Podstawy projektowania i grafika inżynierska Wydział Zarządzania i Ekonomii Politechnika Gdańska 2008 r.

Metodologia projektowania

Metodologia Metodologia – nauka o metodach badań i przedstawianiu ich wyników. Metodologia – znawstwo analityczne, krytyczne i normatywne metod badań, budowy systemów, wyrażania i utrwalania osiągnięć. Metodologia projektowania jest nauką wskazującą możliwości i uwarunkowania poprawnego projektowania.

Łańcuch działań projektotwórczych

Metodologia projektowania Metodologia projektowania uczy potencjalnego projektanta patrzenia na jego działalność z wielu perspektyw jednocześnie i wskazuje mu jak powinien działać aby projektować „dobrze”. Metodologia projektowania wskazuje też jak należy rozumieć określenie „dobre projektowanie”

Zakres wiedzy przydatnej przy projektowaniu

Rozwój projektowania Projektowanie pierwotne Projektowanie przez szkicowanie Projektowanie przez kreślenie Projektowanie nowoczesne

Projektowanie pierwotne Brak analizy toku namysłu Nie wyróżnia się faz namysłu Jednoosobowe „namyślanie” i „wykonywanie” Słaba komunikacja z innymi Brak świadomości możliwości ulepszania „obmyślania” Brak świadomości udziału w projektowaniu

Projektowanie poprzez szkicowanie Wykonywanie odręcznych szkiców Wykonane głównie na własny użytek Pierwsze zastosowanie podziału ról podczas projektowania Umożliwienie przechowywania i gromadzenia wiedzy Wyraźnie oddzielona rola projektanta od producenta (możliwość)

Projektowanie poprzez kreślenie Trwały, precyzyjny zapis toku projektowania Kreślenie zgodnie z zasadami, normami Obszerne opisy słowne Rysunki wykonywane przez kilku projektantów Proces zawężony do zagadnień technicznych

Projektowanie nowoczesne Kreślenie jest tylko częścią prac projektowych Dążenie do optymalizacji działań projektantów Wieloaspektowość procesu projektowania Uwzględnianie zagadnień środowiskowych

Formułowanie problemu projektowego

Projektowanie - proces Proces projektowania to ciąg działań projektotwórczych rozpoczynający się od sformułowania problemu projektowego a kończący się rozwiązaniem tego problemu. W wyniku tych działań zostaje opracowana dokumentacja umożliwiająca realizację zaprojektowanego obiektu.

Projektowanie - proces Zmiana rzeczywistości niezadowalającej na zadawalającą obszar niezadowolenia ON obszar zadowolenia OZ

Znaczenie fazy formułowania problemu projektowego Właściwe sformułowanie problemu jest znacznie ważniejsze od wyboru drogi jego rozwiązania. Formułowanie problemu wymaga takiego samego twórczego wkładu jak jego rozwiązywanie. Niewłaściwe sformułowanie problemu prowadzi do rozwiązania innego problemu niż było to w zamierzeniu !!!

Formułowanie problemu „Einstein powiedział, że gdyby miał godzinę na rozwiązanie problemu, od którego zależałoby jego życie, to 45 minut poświęciłby na sformułowanie problemu, 10 minut na sprawdzenie czy go dobrze sformułował i następne 5 minut na rozwiązanie.”[*] [*] Metody i techniki organizatorskie. Wybrane zagadnienia. Pod redakcją J. Skalika, Wrocław 1996

Co to jest problem projektowy? Pytanie: „Jak zaspokoić potrzebę?” Kto bierze udział w procesie: „Zleceniodawca” (bezpośredni użytkownik, inwestor, wytwórca, Projektant (czasami występuje też jako „zleceniodawca” – sam dla siebie.

Formułowanie problemu (1) Przyjęcie i zarejestrowanie przez projektanta informacji przekazywanych przez zleceniodawcę. Projektant otrzymuje informacje wyartykułowane z inicjatywy zleceniodawcy. Podstawa formułowania problemu: Informacje od zleceniodawcy, Wiedza i doświadczenie własne.

Formułowanie problemu (2)

Formułowanie problemu (3) Nie uzyskuje się dodatkowych informacji (poszerzenie wiedzy) gdy: Informacje są wystarczające, Wiedza projektanta jest zbyt mała aby zauważył jej braki; nie potrafi formułować pytań, Projektant uważa, że wiedza zleceniodawcy jest niewystarczająca aby uzyskać dodatkowe informacje.

Formułowanie problemu (4) Dialog ZLECENIODAWCA – PROJEKTANT Zleceniodawca Projektant Znajduje / Zauważa potrzebę Dowiaduje się o potrzebie (zaprojektowanie jej zaspokojenia) Znajduje / Zauważa jakiś obiekt Dowiaduje się o obiekcie Znajduje / Zauważa potrzebę i uważa, że jakiś obiekt ją zaspokoi Dowiaduje się o potrzebie oraz o obiekcie Znajduje / Zauważa potrzebę oraz krąg osób potencjalnie zainteresowanych Dowiaduje się o potrzebie i potencjalnych użytkownikach Znajduje / Zauważa obiekt, który po przystosowaniu mógłby zaspokoić potrzebę Dowiaduje się o istniejącym obiekcie oraz możliwości zaspokojenia potrzeby

Poprawność formułowania problemu Rzadko projektant otrzymuje jasne i jednoznaczne informacje. Musi sam dokonywać „obróbki”. Często następuje niezrozumienie. Znaczenie nadawane poszczególnym terminom musi być takie samo lub bardzo zbliżone. Duże znaczenie ma dokumentacja (papierowa albo elektroniczna).

Formułowanie problemu – rozbieżności w przekazywaniu informacji Pomijanie ważnej treści (np. przez nieudolność, przeoczenie, często pośpiech). Wprowadzanie zamierzonej nieokreśloności, nieostrości, dwuznaczności (np. dom, rower). Używanie terminów niejasnych, rozmytych (np. ciężka belka, szybka reakcja). Formułowanie wypowiedzi niedostosowanej do odbiorcy. Niezrozumienie wypowiedzi (częściowe lub całkowite)

Formułowanie problemu – rodzaje języków komunikowania się Język potoczny – dowolne znaczenie poszczególnych terminów; duża elastyczność wypowiedzi. Żargon zawodowy – znaczenie niektórych terminów jest ściśle określone; używane w grupach zawodowych. Język profesjonalny – znaczenie podstawowych terminów jest ściśle określone i opisane w dostępnej literaturze. Język sformalizowany – znaczenie wszystkich terminów jest ściśle określone i opisane w dostępnej literaturze.

Formułowanie problemu – potrzebna wiedza Wiedza dotycząca obszaru rzeczywistości w którym zaistniała potrzeba (ON) Wiedza dotycząca projektowanego obszaru rzeczywistości (OZ) Wiedza dotycząca ośrodka projektującego Wiedza dotycząca możliwości realizacji projektowanego obiektu Wiedza dotycząca możliwości likwidacji projektowanego obiektu

Formułowanie problemu – stopnie ogólności Bardzo szczegółowy (ergonomiczna dźwignia zmiany biegów) Szczegółowy Ogólny Ogólniejszy Bardzo ogólny Wysoki stopień ogólności Bardzo wysoki stopień ogólności (zaspokojenie potrzeby wygodnego podróżowania)

Rzutowanie prostokątne

Podstawowe informacje Rzutowanie metodą europejską – ozn. E Druga metoda amerykańska – ozn. A Metoda E obowiązuje w Polsce oraz wielu innych krajach Polega na wyznaczaniu rzutów przedmiotu na prostopadłych rzutniach Założenie: przedmiot rzutowany znajduje się pomiędzy obserwatorem a rzutnią

Oznaczenie metod E i A Metoda E: Metoda A:

Układ rzutni w metodzie E

Układ rzutni w metodzie E (krawędzie niewidoczne)