Tadeusz Kościuszko Nasz Patron

Dzieciństwo Tadeusz Kościuszko urodził się w 1746 r. jako czwarte, ostatnie dziecko w rodzinie Była to niezbyt zamożna szlachecka rodzina Tadeusz wcześnie stracił ojca Matce trudno było wykształcić dzieci

Edukacja młodego Tadeusza Jako młody chłopiec kształcił się w Kolegium Pijarskim (były to szkoły o wysokim poziomie nauczania) Dalsza nauka stała się niemożliwa, ponieważ matce brakowało pieniędzy

W 1765 r. król Stanisław Poniatowski założył Szkołę Rycerską, która otworzyła szansę zdobywania wiedzy dla szlachty mniej zamożnej Tadeusz podjął naukę w tej szkole Był uczniem zdolnym i pracowitym Miał duże zdolności plastyczne

Studia Jego talent dostrzegł król Stanisław i wysłał Tadeusza na studia do Paryża Kościuszko zdobywał tam wiedzę wszechstronną Pragnął być oficerem polskiej armii i zdobytą wiedzę wykorzystać dla kraju

Powrót do kraju Kościuszko po powrocie do Polski zastał ją osłabioną pierwszym rozbiorem w 1772 r. Dla niego nie było miejsca w polskiej armii Wyjechał więc, by walczyć o wolność innych ludów Przez 8 lat walk w Ameryce zaskarbił sobie uznanie, szacunek i miłość ludu Stał się bohaterem narodowym Stanów Zjednoczonych

Tak mówili o nim inni dowódcy : „Do liczby najużyteczniejszych i najmilszych dla mnie towarzyszów broni należał pułkownik Kościuszko. Z niczym nie daje się porównać gorliwość jego służby publicznej(…), bardzo się wyróżniał bezprzykładną skromnością i zupełną nieświadomością tego, że dokonał czegoś niezwykłego.”

Podobną ocenę zyskał od naczelnego wodza amerykańskiej armii Jerzego Waszyngtona On to mianował Kościuszkę „jenerałem”

W 1784 Tadeusz wraca do Ojczyzny W dalszym ciągu nie ma dla niego miejsca w polskiej armii Dopiero uchwały Sejmu Czteroletniego otworzyły Kościuszce drogę do spełnienia marzeń Wsławił się w obronie Konstytucji 3 Maja odnosząc wspaniałe zwycięstwo w bitwie pod Dubienką

Kolejna emigracja Przystąpienie króla do Targowicy zakończyło wojnę Zaborcy dokonali II rozbioru Polski w 1793 r. Wszyscy patrioci – również Kościuszko musieli opuścić kraj

Na emigracji przygotowano powstanie Sława Kościuszki była tak wielka, że nikt nie miał wątpliwości, iż to właśnie on ma stać na czele powstania Kościuszko osobiście czuwał nad jego przygotowaniem

Kraków 24 marca 1794 r. Kościuszko stanął na Rynku w Krakowie i złożył przysięgę : „Ślubuję Ci życie ,ślubuję Ci duszę , Za Bożą pomocą, wolność wrócić muszę!”

„Ja, Tadeusz Kościuszko…” „ Nie stoję tu w srebrze, nie stoję tu w złocie, Lecz w pogardzie śmierci, w staropolskiej cnocie!” „Ogłaszam przed niebem Narodu powstanie!” A głosy buchnęły wśród rynku i grodu : „Niech żyje Kościuszko, naczelnik narodu!” Ej, byłaż to chwila i święta i boża … Cała Polska drgnęła, od morza do morza! (M.Konopnicka- „Przysięga”)

Kościuszko zawsze starał się ulżyć doli chłopów Oni darzyli go ogromną miłością i zaufaniem Na jego skinienie szli w najgorętszy bój Uzbrojeni tylko w kosy (stąd nazwa kosynierzy) parli na przód czyniąc spustoszenie w szeregach wroga

Racławice Wykorzystując zaskoczenie zaborców Kościuszko podjął próbę przedostania się do Warszawy 4 kwietnia 1794 zaatakował pod Racławicami korpus rosyjskiego generała Tormasowa i odniósł zwycięstwo Kościuszko wysoko ocenił zasługi chłopów, a jednego z nich Wojciecha Bartosza mianował oficerem i nadał mu nazwisko Głowacki

Uniwersał połaniecki Nie mając wystarczających sił, by przedostać się do Warszawy, Kościuszko założył w Połańcu obóz i starał się wykorzystać czas na reorganizacje i wzmocnienie wojska 7 maja 1794 ogłosił słynny uniwersał połaniecki Dzięki nadzwyczajnym wysiłkom organizacyjnym udało się powstańcom wystawić 55-tys. armię i około 50-tys. milicję czuwającą nad porządkiem i bezpieczeństwem

Jeszcze echo racławickie w polu się kołysze A w Połańcu pan Kościuszko Uniwersał pisze: Pisze, podpisuje : „ Za krew i za rany Ziemię ci daruję, ludu mój kochany” (M. Konopnicka- „Uniwersał Połaniecki)

Bitwa pod Szczekocinami Chcąc zapobiec połączeniu się wojsk rosyjskich i pruskich, Kościuszko zaatakował znacznie silniejsze wojska rosyjskie dowodzone przez generała Denisowa i 6 czerwca 1794 r. pod Szczekocinami poniósł porażkę

Bitwa pod Maciejowicami Rosjanie uzyskali jednak pomoc Prus Zjednoczono wszystkie siły i doszło do ostatniej bitwy pod Maciejowicami -10 październik 1794 Polacy w tej bitwie ponieśli dotkliwą klęskę, która przesądziła o losach powstania

Ranny Kościuszko dostał się do niewoli rosyjskiej, gdzie spędził 2 lata Uwolniony został przez syna Katarzyny II, cara Pawła I Po odzyskaniu wolności postanowił wyjechać za granicę

ŚMIERĆ Ostatnie lata swego życia spędził w Solurze w Szwajcarii Tam zmarł 15 października 1817 r. „ Tam w Szwajcarów wolnej ziemi Żył Kościuszko długie lata I obracał tęskne oczy, Gdzie rodzinna jego chata” M. Konopnicka „Śmierć Kościuszki”

W rok później przewieziono prochy Tadeusza Kościuszki do Krakowa i złożono na Wawelu Polacy usypali mu pomnik- Kopiec Kościuszki Trwalszy od pomnika pozostało wspomnienie w sercach narodu Świadczą o tym pomniki, które stoją w wielu miastach polskich i amerykańskich

Jego imieniem nazywane są ulice Dywizjon 303 walczący w bitwie o Anglię nosił jego imię Pierwsza Dywizja Piechoty, która przeszłą szlak bojowy Lenino- Berlin również nosiła imię Kościuszki

Także nasza szkoła nosi imię tego wspaniałego Polaka – bohatera dwóch kontynentów: Europy i Ameryki

Dziękuję za uwagę………. Opracowała: Katarzyna Kapecka Kwiecień 2012