Budownictwo Podziemne Ćwiczenia projektowe Katedra Geotechniki i Mechaniki Budowli WYDZIAŁ NAUK TECHNICZNYCH Uniwersytet Warmińsko-Mazurski Budownictwo Podziemne Ćwiczenia projektowe dr inż. Ireneusz Dyka – pok. 6 [„Pentagon”] http://wbl.uwm.edu.pl/prac/dyka/www/dyka.htm e-mail: i.dyka@uwm.edu.pl

Literatura: Błaszczyk W., Stamatello M.: „Budowa miejskich sieci kanalizacyjnych”. Arkady, W-wa 1976. Barecki M.: „Mechanika budowli podziemnych. Skrypt Politechniki Śląskiej, Gliwice 1980. Bartoszewski J., Lessear S.: „Tunele i przejścia podziemne w miastach”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, W-wa 1971. Dawydow S. S.: „Obliczanie i projektowanie konstrukcji podziemnych”. Wydawnictwo MON, W‑wa 1954. Dembicki E., ... - praca zbiorowa: „Fundamenty”. Arkady, W-wa 1976. Gałczyński S.: „Budowle podziemne. Zarys projektowania i wykonawstwo”. Skrypt Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1979. Gałczyński S.: „Podstawy budownictwa podziemnego”. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2001. Glinicki S. P.: „Podstawy budowli podziemnych”. Skrypt Politechniki Białostockiej, Białystok 1986. Glinicki S. P.: „Budowle podziemne”. Skrypt Politechniki Białostockiej, Białystok 1994. Kuczyński J.: „Miejskie budowle sanitarne i podziemne”. PWN, W-wa 1980. Lessear S.: „Miejskie tunele, przejścia podziemne i kolektory”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, W-wa 1979. Stamatello M.: „Tunele i miejskie budowle podziemne”. Arkady, W-wa 1970. Kisiel I.: „Mechanika skał i gruntów”. PWN, W-wa 1982.

PN-85/S-10030 „Obiekty mostowe. Obciążenia” Normy: PN-S-02203:1997 „Tunele komunikacyjne. Terminologia i klasyfikacja” PN-85/S-10030 „Obiekty mostowe. Obciążenia” PN-88/B-02014 „Obciążenia budowli. Obciążenie gruntem” PN-82/B-02001 „Obciążenia budowli. Obciążenia stałe” PN-82/B-02004 „Obciążenia budowli. Obciążenia pojazdami” PN-83/B-03010 „Ściany oporowe. Obliczenia statyczne i projektowanie” PN-81/B-03020 „Grunty budowlane. Posadowienie bezpośrednie budowli. Obliczenia statyczne i projektowanie” PN-B-03264:2002 „Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Obliczenia statyczne i projektowanie”

Budowla podziemna - obiekt inżynierski usytuowany poniżej powierzchni terenu (skorupy ziemskiej) otoczony ustabilizowanym ośrodkiem (podstawowe źródło obciążenia stanowi otaczający go ośrodek: skalny, gruntowy, wodny) Do budowli podziemnych nie zalicza się fundamentów i podpiwniczeń budowli naziemnych, także rurociągów i kolektorów instalacji sanitarnych, energetycznych i przemysłowych, jeśli nie przebywają w nich ludzie w czasie budowy, eksploatacji lub remontu obiektu.

Terminologia a) tunel – budowla podziemna o charakterze liniowym, która służy celom komunikacyjnym lub transportowym, niezależnie od metody wykonania. b) tunel komunikacyjny – podziemna budowla służąca do przeprowadzenia określonej drogi przez pasma górskie, wysokie wzniesienia lub pod zabudowaną powierzchnią terenu, a także pod przeszkodą wodną (rzeką, kanałem, morzem). Celem tunelu jest z zasady skrócenie drogi (bezpośrednie i bezkolizyjne) oraz umożliwienie szybkiego, masowego i bezpiecznego transportu. c) tunel płytki – tunel, dla którego stosunek zagłębienia stropu poniżej powierzchni terenu do szerokości wyrobiska jest mniejszy niż 5. d) tunel głęboki – tunel, dla którego stosunek zagłębienia stropu poniżej powierzchni terenu do szerokości wyrobiska jest umownie przyjęty większy lub równy 5.

metody odkrywkowe, stosowane w masywach gruntowych na małych głębokościach; fragmenty tunelu lub cała obudowa stała powstaje w otwartym wykopie; przykładowe metody: berlińska klasyczna, berlińska-odmiana hamburska, wąskich wykopów deskowanych, ścian szczelinowych (rozpartych lub kotwionych), ścian szczelinowych-odmiana mediolańska (stropowa).

Przejście podziemne – rodzaj tunelu komunikacyjnego, służy do bezkolizyjnego i bezpiecznego przejścia w miejscach intensywnego ruchu, pod pasami ruchu kołowego (szynowego i bezszynowego), zwiększając przez to przepustowość przejść i szybkość eksploatacyjną.

Przejście podziemne

Przejście podziemne

Schematy statyczne

Obciążenia budowli podziemnych PN-85/S-10030 „Obiekty mostowe. Obciążenia” „... do obiektów mostowych zalicza się także przepusty, przejazdy i przejścia pod torami kolejowymi lub jezdniami drogowymi oraz płytkie tunele pod szlakami komunikacyjnymi ...”, a więc także i przejścia podziemne dla pieszych.

Obciążenia budowli podziemnych Obiekty mostowe projektuje się na kombinacje obciążeń: układ podstawowy P – obciążenia podstawowe, układ dodatkowy PD – obciążenia podstawowe i niektóre dodatkowe, które mogą wystąpić równocześnie, układ wyjątkowy PW – obciążenia podstawowe i jedno z wyjątkowych oraz te z dodatkowych, które występują lub mogą wystąpić równocześnie z obciążeniem wyjątkowym. obciążenia podstawowe – obciążenia stałe lub zmienne, których przeniesienie jest głównym celem projektowanego obiektu lub jego części (P), obciążenia dodatkowe – obciążenia zmienne występujące jednocześnie z obciążeniami podstawowymi w określonych warunkach środowiska, eksploatacji i budowy, których przeniesienie nie jest głównym celem obiektu lub jego części (D), obciążenia wyjątkowe – obciążenia zmienne przekraczające wartości normowe dla obiektu lub jego części, występujące w warunkach nietypowych lub awaryjnych (W).

Obciążenia budowli podziemnych obciążenie stałe lub zmienne w całości długotrwałe, spowodowane ciężarem nawierzchni, ciężarem gruntu, ciężarem własnym budowli oraz parciem i wyporem wody gruntowej; obciążenie zmienne, wynikające z obciążenia naziomu oraz obciążeń technologicznych (użytkowych) budowli

Klasa drogi Dziennik Ustaw nr 43, poz. 430

Klasa drogi Dziennik Ustaw nr 43, poz. 430

Klasa obciążenia taborem samochodowym – wg PN-85/S-10030 „Obiekty mostowe. Obciążenia”. Schemat obciążenia naziomu od obciążeń zmiennych, ruchomych czyli taborem samochodowym składa się z obciążenia równomiernie rozłożonego q oraz obciążenia K w postaci sił skupionych nałożonych na obciążenie q w miejscu najniekorzystniejszym dla obliczanej wielkości. Klasa obciążenia Obciążenie q [kN/m2] Obciążenie K [kN] Nacisk na oś P [kN] A 4,00 800 200 B 3,00 600 150 C 2,00 400 100 D 1,60 320 80 E 1,20 240 60

Kategoria ruchu - KR Kategoria ruchu - określenie obciążenia drogi ruchem samochodowym wyrażone w osiach obliczeniowych na obliczeniowy pas ruchu na dobę. Oś obliczeniowa - zastępcza oś pojedyncza o kołach pojedynczych i o obciążeniu 100 kN. Obliczeniowy pas ruchu - pojedynczy, najbardziej obciążony przez pojazdy ciężkie, pas ruchu projektowanej jezdni. Pojazd ciężki - pojazd samochodowy, którego ciężar całkowity jest większy niż 35 kN.   Klasyfikacja dróg według kategorii ruchu: KR1, KR2, KR3, KR4, KR5, KR6.

Kategoria ruchu - KR Nawierzchnia – warstwa lub zespół warstw służących do przejmowania i rozkładania obciążeń od ruchu na podłoże i zapewniających dogodne warunki dla ruchu.   „Katalog typowych konstrukcji nawierzchni podatnych i półsztywnych” wydany przez IBDiM w 1997 r. jako załącznik do Zarządzenia Nr 6 Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych. „Katalog typowych konstrukcji nawierzchni sztywnych” wydany przez IBDiM w 2001 r. jako załącznik do Zarządzenia Nr 12 Generalnego Dyrektora Dróg Publicznych.

Kategoria ruchu - KR