MODEL KOMPETENCJI KOMUNIKACYJNEJ

PSYCHOTEST 

PSYCHOTEST

Interpretacja wyników 7-14 punktów Minimalizujesz swoją kompetencję i masz dużo możliwości do poprawienia się w tym obszarze kompetencji 15-21 punktów Sądzisz, iż jesteś przeciętny w poziomie swojej kompetencji. Możesz być bierny lub maksymalizować swoją kompetencję i ciągle masz możliwości rozwoju 22-28 punktów Uważasz, że jesteś bliski optymalnej kompetencji. Chociaż możesz się jeszcze poprawić, dobrze rozumiesz procesy związane z kompetencją.

Kompetencja - wrażenie czy zdolność?

KOMPETENCJA  wrażenie  czy  zdolność?

Definicja: Kompetencja komunikacyjna dotyczy stopnia, w jakim pożądane cele są osiągane przez komunikację w sposób stosowny do sytuacji. Kompetencja określa, czy dana osoba komunikuje się skutecznie i stosownie do kontekstu.

Kryteria komunikacji kompetentnej Zdefiniuj i przedstaw różnice między klarownością, stosownością a skutecznością.

Kryteria komunikacji kompetentnej KLAROWNOŚĆ to precyzja wiadomości. ZROZUMIENIE dotyczy stopnia, w jakim ktoś pojmuje zamierzone znaczenie wiadomości ZGODA – podobne wartości lub przekonania na jakiś temat NIEPRECYZYJNOŚĆ może być formą kompetencji

Kryteria komunikacji kompetentnej STOSOWNOŚĆ to adekwatność komunikacji do danej sytuacji REGUŁY są przepisami określającymi to, co powinno lub czego nie powinno się robić w danej sytuacji NORMY – obowiązujące wzory zachowania naruszenie reguły wywołuje reakcje nazywane SANKCJĄ czyli negatywną ocenę

Kryteria komunikacji kompetentnej SKUTECZNOŚĆ to stopień, w jakim komunikacja doprowadza do osiągnięcia oczekiwanego rezultatu KOMPETENCJA dotyczy stopnia, w jakim ludzie są skuteczni w osiąganiu celów za pomocą komunikacji CELE są rezultatami, zamiarami lub dążeniami poszukiwanymi w komunikacji

2. Schemat kompetencji Ćwiczenie 1

FORMA BIERNA Jest to interakcja stosowna lecz nieskuteczna. Pozwala jedynie na przetrwanie. Mimo że zachowanie osób stosujących tą formę komunikacji nie jest niestosowne, to nie pozwala niczego osiągnąć. 

FORMA ZMAKSYMALIZOWANA Jest to niestosowna lecz skuteczna forma komunikacji. Interakcja takiego rodzaju prowadzi do maksimum wtedy, gdy wykorzystywana jest asertywność lub agresywność bez zwracania uwagi na poczucie stosowności innych osób. 

FORMA ZOPTYMALIZOWANA Interakcja tego rodzaju jest skuteczna i stosowna. Cele osiągane są przy respektowaniu zasad panujących w danej sytuacji oraz dzięki środkom akceptowanym przez innych. Osoba, która posługuje się tą formą komunikacji dostrzega wagę własnego zadowolenia w sytuacjach kounikacyjnych, a także rozumie, że zadowolenie to nie powinno być skutkiem czyjegoś niezadowolenia.  

FORMA ZMINIMALIZOWANA Interakcję zminimalizowaną cechują niestosowność i nieskuteczność. Cele pożądane przez osobę komunikującą się w ten sposób nie są osiągane. Ponadto zachowanie takie odstręcza inne osoby. 

osoba asertywna, agresywna nie zwraca uwagi na innych, osiąga cele 2. Schemat kompetencji MAKSYMALIZACJA osoba asertywna, agresywna nie zwraca uwagi na innych, osiąga cele OPTYMALIZACJA osiąga sukces MINIMALIZM nie osiąga pożądanych celów odstręcza innych swoim zachowaniem BIERNOŚĆ zachowuje się stosownie, ale nie osiąga celów

3. Model kompetencji komunikacyjnej – składniki MOTYWACJA  WIEDZA  UMIEJĘTNOŚCI  KONTEKST  KOMUNIKACYJNE

3. Model kompetencji komunikacyjnej – składniki MOTYWACJA to stopień, w jakim dana osoba dąży do kompetentnego komunikowania w danym kontekście motywacja negatywna  strach, lęk, unikanie motywacja pozytywna  nagrody, cele, dążenia

3. Model kompetencji komunikacyjnej – składniki WIEDZA obejmuje treści dotyczące tego, co powiedzieć lub zrobić oraz procedury, za pomocą której te treści będą wykonywane wiedza deklaratywna  znajomość słów, znaczeń wymaganych w danej sytuacji wiedza proceduralna  wiedza na temat tego, jak zbierać, planować i odtwarzać wiedzę deklaratywną

3. Model kompetencji komunikacyjnej – składniki UMIEJĘTNOŚCI – powtarzalne zachowanie zorientowane na cel. Powtarzalność jest wyznacznikiem umiejętności - na poziomie ogólnym np. okazywanie emocji - na poziomie jednostkowym

3. Model kompetencji komunikacyjnej – składniki KONTEKST tworzy ramy, w których zachodzi interakcja, składa się z dostrzeganych przez nas granic, które pomagają w ustaleniu co jest komunikacją i jaka ona być powinna

a) kontekst interpersonalny b) kontekst grupowy  Typ kontekstu jest to rutynowy sposób myślenia i reagowania na określony epizod komunikacyjny, wpływają na niego: a) KULTURA – trwałe wzory myślenia, wartości, zachowań, przekonania, poglądy b) CZAS – zbiorowa/indywidualna percepcja sekwencji, postępu wydarzeń, jest kontekstem, wpływa na wszystko, czego doświadczamy, nadaje znaczenie zachowaniom komunikacyjnym c) ZWIĄZEK – relacje międzyludzkie, są konsekwencjami, jakie twoje zachowanie wywołuje przy stałych interakcjach z innymi  d) MIEJSCE – temperatura, światło, ilość przestrzeni, położenie przedmiotów e) FUNKCJA – dotyczy tego, co przez zachowanie komunikacyjne próbuje się osiągnąć poziom kontekstu odnosi się do liczby osób komunikujących się w danym epizodzie i zakresu, w jakim ukierunkowuje to komunikację między ludźmi a) kontekst interpersonalny b) kontekst grupowy c) kontekst przemawiania publicznego

Wymiary kultury zaproponowane przez Geerta Hofstedego – porównanie Polski i USA Geert Hofstede jest jednym z najbardziej wpływowych badaczy zjawisk kulturowych i inter-kulturowych. Wymiary kultury nie pozwalają na przewidywanie zachowania jednostek, ale są dobrym wyznacznikiem norm i oczekiwań danego społeczeństwa, jak też najczęstszych zachowań jego członków. Pięć wymiarów kultury składających się na teorię Hofstedego, to: Dystans Władzy (Power Distance Index – PDI) Indywidualizm/Kolektywizm (Individualism – IDV) Męskość/Kobiecość (Masculinity – MAS) Unikanie Niepewności (Uncertainty Avoidance Index – UAI) Orientacja Długoterminowa (Long Term Orientation – LTO).

Wymiary kultury zaproponowane przez Geerta Hofstedego – porównanie Polski i USA Dystans Władzy (PDI) określa relacje między przełożonymi i podwładnymi oraz między władzą a obywatelem. Określa również stopień akceptacji dla nierówności społecznych, skłonność przełożonych do konsultacji z podwładnymi, czyli stopień autorytarności władzy, oraz oczekiwany stopień posłuszeństwa wobec rodziców, przełożonych i władzy. Indywidualizm/Kolektywizm (IDV) wymiar ten wyznacza proporcje między wagą przykładaną do dobra jednostki i grupy. Męskość/Kobiecość (MAS) ten wymiar wskazuje na zróżnicowanie ról poszczególnych płci. W każdej kulturze rolami kobiecymi są dbanie o sferę uczuć i zachowanie harmonii, a męskimi asertywność i agresywne dążenie do sukcesu. Unikanie Niepewności (UAI) określa stopień w jakim ludzie w danej kulturze są skłonni zaakceptować nieprzewidywalność stosunków społecznych i niepewność przyszłości. Orientacja Długoterminowa (LTO) wymiar ten rozróżnia długo- i krótkoterminowe nastawienie w życiu. Orientacja długoterminowa skupia się na przyszłości, a krótkoterminowa na teraźniejszości i przeszłości.

Wymiary kultury zaproponowane przez Geerta Hofstedego – porównanie Polski i USA Kulturę polską charakteryzuje wyraźnie wyższy dystans władzy i dużo niższy indywidualizm. Największą różnicą jest znacznie wyższy poziom unikania niepewności (UAI) w kulturze polskiej. Za to wymiary męskości i orientacji długoterminowej są zbliżone. Choć dane dla Polski są tylko wartościami szacunkowymi, to ukazują one wyraźne zróżnicowanie między kulturą Polski i USA.

3. Model kompetencji komunikacyjnej – składniki ĆWICZENIE 2

3. Model kompetencji komunikacyjnej – składniki

3. Model kompetencji komunikacyjnej – PROCES

Dziękujemy za wspólną zabawę! Baranowski Karol Buba Magdalena Gigoń Bartłomiej