OD SPOŁECZEŃSTWA INFORMACYJNEGO DO SPOŁECZEŃSTWA ZMEDIATYZOWANEGO OD SPOŁECZEŃSTWA INFORMACYJNEGO DO SPOŁECZEŃSTWA ZMEDIATYZOWANEGO. INTERNET JAKO ŚRODEK KOMUNIKOWANIA Wykład II dr Barbara Przywara

A. Toffler i jego wizja dziejów świata w postaci trzech fal komputer, telenauczanie szkoła mistrz oświata handlowa polityczna religijna tajemnica domowa, interakcyjna masowa obrzędowa, ludowa rozrywka globalna regionalna lokalna skala działania elektryczność jądrowa węgiel, para, benzyna ludzka, zwierzęca energia infostrada kolej, autostrada rzeka, droga transport w domu, telepraca daleko od domu obok domu praca informacja, dane wyroby przemysłowe żywność produkt podstawowy wiedza kapitał ziemia bogactwo społeczeństwo informacyjne (druga połowa XX w.) społeczeństwo industrialne (połowa XVIII w.) społeczeństwo rolnicze (ok. 6 tys. lat p.n.e.) parametry oceny przemysłowa postindustrialna 8000 p..n.e 1700 n.e. 1995 n.e. za: M. Szpunar

Społeczeństwo informacyjne cechuje nade wszystko: wytwarzanie, przechowywanie, przekazywanie, wykorzystywanie informacji, co dostarcza źródła utrzymania dla większości społeczeństwa. Stało się to możliwe dzięki rozwojowi technologii komunikacyjnych i środków przekazu (dotyczy to przede wszystkim komputerów i telekomunikacji). Wielu autorów używa również pojęcia społeczeństwo wiedzy.

Społeczeństwo informacyjne 1963 - Tadao Umesamo (joho shakai ) 1978 - Alain Minc i Simon Nora (Europa)

4 znaczenia ideologiczne ewolucyjne technologiczne poznawcze

Społeczeństwo sieciowe (network society) M. Castells obecność zaawansowanych technologii komunikacji sieciowej i zarządzania dystrybucją informacji. Technologie te, w większości cyfrowe tworzą podstawową infrastrukturę szerokich układów społecznych, politycznych i ekonomicznych praktyk. reprodukowanie i instytucjonalizacja w społeczeństwie sieci, rozumianych jako podstawowe formy społecznej organizacji. [Barney 2008: 36]

Społeczeństwo sieciowe M. Castellsa wzrost indywidualizmu sprywatyzowanie życia społecznego sieci społeczne sieci internetowe

Elementy sieci: punkty węzłowe (nodes) – węzły, jednostki w sieci (np. przyjaciele, komputery, firmy); powiązania (ties) – łączy jeden węzeł z drugim (np. korespondencja, połączenia kablowe, kontrakty); przepływy (flows) – to, co przechodzi pomiędzy węzłami wzdłuż powiązań (np. plotka, dane, pieniądze).

(kontakty między ludźmi, rozmowa – bezpośrednio lub pośrednio) Węzły Powiązania (kontakty między ludźmi, rozmowa – bezpośrednio lub pośrednio)

Właściwości społeczeństwa sieci (wg Castellsa)

Społeczeństwo ryzyka Ulricha Becka Globalny charakter ryzyka Przyczyna – przemysłowa nadprodukcja Społeczeństwo ryzyka: społeczeństwo nauki, mediów i informacji

Strefa technologicznego odurzenia Johna Naisbitta preferowanie rozwiązań doraźnych, od religii po jedzenie uwielbianie technologii oraz strach przed nią niwelowanie różnic pomiędzy tym, co prawdziwe, a tym, co udawane przyjmowanie przemocy za rzecz normalną kochanie technologii tak, jak się kocha zabawkę przeżywanie własnego życia, będąc zdystansowanym i roztargnionym J. Naisbitt, Megatrendy, Zysk i S-ka, Poznań 1997 J. Naisbitt, N. Naisbit, D. Philips, High Tech/high touch, Zysk i S-ka, Poznań 2003

Technoentuzjaści, czyli determinizm technologiczny Nicolas Negroponte - era postinformacyjna ma usunąć ograniczenia geograficzne: cyfrowe życie będzie coraz mniej zależne od przebywania w określonym miejscu w określonym czasie (Cyfrowe życie) Esther Dyson – Wersja 2.0. Przepis na życie w epoce cyfrowej

Sceptycy Clifford Stoll (Krzemowe remedium): życie jest o wiele ciekawsze, ważniejsze i bogatsze niż wszystko, co możecie zobaczyć na monitorze. Neil Postman: doczekaliśmy się bowiem czasów, w których wielu wydaje się, że technika może myśleć za nas, a także może za nas odczuwać i przeżywać (Technopol. Tryumf techniki nad kulturą)

Społeczeństwo zmediatyzowane (T. Goban-Klas) relacje międzyludzkie w przeważającym stopniu mają charakter zapośredniczony (medialny), uważane za naturalne; media wytwarzają specyficzną przestrzeń społeczną – rzeczywistość wirtualną i specyficzną kulturę medialną; sieć wyznaczana przez infrastrukturę telekomunikacyjną stanowi podstawę skutecznych działań jednostkowych i organizacyjnych, obejmujących wszystkie sfery życia; techniki medialno-informacyjne wspomagają większość działań ludzkich; większość pracowników zatrudniona jest na stanowiskach związanych bezpośrednio lub pośrednio z informacją, zaś przemysł medialny stanowi istotny element gospodarki; sektor usług informacyjnych, telekomunikacyjnych i medialnych ma znaczący udział w tworzeniu PKB; informacja jest podstawową kategorią ekonomiczną, zaś rozwój społeczny w dużej mierze opiera się na wykorzystywaniu teleinformatyki

Komunikacja za pomocą Internetu Computer-Mediated Communication, (CMC)

Komunikacja poprzez Internet może być bezosobowa (Impersonal Communication) międzyosobowa (Interpersonal Communication) hiperosobowa (Hyperpersonal Communication)

Właściwości komunikacji językowej w Internecie (J. Grzenia) dialogowość spontaniczność kolokwialność sytuacyjność multimedialność hipertekstowość hierarchiczność automatyzacja dynamiczność

Język Internetu zawiera elementy nowomowy, np. split, mesg, lamer; posługuje się skrótami (akronimami), zarówno o pochodzeniu anglojęzycznym jak i polskie, np. cze @ll (cześć wszystkim), elo (z ang. hello), bry ("dzień dobry") oraz skojarzeniami fonetycznymi, jak: CU (see you), 3M się (trzymaj się); bardzo charakterystyczne są tzw. emotikony, czyli popularne smile, będące odpowiednikiem "mowy ciała", a zwłaszcza mimiki, np. ;-) (żartobliwy uśmiech), :-o (zdziwienie); pojawiają się w nim znaki graficzne i rysunki o określonych znaczeniach wplatane między słowa lub zastępujące je – tzw. gify; częste nieużywanie polskich znaków diakrytycznych, jak również lekceważenie zasad gramatyki czy ortografii (np. jush, boshe); stosowanie spontanicznego zapisu w postaci „potoków składniowych”, czyli ciągów zdań pozbawionych interpunkcji

Najczęściej używane emotikony na portalu Czateria

Wyjątkowość Internetu, a nade wszystko WWW polega na tym, że użytkownik (…) przejmuje kontrolę nad aktem komunikacji, tworzy sobie własne kanały tematyczne(…), staje się nadawcą i odbiorcą jednocześnie [Krzysztofek 2006: 33].