Stosunek Unii Europejskiej do religii i kościołów

Unormowania traktatowe Traktatu o Unii Europejskiej (TUE; Maastricht, 1992; skonsolidowany tekst Traktatu – Dz. Urz. WE 2002, C 325). Zawarto w nim postanowienia, zgodnie z którymi działalność Unii ma się opierać na zasadzie poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności (a więc również wolności myśli, sumienia i religii) oraz respektowania tożsamości narodowej państw członkowskich. Wyraźnie odwołano się przy tym do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka oraz wspólnych tradycji konstytucyjnych państw członkowskich (art. 6).

Traktat Amsterdamski Deklaracja nr 11 dotycząca statusu Kościołów i organizacji niekonfesyjnych, która została dołączona do Traktatu Amsterdamskiego (Dz. Urz. WE 1997, c 340). dostrzeżenie istnienia i roli Kościołów oraz innych organizacji religijnych, czego do tej pory w aktach wspólnotowych unikano. „klauzula kościelna” lub „klauzula o Kościołach” zadeklarowano, że Unia przestrzega i nie narusza rozwiązań krajowych określających sytuację prawną Kościołów, stowarzyszeń i wspólnot religijnych oraz organizacji światopoglądowych i niekonfesyjnych.

Karta Praw Podstawowych Karta Praw Podstawowych (Nicea; Dz. Urz. WE 2000, C 364). Początkowo nie miała charakteru prawnie wiążącego Odgrywa znaczącą rolę orzeczniczą wolność myśli, sumienia i wyznania przysługuje każdemu człowiekowi oraz uznający prawo do odmowy służby wojskowej ze względów sumienia (art. 10). art. 14 ust. 3 (przewidujący prawo rodziców do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami), art. 20 i 21 (zgodnie z którymi wszyscy są równi wobec prawa i nikt nie może być dyskryminowany w szczególności z powodu religii lub światopoglądu) art. 22 (zobowiązujący Unię do poszanowania wielości kultur, religii i języka).

Biała Księga na temat rządzenia Europą Komisja Europejska Biała Księga na temat rządzenia Europą (2001). Kościoły – obok innych podmiotów społecznych – odgrywają istotną rolę w budowaniu społeczeństwa obywatelskiego, mają więc prawo do wniesienia swego wkładu w proces rządzenia Unią Europejską.

Dialog podmiotów wyznaniowych z Unią Europejską Komisja Episkopatów Wspólnoty Europejskiej (Commissio Episcopatuum Communitatis Europensis; Commission des Épiscopats de la Communauté Européenne) została utworzona w 1980 r. Składa się ona z biskupów delegowanych przez Konferencje Episkopatów państw należących do Unii Europejskiej i stanowi przedstawicielstwo tychże Episkopatów wobec instytucji wspólnotowych. Podstawowym celem działalności COMECE jest wzmacnianie współpracy Episkopatów krajowych oraz Stolicy Apostolskiej w sprawach związanych z integracją europejską. utrzymywanie stałych kontaktów z instytucjami wspólnotowymi podejmowanie działań mających na celu wywarcie wpływu na kształt prawa i polityki wspólnotowej.

Dialog podmiotów wyznaniowych z Unią Europejską Konferencja Kościołów Europejskich (Conférence des Eglises européennes; Conference of European Churches) przedstawiciela 125 Kościołów i 25 organizacji stowarzyszonych wobec instytucji wspólnotowych

Współpraca UE z kościołami Kontakty instytucji wspólnotowych z podmiotami wyznaniowymi są wspierane przez osobny zespół, zajmujący się dialogiem z religiami i humanizmem, który funkcjonuje w ramach Grupy Doradców Politycznych Pierwszy przedstawiciel dyplomatyczny Stolicy Apostolskiej przy Wspólnotach został akredytowany w 1970 r. Został nim abp I. Cardinale

DZIAŁALNOŚĆ O CHARAKTERZE GOSPODARCZYM PODLEGAJĄ ONE BOWIEM PRZEPISOM OBOWIĄZUJĄCYM W RAMACH RYNKU WEWNĘTRZNEGO SPRAWIE BHAGWAN „PRZYNALEŻNOŚĆ DO ZWIĄZKU OPIERAJĄCEGO SIĘ NA RELIGII LUB ŚWIATOPOGLĄDZIE TYLKO WTEDY WCHODZI W ZAKRES UNORMOWANIA PRAWA WSPÓLNOT, O ILE MOŻE BYĆ POSTRZEGANA JAKO CZĘŚĆ ŻYCIA GOSPODARCZEGO” (STEYMANN PRZECIW STAATSSECRETARIS VAN JUSTITIE, 1988). Podmioty wyznaniowe i kwestie religijne w normach dotyczących życia gospodarczego

W OPARCIU O ART. 13 TWE OKREŚLONO W NIEJ PODSTAWOWE REGUŁY REALIZACJI ZASADY RÓWNEGO TRAKTOWANIA, WYRAŹNIE ZAKAZUJĄC DYSKRYMINACJI OPARTEJ M. IN. NA RELIGII LUB ŚWIATOPOGLĄDZIE. JEDNOCZEŚNIE POZOSTAWIONO PAŃSTWOM CZŁONKOWSKIM PEWIEN ZAKRES SWOBODY W OKREŚLANIU SYTUACJI NIE STANOWIĄCYCH ZAKAZANEJ DYSKRYMINACJI. PAŃSTWOM CZŁONKOWSKIM POZOSTAWIONO PONADTO PRAWO DO UZNANIA, ŻE ODMIENNE TRAKTOWANIE PRACOWNIKÓW ZE WZGLĘDU NA CECHY ZWIĄZANE M. IN. Z RELIGIĄ LUB ŚWIATOPOGLĄDEM NIE STANOWI DYSKRYMINACJI RÓWNIEŻ W RAZIE ZATRUDNIENIA PRZEZ INNE PODMIOTY. WARUNKIEM KONIECZNYM JEST JEDNAK, ABY CECHY TE STANOWIŁY ISTOTNY I DETERMINUJĄCY WYMÓG ZAWODOWY dyrektywa z 27 listopada 2000 r. (2000/78/WE) ustanawiająca ogólne ramy równego traktowania w zatrudnieniu (Dz. Urz. WE 2000, L 303

ART. 8 ZAKAZANO PRZETWARZANIA DANYCH, Z KTÓRYCH WYNIKAJĄ WIADOMOŚCI DOTYCZĄCE PRZEKONAŃ RELIGIJNYCH LUB FILOZOFICZNYCH DANEJ OSOBY, CHYBA ŻE ZAINTERESOWANA OSOBA, MAJĄC TAKĄ MOŻLIWOŚĆ, WYRAZI NA TO ZGODĘ. JEDNOCZEŚNIE PRZYJĘTO, ŻE ZAKAZ TEN NIE MA ZASTOSOWANIA WÓWCZAS, GDY DANE SĄ PRZETWARZANE M. IN. PRZEZ PODMIOTY MAJĄCE CHARAKTER RELIGIJNY I NIE DZIAŁAJĄCE DLA ZYSKU, W RAMACH REALIZOWANYCH PRZEZ NIE CELÓW. WARUNKIEM KONIECZNYM JEST, ABY PRZETWARZANE DANE NIE MOGŁY BYĆ JEDNAK KOMUNIKOWANE OSOBOM TRZECIM. dyrektywa z 24 października 1995 r. (95/46), poświęconej ochronie osób fizycznych przy przetwarzaniu danych osobowych oraz wolnemu przetwarzaniu tychże danych (Dz. Urz. WE 1995, L 281)

Z NALEŻNOŚCI CELNYCH MOGĄ BYĆ ZWOLNIONE PRZEDMIOTY WYKORZYSTYWANE NA WYSTAWACH LUB IMPREZACH RELIGIJNYCH LUB KULTOWYCH ORAZ MATERIAŁY SŁUŻĄCE DO BEZPŁATNEGO ROZDANIA, KTÓRYCH GŁÓWNYM CELEM JEST ZACHĘCENIE DO WYJAZDÓW ZAGRANICZNYCH, A SZCZEGÓLNIE DO UDZIAŁU W SPOTKANIACH O CHARAKTERZE RELIGIJNYM. PONADTO PODMIOTY WYZNANIOWE MOGĄ KORZYSTAĆ ZE ZWOLNIEŃ PRZEWIDZIANYCH DLA PRZEDMIOTÓW O CHARAKTERZE WYCHOWAWCZYM, NAUKOWYM LUB KULTURALNYM ORAZ DLA TOWARÓW PRZEZNACZONYCH DLA ORGANIZACJI PROWADZĄCYCH DZIAŁALNOŚĆ CHARYTATYWNĄ. rozporządzenie Rady z 28 marca 1983 r. (nr 918/83) o wspólnotowym systemie zwolnień celnych (Dz. Urz. WE 1983, L 105)

ZNAJDUJĄ SIĘ OSOBNE NORMY DOTYCZĄCE DOPUSZCZALNOŚCI REJESTRACJI ZNAKÓW, POSIADAJĄCYCH WARTOŚĆ SYMBOLI RELIGIJNYCH. (Pierwsza dyrektywa Rady nr 89/104 z 1989 r., Dz. Urz. WE 1989, L 40)

UNORMOWANIA POŚWIĘCONE ŚWIADCZENIU USŁUG TELEWIZYJNYCH OGRANICZAJĄ MOŻLIWOŚĆ PRZERYWANIA REKLAMAMI NABOŻEŃSTW I INNYCH PROGRAMÓW O CHARAKTERZE RELIGIJNYM (dyrektywa Rady nr 89/552 z 1989 r., Dz. Urz. WE 1989, L 298).

OKREŚLA WARUNKI, KTÓRE MUSZĄ BYĆ SPEŁNIONE PRZY UMIESZCZANIU NA BUTELKACH OZNACZEŃ O DOPUSZCZALNOŚCI WINA DO CELÓW RELIGIJNYCH (ROZPORZĄDZENIE KOMISJI NR 32010/90 Z 1990 R., DZ. URZ. WE 1990, L 309). rozporządzenie Komisji nr 32010/90 z 1990 r., Dz. Urz. WE 1990, L 309.