W OBRONIE KRYTYCZNIE DEMOKRATYCZNEJ EDUKACJI MICHAEL W. APPLE JOHN BASCOM PROFESOR PROGRAMÓW I PROCESU NAUCZANIA ORAZ STUDIÓW NAD POLITYKĄ EDUKACYJNĄ UNIWERSYTET W WISCONSIN, MADISON

EDUKACJA I MODERNIZACJA ZACHOWAWCZA Neoliberałowie Neokonserwatyści Autorytarni populiści Nowy menedżeryzm

DEMOKRACJA JAKO KWESTIONOWANE POJĘCIE Walka o znaczenie Neoliberalizm i konflikt o „cienką” kontra „grubą” demokrację Znaczenie „Demokratycznych Szkół” w demonstrowaniu siły „grubej demokracji”

ZASADY PODSTAWOWE I Szkoły te mają inną wizję społeczeństwa i tego, czy szkoły mogą zmienić życie codzienne. Demokracja nie jest postrzegana tylko jako slogan, ale jako sposób życia, który musi być przeżywany we wszystkich naszych instytucjach. Postrzeganie szkół jako części społeczeństwa, jako przyczyniających się do zmiany stosunków dominujących. Mają być krytycznie demokratyczne, nie tylko skoncentrowane na uczniach.

ZASADY PODSTAWOWE ll Oferują pełne uczestnictwo dla uczniów, nauczycieli, członków społeczności (nie tylko rodziców) tak, aby rzeczywiste doświadczenia wszystkich osób zaangażowanych odzwierciedlały rodzaj społeczeństwa, jakiego chcą i działały jako alternatywa dla modeli edukacyjnych grup dominujących. „Ukryty program nauczania” jest kluczowy.

PROGRAM NAUCZANIA Przedefiniowano to, co nazywa się „wspólną kulturą” i wspólnym programem nauczania w bardziej krytycznie demokratyczny sposób. W tej różnej wizji tego, czym jest wspólna kultura, krytycznie demokratyczne szkoły są bliskie polityki kultury, o jakiej mówi Antonio Gramsci. Zadanie polega na nie wyrzucaniu „elitarnej wiedzy”, ale na odtworzeniu jej tak, aby pomogła rozwiązywać rzeczywiste problemy społeczne i intelektualne danej społeczności.

Program, w związku z tym, często jest organizowany w sposób zintegrowany, z jednostkami tematycznymi skupionymi wokół problemów społecznych. Zwykle problemy te pochodzą od samych uczniów i społeczności.

PRZYKŁADY SZKÓŁ KRYTYCZNIE DEMOKRATYCZNYCH Porto Alegre, Brazylia- szkoły miejskie, budżetowanie partycypacyjne Fratney Street School / La Escuela Fratney w Milwaukee, USA-szkoła dwujęzyczna Matematyka dla społecznej sprawiedliwości, Chicago, USA i Projekt „Algebra” w Baltimore

UTRZYMANIE DEMOKRATYCZNYCH SZKÓŁ PRZY ŻYCIU: NIEBEZPIECZEŃSTWA I PRZESTROGI Demokracja jest nieuporządkowana, a wyniki nie są gwarantowane. Czy można je osiągnąć w czasie programów krajowych i ogromnych ilości kosztów badań i wydajności? Czy państwo będzie gotowe się uczyć i przewodzić? Czy będzie praktykować politykę pełnego i otwartego uczestnictwa i pozwoli, aby jego polityka była krytykowana przez związki zawodowe nauczycieli, mniejszości i inne grupy uciskane oraz aktywnych obywateli? To było kluczowe w Porto Alegre, w budżetowaniu partycypacyjnym.

W czasach kryzysu gospodarczego i neoliberalnego eksportowania tego kryzysu na społeczności lokalne i rządowe, krytycznie demokratyczne szkoły i rady demokratyczne mogą zakończyć poświęcanie zbyt dużej ilości czasu na zastanawianie się nad tym, jakie programy edukacyjne i, jakich ludzi zlikwidować, zamiast koncentrować się na tworzeniu „grubej” demokracji w szkołach. Przykład Chicago Czy istniejący nauczyciele posiadają umiejętności, zasoby i wsparcie, aby robić różne rzeczy, których wymaga krytycznie demokratyczna edukacja? Powiązania między tym wszystkim i trwającymi procesami kształcenia nauczycieli są kluczowe. Nauczyciele i autonomia

Czy „wiedza dyscyplinarna” zostanie poświęcona? Czy biedniejsze dzieci będą w niekorzystnej sytuacji przy kapitale posiadanym przez zamożniejszych rodziców? Badania Jo Boaler w zakresie matematyki wykazują, że nie jest to regułą. (Rodzice z klasy średniej mogą nie popierać wielu polityk, jeśli dostrzegają, że zagrożona jest mobilność ich własnych dzieci. (Przykład z Sherman School w Madison w stanie Wisconsin w zakresie matematyki.)

Zawsze musimy być świadomi relacji między naszymi bardziej demokratycznymi reformami i ich możliwym ukrytym wpływem na inne reformy i stosunki władzy. Niektóre reformy demokratyczne mogą mieć sprzeczne wyniki - przykład Cincinnati, aktywny udział starszych członków społeczności w szkołach i jakie to miało zarówno pozytywne, jak i negatywne skutki. Nawet jawne zmagania ruchu społecznego wobec neoliberalizmu mogą same w sobie mieć skutki sprzeczne. Przykład mobilizacji w Wisconsin. Może być problem z ciągłością. Gdy odejdą przywódcy i nauczyciele w krytycznie demokratycznych szkołach, czy programy ucierpią?

Musimy w pełni zrozumieć historię sukcesów i porażek. Ważne jest, aby stale upubliczniać osiągnięcia krytycznie demokratycznych szkół i polityk w czasie, gdy media i siły konserwatywnej modernizacji będą stale je krytykować i powiedzą opinii publicznej, że "nie ma alternatywy" dla ich bardziej konserwatywnej polityki demokratycznych. Projekt krytycznych mediów

Nadzieja jest zasobem. Musimy ją podtrzymywać.