Międzynarodowe Formuły Wykładni Terminów Handlowych INCOTERMS Międzynarodowe Formuły Wykładni Terminów Handlowych

Międzynarodowa Izba Handlowa (ICC) w Paryżu 1999 – nowy zbiór reguł handlowych ICC INCOTERMS 2000 – International Rules for the Interpretation of Trade Terms

INCOTERMS - cechy Zbiór reguł najczęściej stosowanych w praktyce handlu zagranicznego Ustalają podział kosztów, obowiązków i ryzyka – transport, ubezpieczenie, cło Instrument ułatwiający zawieranie kontraktów handlowych Wygodne dla spedytorów – organizacja procesu handlowego Praktyczne stosowanie formuł może różnić się w poszczególnych krajach (zwyczaje, przepisy)

CZYM INCOTERMS NIE SĄ CZĘŚCIĄ UMOWY O PRZEWÓZ PRZEKAZANIEM PRAWA WŁASNOŚCI LUB TYTUŁU NIE WSKAZUJĄ PRZEWOŹNIKA NIE SĄ WYKORZYSTYWANE DO OKREŚLENIA SKUTKÓW ZERWANIA UMOWY

Zasady stosowania INCOTERMS Fakultatywność Drugoplanowa rola w stosunku do umów Prawa wprowadzania zmian Nie dotyczą stron trzecich Wydanie towaru osobie trzeciej i na jego koszt Towar postawiony do dyspozycji kupującego musi być wyraźnie wyodrębniony jako przedmiot kontraktu handlowego

Obowiązki sprzedającego Dostarcza towar zgodnie z kontraktem wraz z dowodem zgodności określonym przez umowę Dostarcza na swój koszt zwyczajowe opakowanie towaru, chyba, że towar ten przewozi się nie opakowany Ponosi wszystkie koszty potrzebne do wysłania (wydania) towaru, w tym koszty czynności kontrolnych

Obowiązki kupującego Zapłacenie ceny za towar Przyjęcie towaru, jeżeli sprzedający postawił go do dyspozycji w miejscu i w czasie przewidzianym w kontrakcie handlowym

WARIANTY WARUNKÓW NALEŻY UNIKAĆ OKREŚLEŃ W RODZAJU “FOB ON DECK,” “FOB WAREHOUSE,” OR “CNF,” “C&F” AND THE LIKE. PONIEWAŻ NIE MAJĄ ONE UNIWERSALNYCH ZNACZEŃ W INCOTERMS.

DEFINICJE “ZAŁADOWCA” ODNOSI SIĘ DO STRONY PRZEKAZUJĄCEJ TOWAR DO PRZEWOZU I/LUB ZAMAWIAJĄCEJ USŁUGĘ TRANSPORTOWĄ.” “DOSTAWA” ODNOSI SIĘ DO MIEJSCA I CZASU KIEDY SPRZEDAWCA SPEŁNIŁ SWOJE WYMAGANIA ODNOŚNIE PRZEKAZANIA TOWARU KUPUJĄCEMU (A4) I ODNOSI SIĘ DO MIEJSCA I CZASU GDZIE KUPUJĄCY OTRZYMAŁ TOWAR (B4).

DEFINICJE CD … “OPŁATY” ODNOSI SIĘ DO KOSZTÓW BĘDĄCYCH NIEZBĘDNĄ KONSEKWENCJĄ IMPORTU “PORT” ODNOSI SIĘ DO PORTU ZAŁADOWANIA LUB DO PORTU DOSTAWY “MIEJSCE” ODNOSI SIĘ DO MIEJSCA DOSTAWY W DOSTAWACH NIE-MORSKICH

Formuły INCOTERMS

INCOTERMS rodzaje Typu loco (z dostawą „na miejscu”) Typu franco (transakcja „do dostawcy”)

Gestia transportowa Prawo i obowiązek zorganizowania transportu i pokrycia jego kosztu

Gestia transportowa - rodzaje Gestia kupującego – EXW, FCA, FAS i FOB Gestia sprzedającego - CFR, CIF, CPT, CIP, DAF, DES, DEQ, DDU i DDP

INCOTERMS 2000

INCOTERMS rodzaje Grupa C – formuły dwupunktowe – oddzielenie podziału ryzyka i kosztów – formuły na załadowanie Grupa D – formuły na przybycie

CIP i CIF Ryzyko uszkodzenia czy utraty towaru ponosi kupujący Sprzedający – ubezpieczenie towaru i dostarczenie dowodu zawarcia umowy ubezpieczeniowej

INCOTERMS - wybrane przypadki Praktyka handlowa ma pierwszeństwo przed ustaleniami teoretycznymi Nie rozwiązują automatycznie i jasno wszystkich aspektów dostawy ładunku

EXW Koszt załadunku obciąża kupującego Sprzedający organizuje załadunek W przypadku dostaw wagonowych do portu spedytorzy oczekują załatwienia formalności na stacji nadania

FCA Obiekcje odnośnie załadunku Sprzedający spełnia swoje zobowiązania w stosunku do kupującego, takie jak załadunek wagonu lub samochodu lub przekaże towar w pieczę przewoźnika na stacji nadania lub do terminalu przewoźnika przy przewozie drobnicy (kupujący ma obowiązek załadować towar)

FOB Sprzedający dostarcza na własny koszt tylko dowód dostarczenia towaru na statek (dokument)

FAS Sprzedający ma obowiązek załadowania lub przekazania towaru w pieczę przewoźnika na stacji nadania lub w terminalu Nie koresponduje z polskimi taryfami portowymi, dzielącymi koszty portowe na przeładunek i za ładunek na linii nadburcia statku zgodnie z wymogami formuły FOB W praktyce stawka za załadunek pośredni jest dzielona między spedytorów importera i eksportera

DDU i DDP Sprzedający ma obowiązek dostarczenia towaru do magazynu kupującego Kupujący ma obowiązki wynikające z prawa przewozowego

Wskazanie miejsca dostawy nie zawsze jest wystarczająco precyzyjne Przesyłki zbiorowe, lotnicze

INCOTERMS są również formułami ceny

Koszty opakowania i oznakowania Ponosi sprzedający Musi zapewnić bezpieczny przewóz do miejsca przeznaczenia Musi znać warunki i sposób przewozu

Generalnie przyjmuje się, że odprawa celna ciąży na stronie kraju, gdzie ma ona miejsce FAS I DEQ – odprawa celna eksportowa – eksporter, importowa – importer Tranzyt – kupujący bądź sprzedający w zależności od miejsca dostawy (grupa C – koszty ponosi sprzedający, jeśli są wliczone w koszty frachtu).

Miejsce odprawy celnej nie musi być tożsame z miejscem dostawy wymienionym w kontrakcie DDU Towar wyładowany ze statku powinien być odprawiony w procedurze tranzytu lub dopuszczenia do obrotu w porcie

FOB PRZYKŁADY FOB, New Orleans - 3 maszyny do lodów eksportowane z USA do Niemiec. Exporter jest odpowiedzialny za wszystkie koszty dostawy towarów do Nowego Orleanu i załadowania produktów na statek wskazany przez niemiecką firmę. Jest odpowiedzialny za zorganizowanie wszystkich formalności eksportowych (licencje, podatki, opłaty). Firma niemiecka jest odpowiedzialna za zamówienie miejsca na statku i zapłatę za fracht oceaniczny.

CIF PRZYKŁADY CIF (oznaczony port przeznaczenia) Dostawca kwotuje swojego niemieckiego klienta CIF Bremerhaven 3 maszyn do lodów. Dostawca organizuje i opłaca wszystkie koszty do portu w Bremerhaven jak również organizuje i opłaca morską polisę ubezpieczeniową. Jest jednak tylko odpowiedzialny za ryzyko strat do momentu załadowania maszyn na pokład statku w Nowym Orleanie.

FAS PRZYKŁADY FAS, New Orleans Eksporter amerykański jest odpowiedzialny za wszystkie koszty dostarczenia towarów do portu w Nowym Orleanie wzdłuż burty wskazanego statku w oznaczonym czasie. Niemiecki dostawca jest odpowiedzialny za zamówienie miejsca zapłatę za fracht oceaniczny i zorganizowanie wszystkich formalności eksportowych.

Wybór formuły FAS, FOB, CFR, CIF, DES, DEQ – transport wodny (port załadunku) EXW, FCA, CPT, CIP, DAF, DDU i DDP – uniwersalne (miejsce) FCA, CPT, CIP – dostawy w kontenerach, jednostkach ładunkowych i załadunku poziomym

Gestia transportowa - korzyści Możliwość wyboru sposobu i warunków przewozu Możliwość wynegocjowania specjalnych warunków dostawy Wykorzystanie systemu przesyłek zbiorowych i intermodalnych

Wybór formuły Przygotowanie do ryzyka i kosztów transportu Odprawa importowa Zdolność do dostarczenia towaru płatności

Gestia transportowa - ryzyko Wzrost stawek na rynku frachtowym Brak okazji załadunkowych Możliwość przewozu Kongestia w porcie Przestoje w przejściach granicznych

Koszty nieprawidłowego wyboru formuły handlowej Załadunek Wystawienie konosamentu

Odstępowanie gestii Uwarunkowania polityczne Rachunek ekonomiczny Szybkość zapłaty za towar – EXW Kredytowanie przez eksportera zagranicznego Brak wiedzy i doświadczenia