Podstawy prawne autonomii Galicji: Dyplom październikowy z dnia 20 X 1860 r. Patent lutowy z dnia 26 II 1861 r.

Systemy władz w Galicji: Państwowe (rządowe), z namiestnikiem mianowanym przez cesarza i podległym mu aparatem 2. Autonomiczne, z Sejmem Krajowym -władze samorządowe

Władze rządowe: Cesarz – przy pomocy podległego aparatu Od 1871 w Wiedniu minister ds. Galicji Namiestnik: Mianowany przez cesarza Administracja „polityczna” (kierowanie administracja krajową) Kierował przeprowadzaniem wyborów do sejmu Inicjatywa ustawodawcza (w imieniu rządu) Przedkładał cesarzowi uchwały sejmowe z propozycją udzielenia lub odmowy sankcji Podlegały mu powiaty ze starostami na czele Ponosił odpowiedzialność przed rządem Działał przy pomocy urzędu – namiestnictwa

Sejm Krajowy we Lwowie- skład: Wiryliści: kościół katolicki – arcybiskupi i biskupi katoliccy 3 obrządków (7, następnie 8); organizacje nauki i szkoły wyższe- rektorzy uniwersytetów w Krakowie i Lwowie, od 1900r. prezes AU i Politechniki Lwowskiej) posłowie wybrani w systemie kurialnym

System kurialny: I. Kuria wielkiej własności: 44 posłów -posiadaczy „dóbr tabularnych”; głosowanie bezpośrednie, 1 poseł/50 wyborców II. Kuria izb przemysłowo-handlowych; 3 posłów izb we Lwowie, Krakowie i Brodach; wybory pośrednie; 116 wyborców na 26 tys. członków izb (1 poseł/8,7 tys. wyborców III. Kuria miejska (miasta większe); w wyborach bezpośrednich 23 posłów (od 1896 r. 26; 1900 r. 31); cenzus majątkowy, wykształcenia; 1 poseł/1100-2260 wyborców IV. Kuria wiejska (chłopi i mieszczanie małych miast); cenzus majątkowy, wykształcenia; wybory pośrednie Analogiczne zasady – wybory do Rady Państwa w Wiedniu (i. niższa); 1896 dodano w nich V kurię opartą na głosowaniu powszechnym; 1907 zlikwidowano s. kurialny; reforma dot. Sejmu Galic. (1914) nie weszła w życie

Kompetencje Sejmu Krajowego we Lwowie: Ustawodawstwo krajowe: Zmiana przepisów Statutu Krajowego Tzw. sprawy kultury krajowej (rolnictwo, leśnictwo, regulacja wód, melioracja, ustrój agrarny Sprawy budowli publicznych wznoszonych na koszt kraju Zakłady dobroczynne utrzymywane przez kraj Preliminarz budżetowy i zamknięcie rachunków Przepisy służbowe pracowników Wydziału Krajowego Uzupełnienie i szczegółowa regulacja spraw określonych w ustawach ogólnopaństwowych Od 1867 (konstytucja grudniowa) domniemanie kompetencji na rzecz s. krajowych; dalsze rozszerzenie 1907 r. Ustawy wymagały sankcji cesarskiej Inicjatywa ustawodawcza: rząd (namiestnik), Wydz. Krajowy; komisje sejmowe, posłowie (co najmniej 15). Do 1871 r. Sejm Krajowy desygnował posłów do izby niższej w Wiedniu

Wydział Krajowy: Kadencja 6 lat Uprawnienia: organ wykonawczy Sejmu Krajowego; kontrola nad samorządem; reprezentacja kraju wobec rządu (namiestnik reprezentował kraj wobec cesarza) Skład: Marszałek krajowy (mianowany przez cesarza) jako przewodniczący oraz jego zastępcy Członkowie: w ½ wybierani przez kurie, w ½ przez Sejm Krajowy