prawie pół wieku trwający okres starań społecznych o utworzenie na tym obszarze parku narodowego. W 1920 r. powstał pierwszy w Górach Świętokrzyskich rezerwat ścisły na Chełmowej Górze. Objął kompleks lasu z naturalnym stanowiskiem modrzewia polskiego. W 1924 r. utworzono dwa kolejne rezerwaty: rezerwat na Łysej Górze i Łysicy. W 1932 r. częściową ochroną objęto tereny przylegające do istniejących rezerwatów. Poza tym utworzono rezerwat częściowy na Miejskiej Górze. Łączny obszar rezerwatów wynosił wówczas 1347,4 ha i stanowił trzon przyszłego Parku.

Po drugiej wojnie światowej kontynuowano starania o objęcie ochroną tego terenu. Ich uwieńczeniem było utworzenie w 1950 roku Świętokrzyskiego Parku Narodowego. W 1996 roku powiększono obszar Parku o cześć Pasma Klonowskiego i kompleks Zapusty. Obecnie teren Parku zajmuje obszar 7626,45 ha, a jego otulina 20786,07 ha. W skład Parku wchodzą: Pasmo Łysogórskie z najwyższymi wzniesieniami w Górach Świętokrzyskich - Łysicą (612 m n.p.m.) i Łysą Górą (595 m n.p.m.), część Pasma Klonowskiego z górami: Psarską (415 m n.p.m.), Miejską (426 m n.p.m.) i Bukową (484 m n.p.m.), część Pasma Pokrzywiańskiego z Chełmową Górą (351 m n.p.m.), oraz część Doliny Wilkowskiej i Dębniańskiej.

"Chełmowa Góra". Utworzony w 1920 r "Chełmowa Góra". Utworzony w 1920 r. w celu ochrony naturalnych stanowisk modrzewia polskiego Larix polonica. Obecnie jego powierzchnia wynosi 13,2 ha. Na tym niewielkim terenie występują lasy grądowe, bory mieszane oraz buczyny. "Święty Krzyż". Utworzony w 1924 r. Zajmuje obszar 476,9 ha. Rosną tu lasy grądowe, bory jodłowe i buczyny. Bardzo cennym elementem są rozległe gołoborza. "Łysica". Utworzony w 1924s r. Powierzchnia rezerwatu to 1186,4 ha. Pod względem przyrodniczym podobny do rezerwatu Św. Krzyż. Występują tu lasy gradowe, bory jodłowe i buczyny oraz gołoborza jeszcze bardziej rozległe niż w rez. Św. Krzyż. "Czarny Las". Utworzony w 1954 r. Obszar wynosi 26,5 ha. Tworzą go lasy mieszane, grądy z udziałem jodły, lipy drobnolistnej, miejscami buka lub olszy czarnej, olsy i łęgi. "Mokry Bór". Utworzony w 1954 r. o powierzchni 37,9 ha. Obejmuje on jedyne w Parku, niewielkie obszary bagiennego boru trzcinnikowego oraz boru bagiennego i boru świeżego. Występują tu również torfowiska wysokie i przejściowe.

Flora

Wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum) Gatunek krzewu należący do rodziny wawrzynkowatych. W Polsce występuje na całym terytorium, ale jest rośliną rzadką i podlega ścisłej ochronie. Owoce i liście zawierają dwa trujące składniki: glikozyd dafnine i mazereine. Występuje w cienistych lasach liściastych i mieszanych oraz zaroślach.

Pióropusznik strusi (Matteucia struthiopteris) Gatunek paproci z rodziny wietlicowatych, roślina wieloletnia. W Polsce podlega ścisłej ochronie, jest to gatunek rzadki. Siedliska pióropusznika to brzegi potoków, wilgotne zbocza, mokre łąki i leśne polany. Odznacza się dwupostaciowością liści (trofofil i sporofil).

Lilia złotogłów (Lilium martagon) Gatunek byliny z rodziny liliowatych, która objęta jest ochroną ścisłą. Wysoka od 40 do 150 cm. Roślina występuje w rzadkich, widnych lasach, zaroślach, zrębach, rzadziej wśród ziołorośli, również w najwyższych położeniach (Tatry) na halach, na trawiastych miejscach wśród skał.

Cis pospolity (Taxus baccata) Gatunek wiecznie zielonego drzewa szpilkowego lub krzewu z rodziny cisowatych, jest objęty ścisła ochroną (kategoria zagrożenia VU). We wszystkich częściach rośliny, oprócz osnówki, znajdują się duże ilości trujących związków, przede wszystkim taksyny. Wysokość sięga do 20 m. Cis najlepiej rośnie na glebach wapiennych, dostatecznie wilgotnych i głębokich, natomiast źle rośnie na glebach suchych, jak również zabagnionych i silnie zbielicowanych.

Rosiczka okrągłolistna (Drosera rotundifolia) Gatunek byliny należący do rodziny rosiczkowatych. Roślina wieloletnia, owadożerna, drobna, wysokość do 20 cm, objęta ścisłą ochroną gatunkową. Również roślina lecznicza, działa przeciwbólowo. Miejscem jej występowania są torfowiska, bory bagienne, wilgotne wrzosowiska oraz brzegi dystroficznych jezior.

Fauna

Orzesznica (Muscardinus avellanarius) Niewielki, rudy gryzoń z rodziny popielicowatych , mieszkający w lasach. W Polsce podlega ścisłej ochronie. Żywi się orzechami, jagodami i żołędziami. Długość ciała 6 - 9 cm, długość ogona 5 - 8 cm, masa ciała 9 - 23 g. Występuje głównie w lasach i większych zadrzewieniach, szczególnie preferuje zarośla leszczynowe. W lasach przebywa najczęściej w warstwie podszytu.

Gronostaj (Mustela erminea) Mały drapieżnik z rodziny łasicowatych. Gronostaj objęty jest ścisła ochroną. Długość ciała (bez ogona) do 30 cm, długość ogona 11-15 cm, masa 0,15–0,45 kg. Żywi się głównie drobnymi owadami, kręgowcami, mięczakami. Mieszka na obrzeżach lasu, w zaroślach, jest zwierzęciem naziemnym, prowadzącym raczej nocny tryb życia.

Łasica (Mustela nivalis) Niewielki drapieżnik z rodziny łasicowatych, objęty ścisłą ochroną. Długość ciała łasicy wynosi do 28 cm, ogon stosunkowo krótki - ok. 9 cm. Łasica jest aktywna w dzień i w nocy. Jej podstawowym pokarmem są drobne zwierzęta, głównie myszy, które łowi w norach. Zjada także ptasie jaja, żaby, jaszczurki, drobne ptaki, czasem króliki. Łasica zamieszkuje głównie skraje lasów, pola i łąki.

Mopek (Barbastella barbastellus) Gatunek ssaka z rzędu nietoperzy, podlega ścisłej ochronie. Długość ciała wynosi 45–60 mm, rozpiętość skrzydeł 240–380 mm, masa ciała 7,5–15 g. Latem kryje się najczęściej w szczelinach pni drzew, pod odstającą korą, jak również w szczelinach w ścianach i dachach budynków, za okiennicami, a nawet w mostach. Zimuje w chłodnych podziemiach, dużych fortyfikacjach ceglanych i betonowych, piwnicach, nielicznie również w jaskiniach i w dziuplach drzew.

Bóbr europejski (Castor fiber) Ziemnowodny ssak z rzędu gryzoni. W Polsce jest gatunkiem chronionym. Długość ciała dorosłych osobników wynosi 70-100 cm, ogon 28-38 cm, a ciężar 15-30kg . Aktywny jest nocą i o zmierzchu. Występuje głównie w lasach łęgowych nad strumieniami, rzekami, jeziorami.

Dzięcioł czarny (Dryocopus martius) Średni ptak z rodziny dzięciołowatych, objęty ochroną gatunkową. Długość ciała wynosi ok. 45cm - 50cm, rozpiętość skrzydeł 75cm - 76cm, waga ok. 250g - 320g. Pożywienie stanowią owady wydobyte z drewna, szczególnie mrówki i kózkowate. Zamieszkuje wysokopienne bory i lasy mieszane. W górach do górnej granicy regla górnego.

Nadobnica alpejska (Rosalia alpina) Owad z rzędu chrząszczy. W Polsce jest to gatunek objęty ścisłą ochroną gatunkową, znajduje się na czerwonej liście gatunków zagrożonych wyginięciem. Długość ciała nadobnicy dochodzi do 38 mm czułki są 1,5 do dwóch razy dłuższe u samców, niewiele dłuższe od ciała u samic. Występuje głownie w górach.

Rzekotka drzewna (Hyla arborea) Gatunek płaza z rodziny rzekotkowatych. Rzekotka jest małym, zaledwie kilkucentymetrowym zwierzęciem (samce mierzą 31-51, a samice 37-60 mm). zasiedla głównie środowiska nizinne z dobrze rozwiniętą warstwą drzew i krzewów, wśród liści których żyje. Prowadzi lądowy, najczęściej nadrzewny tryb życia. Można ją spotkać nad brzegami zbiorników wodnych , na skrajach lasów, w parkach, na zakrzaczonych łąkach i w oogrodach.

Cele utworzenia Świętokrzyskiego Parku Narodowego to: Cel utworzenia Parku Cele utworzenia Świętokrzyskiego Parku Narodowego to: 1) poznanie i zachowanie całości systemów przyrodniczych danego obszaru, razem z warunkami jego funkcjonowania, 2) odtworzenie zdegradowanych lub zupełnie zanikłych ogniw rodzimej przyrody, 3) służenie badaniom naukowym, 4) udostępnienie dla turystyki poznawczej oraz edukacji.

Gatunki chronione Świętokrzyski Park Narodowy zajmuje się przede wszystkim ochroną gatunków roślin górskich (m.in. zanikcica północna, pióropusznik strusi), na gołoborzach flora mchów i porostów. W faunie na uwagę zasługują: gniewosz plamisty, traszka górska, ropucha paskówka, ropucha zielona, ponad 100 gatunków ptaków, m.in.: krzyżodziób świerkowy, mysikrólik, cietrzew i orlik krzykliwy, a ze ssaków nietoperze, również liczne gatunki bezkręgowców, w tym także relikty epoki lodowcowej.

Ciekawostki Najwyższym szczytem Gór Świętokrzyskich jest Łysica (612 m.n.p.m) w paśmie Łysogór. Na obszarze Parku 674 drzewa objęto ochroną jako pomniki przyrody. Na uwagę zasługuje tu: "Buk Jagiełły" o obwodzie w pierśnicy ponad 500 cm rosnący opodal Drogi Królewskiej, modrzew polski na Chełmowej Górze o obwodzie w pierśnicy 504 cm oraz jodła w rezerwacie "Święty Krzyż" o obwodzie 408 cm w pierśnicy. Na Świętym Krzyżu znajduje się Muzeum Przyrodnicze i pracownia naukowa Parku. W muzeum zgromadzono m.in. walory przyrody nieożywionej (minerały i skamieniałości) oraz żywej (florę i faunę) oraz związane z zagrożeniami parku.

Większość terenu parku zajmują lasy z udziałem jodły. Puszcza Jodłowa - unikatowy w skali światowej zespół leśny jedliny polskiej, tj. bór jodłowo - bukowy porastający grzbiet łysogórski w Górach Świętokrzyskich . Określenie „Puszcza Jodłowa’’ wprowadził do literatury opiewający przyrodę Gór Świętokrzyskich Stefan Żeromski: „Puszcza królewska, książęca, biskupia, świętokrzyska, chłopska, ma zostać na wieki wieków, jako las nietykalny, siedlisko bożyszcz starych, po których święty jeleń chodzi, jako ucieczka anachoretów, wielki oddech ziemi i pieśni wieczności!” Na grzbietach górskich występują charakterystyczne rumowiska skalne – gołoborza, które są rzadkim zjawiskiem w Europie Środkowej.

Prezentacje wykonała Patrycja Nowak