„Migające przedszkolaki” Porozumiewamy się z dziećmi głuchymi i niedosłyszącymi

Głusi a Słyszący Wiele problemów, wynikających w kontaktach głuchych ze słyszącymi, ma swe źródło w niewiedzy, czyli braku informacji o sobie. Głuchy obawia się kontaktu ze słyszącym, nawet jeśli dobrze odczytuje mowę z ust, obawia się, że nie zrozumie, co jest do niego mówione. Słyszący obawia się, że nie zostanie zrozumiany i nie będzie umiał zaradzić złej komunikacji. Dla jednej i drugiej strony jest to sytuacja stresująca. Dlatego istotne jest zdobycie informacji o sobie nawzajem. Instytucją bezpieczną dla obu stron jest osoba tłumacza, który jest pośrednikiem nie tylko międzyjęzykowym, ale też międzykulturowym. Dopiero po zbliżeniu w bezpiecznej obecności tłumacza, niwelując stres komunikacyjny i wiedząc już co nieco o sobie, możemy lepiej się poznać.

Problem dyskryminacji Głuchych Osoby głuche podkreślają to często, że uczą się i starają przez całe życie, a te ich starania i tak pozostają niezauważone. Podstawowym problemem każdej osoby głuchej jest izolacja. Izolacja — komunikacyjna, informacyjna, kulturowa i społeczna. Osoby głuche są „niewidoczne”. Nikt nie wie, że nie słyszą, dopóki nie zaczną używać języka migowego. Dlatego często spotykają się z brakiem tolerancji wobec swoich typowych zachowań. Tego, że nie reagują, kiedy się do nich mówi, albo nie odpowiadają adekwatnie na zadane pytania. Jednak to , że głusi tworzą odrębną społeczność, nie wynika tylko z trudności dostosowania się do wymagań większości, ale też z tego, że większość nie jest nimi zainteresowana.

JEZYK MIGOWY jako czynnik integracyjny Dzięki językowi migowemu głusi zdobywają w dostępny sposób wiedzę o świecie. Uczą się języka polskiego tak, jak słyszący uczą się każdego języka obcego. Poziom znajomości języka polskiego uzależniony jest od warunków, jakie głuchej osobie stworzyła szkoła i rodzina.

Dzieci głuche i niedosłyszące są takie same jak inne, to samo je cieszy, martwi, zasmuca. Nie tylko dzieci z wadami słuchu powinny znać język migowy. Osoby, które chcą komunikować się z nimi, również powinny potrafić porozumiewać się w tym języku.

Uczmy się języka migowego Osoby głuche są wystarczająco sprawne intelektualnie i fizycznie, aby samodzielnie zadbać o swoje sprawy. Potrzebują jedynie od słyszącego społeczeństwa wyjścia naprzeciw we wzajemnej komunikacji i zrozumieniu swoich potrzeb.

„Miganie” w P.P nr 29 w Szczecinie

Zajęcia z języka migowego prowadzone w naszym przedszkolu, mają na celu: - uwrażliwianie dzieci na potrzeby osób niesłyszących; - umiejętność przełamywania barier mentalnych w stosunku do osób z niepełnosprawnościami; - pogłębianie empatii wobec innych, potrzebujących wsparcia, pomocy i zrozumienia; - rozwijanie kompetencji umożliwiających życie w zróżnicowanym świecie współczesnym; - umiejętność koncentracji uwagi; - zdolność kojarzenia; - ćwiczenie pamięci wzrokowej; - świadomość ciała i przestrzeni; - wyobraźnia przestrzenna; - spostrzegawczość; - dobra koordynacja wzrokowo-ruchowa;

Co robimy? Czytanie dzieciom bajek o problemach dzieci niepełnosprawnych (Jaśka pierwszy dzień nowej szkoły; Tuż pod moim nosem- zbiór bajek psychoedukacyjnych); Scenki dramowe Co chce powiedzieć?; Książeczka przyjaźni- samodzielne, lub przy pomocy rodziców wykonanie książeczki na temat przyjaźni z osobami głuchymi, samodzielne wykonanie przez dzieci ilustracji, ułożenie treści bajki, lub opowiadania; Kącik pantomimy- zorganizowanie w przedszkolu kącika (z rekwizytami teatralnymi); chętne dzieci odgrywają scenki życia codziennego, lub ze świata bajek; Spotkanie z niesłyszącymi sportowcami ze Szczecińskiego Klubu Sportowego Głuchych Korona – wspólne gry i zabawy sportowe; Nasz przyjaciel Adrian- spotkanie z chłopcem z niedosłuchem, który wprowadził dzieci w świat dzieci niesłyszących (pokaz aparatu słuchowego, opowiadanie o codziennym życiu); Międzyprzedszkolny konkurs plastyczny W świecie ciszy ; Galeria fotografii Odwiedzamy Związek Głuchych; Rodzinny konkurs plastyczny Ja i świat; Dokończ bajkę…- układanie bajki, opowiadania o przygodach dzieci niedosłyszących Ula i Tomek- papierowy smok; Zapoznanie dzieci z treścią popularnych bajek (Brzydkie kaczątko, Czerwony Kapturek, Królewna Śnieżka) językiem migowym;

Migamy

Efekty nauki języka migowego Uczenie się tolerancji wobec odmienności; Poszerzenie wiedzy na temat sytuacji życiowej dzieci głuchych i z niedosłuchem; Rozwój kompetencji społecznych poprzez pogłębienie uczucie empatii wobec innych; Poszerzenie wiedzy na temat alternatywnych form komunikacji społecznej Zdolność komunikacji z osobami niesłyszącymi Pogłębienie zdolności intelektualnych Rozwój kreatywnego myślenia i działania

Nowe „słówka”

Teatr pantomimy- Brzydkie Kaczątko

Na zakończenie… Dorośli i dzieci żyją w ciągle zmieniającej się, skomplikowanej i niezwykle dynamicznej rzeczywistości. Dostosowanie się do wymogów współczesnego świata może stanowić problem, nie tylko dla dzieci, młodzieży, ale również osób dorosłych. Zwiększająca się liczba „inności”, niestandardowych zachowań, predyspozycji, oczekiwań , może czasami w niektórych ludziach budzić uczucie niepewności i zagubienia. Przykładem osób, z którymi porozumienie jest utrudnione, są osoby głuche i niedosłyszące. Z każdym rokiem liczba dzieci migających rośnie i w związku z tym, warto podjąć działania, aby kontakt z nimi stał się możliwy.