KATALOGOWANIE ZAGROŻEŃ rodzaje podejść, parametry charakteryzujące potencjalne skutki zagrożeń, metody katalogowania.

Katalogowanie zagrożeń Znaczenie i uświadomienie zagrożeń Łatwość uświadamiania i neutralizowania zagrożeń Zagrożenia egzystencji pojedynczego człowieka w wymiarze codziennego bytu Zagrożenia egzystencji społecznej w wymiarze zerwania więzi Zagrożenia przyszłej egzystencji Poziomy zagrożeń Ważność i strategiczne znaczenie przeciwdziałania zagrożeniom

Katalogowanie zagrożeń Znaczenie, uświadomienie i wzajemne uwarunkowania konieczności zachowania wartości chronionych Łatwość uświadamiania i sprawowania koniecznej ochrony wartości Wartości niezbędne dla zachowania codziennego bytu pojedynczego człowieka Wartości niezbędne dla zachowania społecznej więzi Wartości niezbędne dla zachowania przyszłej egzystencji Poziomy wartości chronionych Ważność i strategiczne znaczenie konieczności ochrony wartości

Katalogowanie zagrożeń Gotowość, skuteczność oraz skala aktywnego przeciwdziałania oraz neutralizowania skutków zagrożeń Łatwość zaangażowania oraz elastyczność i złożoność struktur niezbędnych zasobów dla przeciwdziałania i neutralizowania skutków zagrożeń Gotowość do bezzwłocznego i wysoce skutecznego przeciwdziałania oraz neutralizowania skutków zagrożeń Gotowość do przeciwdziałania oraz neutralizowania skutków zagrożeń, ale z niezbędną zwłoką i o mało zadowalającej skuteczności Długo- okresowa zwłoka i trudna do określenia skuteczność Ważność i strategiczne znaczenie aktywnego przeciwdziałania oraz neutralizowania skutków zagrożeń Poziomy gotowości i skuteczności

Katalogowanie zagrożeń Parametry charakteryzujące potencjalne skutki zagrożeń miara straty uchwytne nieuchwytne śmierć liczba ludzi straty ekonomiczne ludności aktywnej zawodowo, koszty pochówku i odnowy społeczne i psychologiczne skutki na pozostałą część społeczności ranni liczba rannych i stopień poranienia leczenie, czasowe straty z tytułu przerwy w działalności, możliwości opieki medycznej w stosunku do sytuacji normalnej społeczne i psychologiczne, ból i rehabilitacja rozerwanie więzów społecznych liczba przesiedlonych i bezdomnych osób czasowe zamieszkanie, prace związane z odbudową psychologiczne i społeczne więzy, spójność, moralność społeczna zniszczenie służb i zabudowy przemieszczenie, stopień zniszczeń niewygoda służb, koszty przemieszczeń i napraw niepokój związany ze stratami w służbach zniszczenie mienia prywatnego rodzaj mienia, stopień i lokalizacja zniszczeń koszty przemieszczeń i napraw straty kulturowe, obniżenie się poziomu samowystarczalności zerwanie więzów ekonomicznych straty według liczby dni roboczych, wielkość produkcji, straty handlowe straty wartości produkcji obniżenie konkurencyjności, utrata reputacji, zwiększenie podatności zniszczenie środowiska zasięg i rodzaj koszty oczyszczania i napraw skutki zubożenia środowiska, ryzyka związane ze zdrowiem, ryzyka przyszłych katastrof, zwiększenia podatności

KATALOGOWANIE ZAGROŻEŃ metoda rangowania Ranking wykorzystuje się w hierarchizacji czynników stanowiących zagrożenia funkcjonowania danego systemu (organizacji, procesu). Rangi są wagami poszczególnych czynników, te zaś stanowią odpowiedniki kryteriów oceny. Analiza diagnostyczna ma wówczas dać odpowiedź na pytanie: jaka jest ranga (istotność) wpływu danego czynnika na badany proces lub system? Wpływ ten jest szacowany z uwzględnieniem przyjętych aspektów preferencyjnych.

KATALOGOWANIE ZAGROŻEŃ metoda rangowania czynnik kryteria oceny suma rang średnia ranga pozycja ranking x1 x2 x3 x4 x5 Cz 1 Cz 2 Cz 3 Cz 4 Cz 5 Cz 6 1 3 6 4 2 5 7 19 22 20 8 29 1,4 3,8 4,4 4,0 1,6 5,8 1. Cz 6 2. Cz 3 3. Cz 4 4. Cz 2 5. Cz 5 6. Cz 1

KATALOGOWANIE ZAGROŻEŃ metoda rangowania Słabości metody rangowania: stosuję się skalę porządkową, a skali przedziałowej i ilorazowej można użyć jedynie w odniesieniu do kwantytatywnych wielkości charakterystycznych, w przypadku średnich rang zachowana jest jedynie odległość rangowa (porządkowa).

KATALOGOWANIE ZAGROŻEŃ metoda punktacji Metoda punktacji stanowi sposób kwalifikowania obiektów (zagrożeń) w umownej skali liczbowej i z zastosowaniem określonego systemu oceniania obiektów. Kwalifikowanie przeprowadza się na skali wartości liczb rzeczywistych lub całkowitych.

KATALOGOWANIE ZAGROŻEŃ metoda punktacji Skale mogą być budowane w ramach trzech pól: jako skale jednobiegunowe dodatnie (z zerem lub bez), jako skale jednobiegunowe ujemne (z zerem lub bez), jako skale dwubiegunowe (dodatnio-ujemne z zerem lub bez).

KATALOGOWANIE ZAGROŻEŃ metoda punktacji Skale jednobiegunowe służą do oceny wyników w zakresie cech interpretowanych jako pozytywne albo jako negatywne. Mają zatem zastosowanie w ocenie cech lub zjawisk alternatywnych. Skale dwubiegunowe wykorzystuje się z kolei w przypadku oceny łącznej, uwzględniającej zarówno cechy dodatnie, jak i cechy o znaczeniu ujemnym.

KATALOGOWANIE ZAGROŻEŃ metoda punktacji Zasadniczym zadaniem systemów oceniania przez punktację jest umożliwienie oceny agregatowej, a zatem wielokryterialnej. Przyznawanie punktów odbywa się na podstawie układu preferencyjnego kryteriów oceny i z wykorzystaniem technik obliczeniowych oceny sprawdzającej. Posługiwanie się zaś skalą przedziałową i ilorazową sprawia, że punktacja jest metodą doskonalszą niż rangowanie.

Punktowa ocena sprawdzająca KATALOGOWANIE ZAGROŻEŃ metoda punktacji Arkusz oceny w metodzie punktacji prostej Kryteria oceny Punktowa ocena sprawdzająca . Razem Suma ocen punktowych

KATALOGOWANIE ZAGROŻEŃ metoda punktacji Arkusz oceny w metodzie punktacji ważonej Kryteria oceny Wagi kryteriów oceny Ocena sprawdzająca Wartość ważona . Razem Suma wag - Suma ocen ważonych

wielkość charakterystyczna KATALOGOWANIE ZAGROŻEŃ metoda punktacji Arkusz oceny w metodzie wskaźnikowo-punktowej Kryteria oceny Stan wzorcowy Stan faktyczny wielkość charakterystyczna wartość ważona . Razem - Suma ocen ważonych