Breakdance

Breakdance (inne nazwy: break, breaking, bboying, break dancing) – rodzaj specyficznego i unikatowego tańca z dużą ilością elementów siłowo-sprawnościowych, oraz kroków wykonywanych "w parterze", czyli rękami i nogami (a często całym ciałem) na ziemi. Osoba tańcząca breakdance to b-boy(mężczyzna) lub b-girl(kobieta). Jest to skrót od słowa break-boy/breakdance-boy

Ruchy w breakdance Ruchy w breakdance dzielimy na cztery podstawowe elementy: Toprock, Power moves, Freeze , Footwork, Drop.

Top Rock Toprock – dynamiczne kroki taneczne łączone z gestykulacją, tworzące wrażenie "mowy ciałem". Toprock jest wstępem do każdego wyjścia na parkiet. Podstawowe rodzaje toprocka: Indian Step Indian Crossover (Indian Rock) Crossover Hasla Step Charlie Rock Apache Salsa Step Latino Rock Bounce Roller Skate Step

Power Moves Power moves – figury rotacyjne. Najefektowniejsza oraz najtrudniejsza część breakingu. Wymagają one dużej sprawności fizycznej ze względu na ich wysoce akrobatyczny charakter. Wymagają jednocześnie siły, gibkości, kondycji, poczucia ciała w przestrzeni oraz zaangażowania i szczególnie umiejętności samo asekuracji. Przykłady niektórych Power’ów: Headspin ("bańka") - obroty na głowie 1990 ("dziewiątka") - obroty na jednej ręce w pozycji wyprostowanej Windmill ("bary") - charaktersytyczne obroty na górnej części ciała (barki, głowa, plecy) Flare / koła thomasa ("thomasy")

Freeze Freeze – figura statyczna, polegająca na "zastygnięciu" w konkretnej pozycji na kilka sekund. Np.: Baby Freeze, Chair Freeze ("krzesełko"), Turtle Freeze (tzw. "skorpion") - stójka na ręce podpartej o brzuch.

Footwork Footwork – kroki taneczne, najczęściej wykonywane z pozycji przysiadu podpartego. Aby dobrze wykonywać zarówno footwork jak i inne figury, trzeba wypracować flow czyli płynność ruchów. Przykłady Footwork’u : Six Step, Three Step, C.C., Helicopter, Baby Love.

Drop Drop (Go down) – przejścia z toprocka do footworka/powermove, ważne kroki pozwalające zachować ciągłość taneczną, np.: Coin Drop - podstawowy "rzut na plecy„, Knee Drop, Front Swipe, Cork Screw.

Ruchy W breakdance nie ma ścisłego zakresu ruchów (poza podstawowym zestawem figur, głównie powermoves które wypada umieć), co odróżnia go od większości stylów tańca. Ruchy można tworzyć samemu w oparciu o znane wcześniej ruchy. Najbardziej oryginalni b-boye z największym zestawem własnych kombinacji często uważani są za lepszych. Podobnie jak ci, którzy potrafią standardowe ruchy (najczęściej footwork i freeze, ale czasami także powermoves!) dopasować do odtwarzanej muzyki. Takich b-boyi Nazywa się Beat Killer’ami. Przykłądowi beat killerzy: Bboy Lilou, Bboy Morris, Bboy Machine, Bboy Lil G. Bboy Kleju.

Rywalizacja Nieodłącznym elementem kultury b-boyingu są specyficzne formy rywalizacji w tańcu. Klasyczne pokazy solowe lub grupowe oceniane przez sędziów, tak charakterystyczne dla wszystkich tańców nowoczesnych, w breakdance odchodzą powoli do lamusa. Bitwa Określana też jako "batelka" (od ang. battle), lub "kontest". Naprzeciw siebie stają dwaj tancerze, lub dwie grupy i starają się nawzajem "pokonać" w wykonywanych trikach.

Muzyka Pierwotnie muzyką, do której tańczyli b-boye był funk puszczany na imprezach jako muzyka rozrywkowa, z czasem DJe zaczęli zapętlać momenty, w których leciała sama perkusja (beat), co stało się podwaliną i inspiracją dla gatunku breakbeat, będącego najbliżej "idealnej" muzyki do breaka. Z głośników przenośnych magnetofonów w latach 80. oraz 90. leciał także rap oraz electro. Te właśnie gatunki (funk, breakbeat, rap, electro) uważane są za muzykę do tańczenia breakdance, co nie znaczy, że każdy utwór posiadający cechy danego gatunku jest muzyką do breakdance.

Początki Breakdance miał swój początek w dzielnicy Bronx, w Nowym Jorku. Powstał on od tzw. Uprock Battles (bitwy uprockowe) uprawianych przez tamtejsze gangi. Uprock (rocking) polega pokazywaniu różnych gestów i póz pod adresem przeciwnika (np. markowaniu uderzeń, kopnięć itp.). Uprock następnie przekształcił się w toprock (dużą inspiracją był taniec i muzyka Jamesa Browna). Później powstały kroki w parterze (footwork/floorrock) i szybsze, skomplikowane figury (powermoves)

Początki w Polsce Pierwszą pół profesjonalną grupą breakową była Szczecińska grupa Be-Bop[potrzebne źródło] założona około roku 1986 w dwa lata po wielkim sukcesie Beat Street. Pierwsze mistrzostwa polski odbyły się już w roku 1985 w Piotrkowie Trybunalskim. Grupa Be-Bop wyrusza na drugą edycję turnieju gdzie dominuje i zdobywa pierwsze miejsce. Po rozpadzie grupy Be-bop w Szczecinie powstała nowa grupa na podbudowie starej: Broken Steps. Już po czasach "wielkiej mody na breakdance" w roku 1987 zostaje założona we Włocławku grupa Scrap Beat, której to liderem i założycielem jest Robert Nieznański. Grupa przez ponad dekadę wyznaczała standardy w technicznym opanowaniu breaka, głównie figur power-moves. W późniejszym okresie swojej działalności grupa wyłączyła się z aktywnego udziału w życiu "podziemnej" sceny breakdance i skupiła się na działalności komercyjnej.

Zawody w B-boyingu Najpopularniejszymi zawodami w B-boyingu jest Red Bull BC One organizaowane przez Red Bull. Zawody odbywają się raz na rok. Bboy Lilou jest jedynym Bboy’em, który wygrał dwukrotnie w tych zawodach (2005r. i 2009 r.)