DANE INFORMACYJNE ID grupy: 98/23 Kompetencja: Przedsiębiorczość Nazwa szkoły: Zespół Szkół w Lubięcinie ID grupy: 98/23 Kompetencja: Przedsiębiorczość Temat projektowy: Wybory do samorządu Semestr/rok szkolny: II 2010/2011

Spis treść Wstęp. Krótka historia długiej drogi Zasady demokracji. Marsz na wybory! Ordynacja wyborcza Zespołu szkół w Lubięcinie. Wybory do samorządu. Jak dobrze zorganizować samorząd uczniowski? Budżet wyborów. Podsumowanie. Bibliografia.

1. Wstęp Naszą pracę rozpoczęliśmy od przeanalizowania dokumentów szkolnych między innymi Statutu Szkoły oraz Regulaminu Samorządu Uczniowskiego. Na podstawie zdobytych informacji opracowaliśmy własną ordynację wyborczą w Zespole Szkół w Lubięcinie. Ponadto zapoznaliśmy się z zasadami demokratycznymi na świecie oraz z historią wyborów w Polsce. Przeprowadziliśmy akcję reklamującą wybory oraz uczestniczyliśmy w wyborach na przewodniczącego, zastępcę oraz skarbnika szkoły .

2. Krótka historia długiej drogi Demokracja ateńska była formą ustroju polis ateńskiej, położonej w greckiej krainie Attyce. Zazwyczaj uważa się, że trwała od początków VI do połowy IV wieku p.n.e., z przerwami. W V wieku p.n.e. populacja Aten liczyła ponad 50 tys. ludzi. Było to jedno z większych miast, gdyż w tamtych czasach sporej wielkości miasta liczyły ok. 10 tys. Ateny były pierwszą i najważniejszą w czasach starożytnych demokracji.

Podstawowe zasady demokracji ateńskiej Podstawą demokracji ateńskiej były rządy większości, rotacyjność urzędów i masowe uczestnictwo. Na zgromadzeniach wszyscy obywatele płci męskiej brali udział w głosowaniu (demokracja bezpośrednia) . Wszystkie najważniejsze decyzje o znaczeniu państwowym podejmowane były przez Zgromadzenie Ludowe. Głosowanie odbywało się w miejscach publicznych (agora, pnyks) zwykle przez podniesienie rąk, czasem przez fizyczny podział ("Wszyscy, którzy są za, idą na lewo"). W sytuacjach szczególnej wagi stosowano także inne metody, np. wrzucenie kamieni. Głosować mogli tylko dorośli mężczyźni, mający status obywatela

Podstawowe zasady demokracji ateńskiej Łącznie uprawnionych było ok. 30 tys. osób. Kobiety, dzieci, niewolnicy oraz obcokrajowcy, których wielu zamieszkiwało w Atenach, nie mieli prawa głosu. Istniało kilka przepisów i ograniczeń dotyczących władzy zgromadzenia, z wartym odnotowania Graphe Paranomon (także ustalonym przez zgromadzenie), które nie pozwalało na przyjęcie prawa sprzecznego z innym. Demokracja dla Ateńczyków znaczyła równość w podejmowaniu decyzji, nie zaś wybór osób (demokracja pośrednia). Przeciwnicy demokracji nazywali ją ochlokracją (gr. ochlos), co odnosi się szczególnie do jej formy późniejszej, po Peryklesie.

Podstawowe zasady demokracji ateńskiej W wieku 18-20 lat każdy obywatel, przechodził dwustopniowe szkolenie obywatelskie. Szkolenie to było obowiązkiem, ale i warunkiem uzyskania praw do uczestnictwa w obradach zgromadzenia. Przed uzyskaniem takich praw uczestnictwo w zgromadzeniach było zakazane. Bezprawny udział groził sądem, co mogło nawet skończyć się śmiercią. Niektórzy obywatele byli wykluczeni z uczestnictwa na podstawie atimii - to rodzaj kary sądowej, pozbawienie części praw obywatelskich.

Agora i Pnyks Wszystkich uprawnionych do udziału w obradach i głosowaniach było 30-40 tys. dorosłych obywateli. Przy takiej ilości osób istotnym ograniczeniem były rozmiary miejsc obradowania. Początkowo zgromadzenia odbywały się na Agorze, w pobliżu posągów Harmodiosa i Aristogejtona - zamachowców, tyranobójców. Potem obrady przeniesiono na Pnyks. Pnyks mógł pomieścić ok. 6000 obywateli, po rozbudowie (I poł. IV w p.n.e.) 8000. Zatem wszyscy uprawnieni nie mogli na raz uczestniczyć w obradach. Praktycznie jednak nie ograniczało to demokracji, bo nie każdy obywatel był zaangażowany w każdą sprawę. Wielu przedkładało inne zajęcia nad obrady. Uczestnictwo nie było obowiązkowe i zwykle starczało miejsca. Po przeniesieniu miejsca obrad na Pnyks, Agora pozostała miejscem koncentracji życia publicznego Aten. Mieściły się tu najważniejsze obiekty publiczne, w tym Thalos.

Urzędnicy Standardową procedurą wyboru urzędników była procedura losowania. Takie rozwiązanie uznawano za najbardziej demokratyczne. Rozwiązanie współczesne, że rządy w imieniu większości sprawują wybierani urzędnicy nie było uznawane przez starożytnych za demokrację, lecz za oligarchię. Mimo to, część urzędników pochodziła z wyboru. Stanowili oni mniejszą grupę, lecz piastowali zwykle odpowiedzialniejsze funkcje, w tym przywódcy wojskowi, czy powiernicy dużych ilości publicznych pieniędzy.

Rada Areopagu Areopag (gr. ρειp πάγο ho Areios pagos - "wzgórze Aresa") – w starożytnych Atenach najwyższa rada złożona z byłych archontów. Nazwa rady pochodzi od miejsca obrad – wzgórza Aresa, które poświęcone było bogu wojny i Eryniom, ich świątynia u stóp wzgórza była azylem dla zabójców. Nie jest znany dokładny czas powstania rady areopagu. W skład Areopagu do czasów reform demokratycznych wchodzili wyłącznie przedstawiciele arystokracji. Areopagici mieli najwyższą władzę sądowniczą i polityczną w starożytnej Grecji. W gestii Areopagu leżało prowadzenie polityki oraz decydowanie o wojnie i pokoju. W sprawach wielkiej wagi państwowej zajmowali się wymierzaniem kar za najcięższe przestępstwa i kontrolowaniem wszelkich urzędników, w tym archontów. Areopag miał prawo odwołać ich z urzędu.

Ostracyzm Ostracyzm- W Atenach obowiązywało prawo pozwalające wygnać z miasta człowieka uważanego za wroga demokracji. Podczas obrad zgromadzenia ludowego każdy obywatel mógł wydrapać na glinianych skorupkach imię Ateńczyka, którego uznał za niebezpiecznego dla polis. Ten, kto otrzymał najwięcej głosów, musiał opuścić Ateny na 10 lat. Od greckiego słowa „ostrakon”, oznaczającego Skorupę, pochodzi nazwa tego rodzaju głosowania.

Demokracja szlachecka Demokracja szlachecka – system ustrojowy panujący w XV i XVI wieku w Królestwie Polskim, a następnie Rzeczpospolitej Obojga Narodów. W założeniu gwarantował masom szlacheckim prawo głosowania i decydowania o sprawach państwa, a także miał być przykładem tolerancji i formalnej równości praw w łonie samego stanu szlacheckiego.

Podstawowe zasady demokracji szlacheckiej Szlachta zbierała się na sejmikach ziemskich, wybierając przedstawicieli, którzy mieli reprezentować daną ziemię (powiat itp.) na sejmie walnym. Otrzymywali tzw. instrukcje sejmikowe, w których określano, jak powinni głosować w sprawach istotnych z punktu widzenia szlachty danej ziemi. Po zakończeniu sejmu walnego ponownie zbierały się sejmiki, a posłowie zdawali relacje z obrad (sejmiki relacyjne).

Główne cechy demokracji szlacheckiej to: wolna elekcja sejmy i sejmiki szlacheckie senat przywileje szlacheckie

Podstawowe zasady demokracji szlacheckiej Za początek demokracji szlacheckiej najczęściej przyjmuje się - co do zasady - rok 1454, w którym sejmiki szlacheckie na mocy przywilejów nieszawskich uzyskały szerokie kompetencje w sprawach ogólnopaństwowych. W skład sejmu wchodził król oraz członkowie izby poselskiej i senatu. W izbie poselskiej zasiadało 170 posłów, czyli przedstawicieli szlachty wybranych na sejmikach ziemskich - przedsejmowych. Senat stanowili członkowie dawnej rady królewskiej, tj. dostojnicy duchowni i świeccy oraz najwyżsi urzędnicy królewscy, tj. Kanclerz Wielki, Kanclerz Nadworny, Marszałek Wielki, Marszałek Nadworny oraz Podskarbi Wielki. Podczłonkiem senatu zostawało się z racji pełnienia wyższego stanowiska, a nie na skutek wyboru. Króla uważano za jednoosobowy trzeci stan sejmujący, który zwoływał posiedzenia. Sejm walny zbierał się co dwa lata na okres 6 tygodni.

Konstytucja Stanów Zjednoczonych Ameryki Jednym z pierwszych i najważniejszych aktów prawnych dotyczących demokracji jest Konstytucja Stanów Zjednoczonych Ameryki (ang. Constitution of the United States of America), pierwsza na świecie konstytucja, uchwalona 17 września 1787 i później ratyfikowana przez specjalne konwencje w każdym z 13 stanów. Konstytucja zastąpiła artykuły konfederacji.

Konstytucja Stanów Zjednoczonych Ameryki Pierwotny projekt Konstytucji przygotował James Madison z Wirginii. Początkowo miała służyć jako podpora w rządzeniu 4 milionami ludzi w 13 stanach, doprowadzić do centralizacji władzy, zostawiając jednak przy tym prawa poszczególnych stanów i dając im swobodę w ich sprawach wewnętrznych. Zawarty kompromis stanowił, że wszystkie stany będą reprezentowane przez jednakową liczbę ich przedstawicieli w Senacie, natomiast w Izbie Reprezentantów ich liczba będzie zależeć od liczby mieszkańców danego stanu.

Konstytucja Stanów Zjednoczonych Ameryki Konstytucja jest najwyższym prawem obowiązującym w Stanach Zjednoczonych. Jest ona najstarszą narodową konstytucją, która nadal obowiązuje. Była wzorem dla wielu innych konstytucji powstających na całym świecie. Siłą konstytucji jest jej prostota i elastyczność. Obecnie z tylko 27 poprawkami służy potrzebom ponad 300 milionom Amerykanów w 50 stanach, które są w wielu kwestiach różne

Konstytucja Stanów Zjednoczonych Ameryki Konstytucja Stanów Zjednoczonych Ameryki to pierwsza ustawa zasadnicza świata. Jest ona zarazem sztywna jak i elastyczna. Elastyczność Konstytucji polega na mnogości interpretacji praw w niej zawartych (interpretacji dokonują władze federalne), jej sztywność zaś na ogromnie trudnej, prawie niemożliwej procedurze jej zmienienia (najpierw potrzebne jest 2/3 głosów obu izb parlamentu, potem ¾ stanów musi te zmiany zaakceptować w określonym czasie, zazwyczaj w ciągu 2 lat).

3.Zasady demokracji 1.Zasada suwerenności narodu - źródłem władzy jest naród, który jest uprawniony do decydowania i rozstrzygania w sprawach najważniejszych dla państwa (sprawowanie władzy pośredniej- wybierając parlament, prezydenta itp., bezpośredniej- uczestnicząc wreferendum lub korzystając z prawa weta i inicjatywy ludowej). W warunkach demokracji możliwe jest prawo do obywatelskiego nieposłuszeństwa. 2.Zasada pluralizmu - realizowana w płaszczyźnie politycznej, społecznej, ideowej i ekonomicznej. Pluralizm polityczny polega na tym, że w państwie możliwe jest istnienie wielu partii i innych organizacji politycznych, które są niezależne od władz państwowych ani od siebie wzajemnie. Mogą tworzyć programy i strukturę organizacyjną, maja różną tożsamość ideową. Mogą też swobodnie ze sobą rywalizować(w ramach prawa i ustalonych reguł)o poparcie wyborców, dzięki któremu niektóre z nich będą rządzić państwem, a inne będą tworzyć opozycję lub zabiegać o wpływ na politykę państwa.

3.Zasady demokracji 3.Zasada podziału władz - władza państwowa dzieli się na ustawodawczą (odpowiedzialną za stanowienie prawa), wykonawczą(mającą je realizować w praktyce) i sądowniczą (rozstrzygająca spory na podstawie obowiązujących norm prawnych). 4.Zasada państwa prawa - Państwo prawa istnieje wtedy, gdy organizacja i działanie władzy publicznej oparte są na prawie. Prawo określa wzajemne stosunki między władzami, władzą i jednostkami jako podmiotami prawa i między jednostkami. W takim państwie zagwarantowana jest równość obywateli. Dozwolone jest wszystko, czego nie zabrania prawo. Prawa jednych ograniczone są prawami drugich. Prawem związane jest społeczeństwo i władza. Prawo stoi ponad władzą. Podstawą rozstrzygania praw publicznych jest zasada większości

3.Zasady demokracji 5.Konstytucjonalizm i praworządność - Konstytucjonalizm współcześnie rozumiany jest jako ustrój oparty na konstytucji, a także jako określenie sprawowania władzy zgodnie z ustawą zasadniczą. Jest on również związany z praworządnością, czyli rządzeniem zgodnie z obowiązującym prawem. 6. Zasada przedstawicielstwa (reprezentacji) - władza pośrednia, przedstawiciele są wybierani w cyklicznych, wolnych i tajnych wyborach. Lud nie sprawuje swojej władzy bezpośrednio, a wybiera do jej sprawowania swoich przedstawicieli przed nim odpowiedzialnych

3.Zasady demokracji 7.Zasada ograniczonych rządów większości lub Rządy większości z poszanowaniem praw mniejszości - rządy większości z zastrzeżeniem, że żadna mniejszość nie może być represjonowana. Początkowo dotyczyła głównie mniejszości religijnych (Lord Acton, który nie mógł studiować w Wielkiej Brytanii z powodu bycia katolikiem) i etniczne, dopiero później polityczne.

4. Marsz na wybory! Obecnie przeprowadza się dla wyboru Prezydenta RP (wybory prezydenckie), posłów na Sejm i senatorów (wybory parlamentarne), posłów do Parlamentu Europejskiego (wybory europejskie), a także radnych sejmików województw, rad powiatów i gmin oraz prezydentów lub burmistrzów miast i wójtów (wybory samorządowe).

Historia wyborów w Polsce Wybory w Polsce mają długą tradycję, od czasów pierwszego Sejmu walnego w 1493, który był przedstawicielstwem szlachty wybranej na sejmikach ziemskich; Sejm zwoływany był co 2 lata na okres 6 tygodni, sejmiki zaś wybierały po 2 posłów (związanych instrukcjami). W czasach I Rzeczypospolitej najdonioślejsze znaczenie miał wybór monarchy, dokonywany w wyniku wolnej elekcji, zorganizowanej po raz w 1573. Pierwszym królem wybranym w drodze wolnej elekcji był Henryk Walezy, ostatnim – wybranym w 1764– Stanisław August Poniatowski Instytucja elekcji viritim przetrwała aż do upadku państwa po III rozbiorze 1795, będąc - obok liberum veto - w znacznej mierze przyczyną zagłady Rzeczypospolitej. Konstytucja 3 Maja przewidywała ustanowienie dziedzicznej monarchii, tron oddając dynastii Wettynów.

Historia wyborów w Polsce Pierwsze na ziemiach polskich demokratyczne wybory do Sejmu Ustawodawczego(powszechne, tajne, równe i bezpośrednie), z proporcjonalnym podziałem mandatów (wybory pięcioprzymiotnikowe) odbyły się 26 stycznia 1919, niedługo po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918; dekret Naczelnika Państwa o ordynacji wyborczej czynne i bierne prawo wyborcze przyznawał także kobietom— prawa wyborcze przysługiwały wszystkim obywatelom, liczącym 21 lat w dniu rozpisania wyborów, bez różnicy płci. Konstytucja marcowa utrzymała powszechność praw wyborczych, ograniczając jedynie cenzus wieku w wyborach do Senatu: 30 lat dla czynnego, i 40 lat dla biernego prawa wyborczego. Wybory parlamentarne do Sejmu i Senatu przeprowadzono w 1922, 1928 i w 1930 (tzw. wybory brzeskie).

Historia wyborów w Polsce Konstytucja kwietniowa, wprowadzająca system prezydencki, zmieniła system wyborów na nieproporcjonalne i nie całkiem wolne – 1/3 senatorów mianował Prezydent RP. W tym systemie przeprowadzono wybory 1935 i 1938, co do których uczciwości istnieją współcześnie wątpliwości

Wybory parlamentarne Wybory parlamentarne w Polsce w 1919 roku

Wybory prezydenckie Wybory prezydenckie w Polsce w 1922 roku (9 grudnia) Wybory prezydenckie w Polsce w 1922 roku (20 grudnia) Wybory prezydenckie w Polsce w 1926 roku (pierwsze) Wybory prezydenckie w Polsce w 1926 roku (drugie) Wybory prezydenckie w Polsce w 1933 roku

Plebiscyty Plebiscyt 1920 Plebiscyt 1921

Wybory parlamentarne PRL Wybory parlamentarne w Polsce w 1947 roku Wybory parlamentarne w Polsce w 1952 roku Wybory parlamentarne w Polsce w 1957 roku Wybory parlamentarne w Polsce w 1961 roku Wybory parlamentarne w Polsce w 1965 roku Wybory parlamentarne w Polsce w 1969 roku Wybory parlamentarne w Polsce w 1972 roku Wybory parlamentarne w Polsce w 1976 roku Wybory parlamentarne w Polsce w 1980 roku Wybory parlamentarne w Polsce w 1985 roku Wybory parlamentarne w Polsce w 1989 roku

Wybory prezydenckie Wybory prezydenckie w Polsce w 1947 roku

III Rzeczpospolita Wybory prezydenckie w Polsce w 1990 roku

Wybory do Parlamentu Europejskiego Wybory do Parlamentu Europejskiego w Polsce w 2004 roku Wybory do Parlamentu Europejskiego w Polsce w 2009 roku Wybory do Parlamentu Europejskiego w Polsce w 2014 roku

Prawa wyborcze kobiet Pierwszym europejskim krajem, w którym powszechnie zagłosowały kobiety, była Finlandia. Państwo to od początku XIX wieku znajdowała się pod panowaniem rosyjskim. W 1904 r. na zjeździe w Helsingtors Finki zażądały pełni praw wyborczych. Podczas rewolucji 1905 r. Finlandię ogarnął strajk powszechny, a delegacja kobiet i mężczyzn udała się do gubernatora generalnego z żądaniem przywrócenia autonomii. Władze carskie ugięły się pod presją, Finowie uzyskali swobody polityczne, a kobiety - 1 czerwca 1906 r. - prawa wyborcze. Już w 1907 r. 19 z nich zasiadło w fińskim parlamencie.

Prawa wyborcze kobiet w Polsce W XIX wieku pod względem prawnym dyskryminowano kobiet w Polsce we wszystkich trzech zaborach. I to nie tylko w dziedzinie praw politycznych, ale także - a nawet przede wszystkim - praw cywilnych. Już samo ograniczenie praw cywilnych kobiet zawarte tak w Kodeksie Cywilnym Napoleona (obowiązującym od 1809 r. w Księstwie Warszawskim i Królestwie Polskim), jak i w analogicznych kodeksach: habsburskim (1812 r.) i niemieckim (1896 r.) oznaczało pełne podporządkowanie żony mężowi.

Prawa wyborcze kobiet w Polsce W odrodzonej Polsce kobiety uzyskały prawa wyborcze 28 listopada 1918 r. II Rzeczpospolita uprawniła je do zajmowania stanowisk publicznych na równi z mężczyznami. Konstytucja marcowa z 1921 r. nie dopuszczała możliwości wprowadzania żadnych ograniczeń z powodu płci i w pełni uchyliła ograniczenia mężatki do sprawowania czynności prawnych i zdolności procesowych. Od 1929 r. zaczęła obowiązywać zasada równouprawnienia obojga małżonków w stosunkach osobistych. Zaraz po odzyskaniu niepodległości udział Polek w życiu publicznym był znikomy - zaledwie 2 % w Sejmie i 5 % w Senacie, ale systematycznie wzrasta - obecnie mamy ok. 20 % posłanek w Sejmie i ok. 14 % w Senacie.

Jednym z ważnych elementów wyborów jest kampania wyborcza

Kampania wyborcza

Kampania wyborcza

Kampania wyborcza

Kampania wyborcza

4. Ordynacja wyborcza do samorządu szkolnego w Zespole Szkół w Lubięcinie Przepisy ogólne 1. Ordynacja określa tryb i zasady wyboru przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego i skarbnika samorządu uczniowskiego Zespołu Szkół w Lubięcinie. 2. Podstawami prawnymi niniejszej ordynacji są : Statut Szkoły i Regulamin Samorządu Uczniowskiego. 3. Przewodniczącym , zastępcą przewodniczącego i skarbnikiem samorządu może być każdy uczeń szkoły. 4. Bierne i czynne prawo wyborcze ma każdy wymieniony w punkcie 3. 5. Wybory są równe, bezpośrednie i tajne . 6. Głosować można tylko osobiście.  

Ogłoszenie wyborów 1. Wybory do samorządu ogłasza opiekun SU szkoły: 2. Wybory uzupełniające do samorządu ogłasza opiekun SU szkoły: gdy : - którykolwiek z członków samorządu zrezygnował ze swej funkcji (rezygnacja musi być złożona na piśmie). W takim wypadku wybór dotyczy wakującej funkcji i odbywa się według ogólnych zasad przyjętych w niniejszej ordynacji, ale nie później niż miesiąc po rezygnacji danej osoby z pracy w samorządu.

Organizacja wyborów Za organizację wyborów odpowiedzialny jest działający aktualnie samorząd w porozumieniu z opiekunem SU. 2. Nad przebiegiem wyborów czuwa komisja wyborcza ( zwana dalej komisją ) w skład której wchodzą : - opiekun/ opiekunowie samorządu - po jednym przdstawicielu klas , wybranych losowo i wyrażających zgodę na pełnienie tej funkcji . 3. W skład komisji nie może wchodzić nikt z samorządu , ani też żadna osoba startująca w wyborach lub też działająca w którymkolwiek z komitetów wyborczych. 4. W skład komisji nie może wchodzić osoba spokrewniona z którymkolwiek z kandydatów lub z kimkolwiek kto działa w ich komitetach wyborczych. 5. Przewodniczącym komisji jest opiekun SU. 6. Wszelkie decyzje komisja wyborcza podejmuje w głosowaniu tajnym i równym , zwykłą większością głosów.

Organizacja wyborów 7. Komisja wyłania spośród swoich członków sekretarza . Czyni to na drodze głosowania, zwykłą większością głosów. Sekretarz prowadzi dokumentację prac komisji. 8. Wybory przeprowadzane są w dzień roboczy , nie później niż w 30 dni od momentu ich ogłoszenia. Termin wyborów wyznacza komisja. 9. Dzień roboczy przed wyborami jest dniem ciszy wyborczej, żadna agitacja nie może być w tym czasie prowadzona. 10. Kandydatem na członka samorządu są trójki klasowe wybrane wyborach przez swoje klasy. 11. Wybory odbywają się w udostępnionym komisji pomieszczeniu na terenie szkoły. 12. Głosują wszyscy przedstawiciele trójek klasowych wybierając z pośród siebie przewodniczącego, zastępcę i skarbnika SU. 13. Głosowanie polega na postawieniu przy nazwisku wybranego kandydata znaku + , znak taki można postawić tylko przy jednym nazwisku. Tylko tak oddany głos jest uznawany za ważny. 14. Głosy podlicza komisja , ona też ogłasza wyniki wyborów.

6.Wybory do samorządu. Kandydatami do samorządu szkolnego w Zespole Szkół w Lubięcinie są trójki klasowe wybrane w demokratycznych wyborach – zwykłą większością głosów, w swoich klasach. Te osoby z pośród siebie wybrały przewodniczącego, zastępcę oraz skarbnika samorządu szkolnego. Kandydaci przeprowadzają kampanię wyborczą aby pozostałych zapoznać ze swoją osobą. Opiekun samorządu czuwa nad prawidłowością wyborów. W naszej szkole zdecydowano się na takie rozwiązanie, ponieważ w przeszłości zdarzały się przypadki iż wybrane osoby niegodnie reprezentowały szkołę.

6.Wybory do samorządu. Naszą pracę nad wyborami rozpoczęliśmy od stworzenia ordynacji wyborczej na jej podstawie zostały zorganizowane wybory do samorządu uczniowskiego. W następnej kolejności rozpoczęliśmy kompanie wśród uczniów (trójek klasowych), aby zgłaszali swoje kandydatury do samorządu uczniowskiego, pomagała nam w tym p. Beata Smalec opiekun SU. Umieszczaliśmy plakaty w szkole oraz nasza kampania polegała na ogłoszeniach ustnych w klasach.

7. Jak dobrze zorganizować samorząd uczniowski? W kiepskich samorządach do tego, żeby od niego oczekiwać. A w rezultacie - żeby się na nim "przejechać". Bo choćby miał nawet najlepsze zamiary, sam niewiele zdziała. Musiałby się wielokrotnie sklonować, żeby zaspokoić wszystkie pokładane w nim nadzieje wszystkich uczniów. Kiedy się przyjrzeć samorządom, które odnoszą sukcesy, okazuje się że ich przewodniczący wcale nie pochodzą z Marsa. 

7. Jak dobrze zorganizować samorząd uczniowski? Są trzy typy: 1. perfekcyjni organizatorzy, potrafiący bez pudła zaplanować działalność wszystkich uczniów, porozdzielać zadnia, opracować harmonogramy, na czas przypominać i rozliczać 2. ukochani przywódcy, dla których wszyscy zrobią wszystko, bo potrafią zachęcić do twórczego działania, samodzielnego myślenia i mrówczej pracy, a potem, kiedy jest już zrobione, to się tak cudnie cieszą i chwalą, chwalą, chwalą ... (w dodatku - głównie "poza oczami" zainteresowanego) 3. trzeci typ, najszczęśliwszy dla samorządu, łączy w sobie oba poprzednie

PRZEWODNICZĄCY ZASTĘPCA SKARBNIK KARTA DO GŁOSOWANIA W ZESPOLE SZKÓŁ W LUBIĘCINIE WYBORY DO SAMORZADU UCZNIOWSKIEGO FUNKCJA IMIĘ I NAZWISKO PRZEWODNICZĄCY ZASTĘPCA SKARBNIK

8. Budżet wyborów 1. Założenie bolga na www.blogger.pl za darmo lub na www.onet.pl, 2. Ulotka wyborcza: pełny kolor, dwustronna, format A6, papier 180g/m2, 2500 szt około 250 zł.. Dystrybucja ulotek, we własnym zakresie (bez dodatkowych kosztów). O ulotkach i ich dystrybucji jest wiecej w artykule Jak zdobyć wyborców – wybory samorządowe – ulotka wyborcza.

8. Budżet wyborów 3. List do wyborców (papier bez druku), koperty, 2000 szt. koszt około: 150 zł. List do wyborców to Twoja oferta skierowana do elektoratu. Pamiętaj o jakości papieru (wysoka białość) i nadruku na kopertach. W wyliczeniach nie ujęto kosztów druku. Dziś, każdy ma drukarkę lub zna kogoś kto drukarkę posiada. Nie zapomnij dołączyć wizytówki do każdego listu. Kolportaż listów we własnym zakresie.

8. Budżet wyborów 4. Wizytówki. 2500 szt. koszt około 200 zł.Wizytówka obowiązkowo z wizerunkiem kondytata. 5. Plakat wyborczy A3, papier 80g/m2, 50 szt. to kwota około 100 zł. To jedyny materiał promocyjny z którym wyborca, z wiadomych względów (cisza wyborcza), będzie miał kontakt przed samymi wyborami. Idąc na wybory podany przykładowo w/w znak „stop” wywoła odpowiednie, z Tobą skojarzenie. Wielu wyborców w wyborach samorządowych, jeśli nie zna kandydatów, głosuje na pierwszego z listy wybranego ugrupowania. Wyżej wymienione skojarzenie z plakatu, jeśli wyborca zapoznał się  z ulotką lub blogiem, daje szansę, że to właśnie Ty otrzymasz ten głos. Pamiętaj aby plakaty rozwiesić wzdłuż drogi do lokali wyborczych i w ostatnim (przed ciszą wyborczą) momencie. Oczywiście dochodzi tu jeszcze koszt twardej podkładki pod plakat.

8. Budżet wyborów Przedstawiony budżet wyborów do samorządu uczniowskiego oczywiście będzie się różnił od realnego, ze względów finansowych. Szkoły czy też samorząd uczniowski nie posiadają funduszy na kampanię wyborczą. Myślimy, że w realnych warunkach będzie to koszt plakatu wykonanego samodzielnie, ok. 3 –5 sztuk na szkołę. Duży arkusz papieru 1,5 zł Markery 5 zł Całość kandydatów do wyborów szkolnych może kosztować ok. 10 zł.

9. Podsumowanie Wybory do Samorządu Uczniowskiego zawsze w szkole są dużym wydarzeniem, ale równie dużym wydarzeniem jest kampania wyborcza. Ten dzień powoduje, że nawet Ci którzy nie bardzo interesują się szkołą są ciekawi wyników głosowania. Praca nad projektem dała nam wiele satysfakcji. Przekonaliśmy się jak na wiele spraw w szkole mamy wpływ i ile uczniowie mogą z działać. Z drugiej strony jednak praca w samorządzie to wielka odpowiedzialność i możliwość samorealizacji.

9. Podsumowanie Trzeba pamiętać, że przewodniczący nie zbawia świata. To my zbawiamy. On tylko pilnuje, żebyśmy się przy tym w tłoku nie pozadeptywali: koordynuje i pośredniczy między Nami a Dyrekcją. I może nawet nie mieć najlepszych pomysłów - wystarczy, że będzie potrafił przyjmować z entuzjazmem Nasze dobre pomysły. Dziwaczne? Wcale nie. Cały świat to zna. Wy - też. Przypomnijcie sobie: "Nie pytaj, co Ameryka może zrobić dla ciebie. Pytaj, co ty możesz zrobić dla Ameryki" J. F. Kennedy – Prezydent USA

10. Bibliografia http://pl.wikipedia.org http://www.bryk.pl http://histmag.org http://rzeczpospolita.szlachecka.prv.pl/ http://wapedia.mobi http://wybory.wieszjak.pl/ http://www.kobieta.gov.pl http://www.strefamlodych.pl