Teoria małżeństwa Beckera Magdalena Sokołowska

Kim jest autor teorii? Znany ekonomista amerykański Przedstawiciel teorii neoklasycznej Punktem wyjścia jego koncepcji jest homo oeconomicus , jednostka ludzka gospodarująca ograniczonym zasobem środków i dążąca do zmaksymalizowania swojej użyteczności

Metodologia „Podejście ekonomiczne” Beckera to analiza procesów optymalizacyjnych Metodologia ta została z całą konsekwencją zastosowana do sfery działalności ludzkiej, którą dotychczas ekonomia wyrzucała poza nawias zainteresowań Bentham mówił o nim, że „ nawet namiętność kalkuluje”

Po co Becker chciał stworzyć teorię małżeństwa? Prawidłowości dotyczące zawierania związków małżeńskich mają ogromne znaczenie dla: Liczby urodzeń Tempa wzrostu ludności Aktywności zawodowej kobiet Nierówności rozkładu dochodów Zdolności Alokacji wolnego czasu

Założenia teorii Małżeństwo jest praktycznie zawsze „chciane”, można zatem zastosować teorię preferencji, zakładając, że osoby zawierające małżeństwo liczą, iż dzięki niemu osiągną wyższy poziom użyteczności niż w przypadku pozostania w stanie bezżenym. Skoro wielu mężczyzn i wiele kobiet konkuruje ze sobą w poszukiwaniu partnera, wolno nam przyjmować istnienie jakiegoś rynku matrymonialnego.

Równania teorii Funkcja produkcji gospodarstwa Ograniczenie budżetowe Warunki ograniczające wykorzystywany czas Warunki maksymalizujące dobra produkowane w gospodarstwie czyli: jakość posiłków, jakość i liczbę potomstwa, prestiż, wypoczynek, towarzystwo, miłość, stan zdrowia itp.

Równania teorii Warunki konieczne do zawarcia małżeństwa: - Maksymalna wielkość produktu uzyskiwana przez samotną osobę < dochód uzyskany przez nich w związku małżeńskim - Łączny dochód uzyskiwany przez małżeństwo > suma maksymalnych wielkości produktu uzyskiwanych przez samotnych kobietę i mężczyznę

Czy warto rezygnować z wolności ? Korzyści poboczne, tzn. takie, które można kupić: - utrzymywanie porządku i czystości zaspokojenie seksualne przyrządzanie posiłków ? Korzyści główne: - możliwość „wytworzenia” dzieci obniżenie kosztów wynikających z częstych kontaktów i dokonywania między sobą transferów poprzez wspólne działanie tego samego gospodarstwa domowego

Ponieważ czas, jakim dysponuje mąż i czas, jakim dysponuje żona nie są doskonałymi substytutami ani dla siebie nawzajem ani dla towarów i usług dostarczanych przez rynek, to osoby samotne nie są w stanie wytworzyć równoważnych odpowiedników tego, co pary małżeńskie osiągają z optymalnej kombinacji nakładów Osoby samotne muszą alokować czas pomiędzy sektor rynkowy i nierynkowy. W małżeństwie – specjalizacja.

Jak dobrać sobie drugą połowę ? 1. Dobór optymalny 2. Dobór partnerów wg cech

Dobór optymalny Polega na doborze męża/żony pod kątem maksymalizacji produktu gospodarstwa domowego stworzonego z tą drugą osobą Macierz wypłat (n+1) x (n+1) Np. F1=5 F2=2 M1=3 8 4 M2=5 9 7

Dobór partnerów wg cech Ludzie różnią się inteligencją, rasą, religią, wykształceniem, płacą, wzrostem, agresywnością, wiekiem… Psycholodzy i socjologowie zastanawiali się czy dobór partnerów odbywa się na podstawie ich podobieństwa czy też różnic. Genetycy zakładali zamiast doboru losowego pozytywny lub negatywny dobór partnerów wg cech

Co na to Becker? Becker uważa, że dobór na podstawie podobieństw lub różnic następuje wtedy, kiedy maksymalizuje on łączny produkt dóbr w gospodarstwie domowym niezależnie od charakteru cechy Połączenie podobieństw będzie optymalne wtedy, kiedy cechy są komplementarne Połączenie różnic będzie optymalne wtedy, kiedy cechy są substytutami. Dzieje się tak ponieważ wysokie wartości cech wzmacniają się w przypadku komplementarności natomiast „znoszą się” w przypadku substytutów

Przykłady Kojarzenie się podobieństw jest zjawiskiem bardzo powszechny zarówno w przypadku inteligencji, wzrostu, koloru skóry, wieku, wykształcenia jak i pochodzenia rodzinnego. Czasem kojarzą się też różnice, jak w przypadku skłonności opiekuńczych, skłonności do wspierania innych lub do dominacji z jednej strony, a uległości z drugiej. Wniosek: cechy są na ogół, ale nie zawsze, komplementarne

Czy jeden mąż wystarczy do szczęścia ? Związek kobiety z wieloma mężczyznami wyklucza chęć posiadania własnego potomstwa. Zidentyfikowanie ojca w tym przypadku byłoby mocno utrudnione Gdy relacja liczbowa między płciami jest bliska jedności, każde gospodarstwo domowe składające się z kilku kobiet i jednego mężczyzny musiałoby być kompensowane gospodarstwami domowymi samych tylko mężczyzn. A przecież łączny produkt osiągany przez dwa gospodarstwa samotnych mężczyzn oraz jedno gospodarstwo z jednym mężczyzną i trzema kobietami będzie mniejszy od łącznego produktu trzech gospodarstw złożonych z mężczyzny i kobiety każde.

Mężczyzna mężczyźnie nie równy!!! Inaczej w przypadku nadwyżki kobiet wobec mężczyzn oraz nierówności między mężczyznami Produkt łączny wszystkich małżeństw może być większy wtedy, gdy druga żona dodaje do produktu więcej, niż mogłaby dodać jako pierwsza żona mniej sprawnego mężczyzny =

Przykład Samotnie wytwarzają: F1_- 5 jedn.; F2 - 5 jedn.; M1 - 8 jedn.; M2 - 15 jedn.; Produkt osiągany w małżeństwie: 14 i 27 jedn. - po jednej żonie 18 i 35 jedn. - dwie żony Zatem, gdy sprawniejszy mężczyzna bierze dwie żony, a mniej sprawny pozostaje kawalerem, produkt łączny jest największy z możliwych, gdyż: 35+8=43 > 12+27=41 Zatem poligamia jest częstsza wśród mężczyzn produktywniejszych np. silniejszych

Podsumowanie Każda osoba próbuje znaleźć partnera, który maksymalizuje jej (jego) dobrobyt, mierzony konsumpcją dóbr wytwarzanych przez gospodarstwo domowe Ludzie dobierają sobie partnerów o podobnym poziomie inteligencji, wg wzrostu, rasy itp. Poligamia ma w niektórych przypadkach racjonalne uzasadnienie jest powszechniejsza wśród mężczyzn odnoszących sukcesy

Dziękuję za uwagę