METODY AKTYWIZUJĄCE

Nauczyciel powinien potrafić rozpoznać sposób przejawiania aktywności ucznia: Uczniowie dzielą się na 3 grupy: 1. Słuchowcy: -lubią dialog i wszelkie rozmowy -powtarzają to co napisali -dobrze pamiętają imiona i twarze -wolą mówić o dziełach sztuki niż je oglądać -lubią wykłady -bardzo lubią muzykę -lubią długie wypowiedzi słowne

2. Wzrokowcy: -lubią demonstracje i pokazy -lubią wykresy i tabele -lubią opisy -pamiętają twarze i imiona -prowadzą skrupulatne i dokładne notatki -lubią patrzeć -lubią rysować -preferują sztuki wizualne 3. Czuciowcy uczą się przez : -wykonywanie zadań -bezpośrednie zaangażowanie -lubią emocje -nie lubią czytać -pamiętają tylko to co sami wykonali -gestykulują -nie lubią słuchać -muszą się ciągle poruszać i ciągle coś trzymać

METODY AKTYWIZUJĄCE DZIELIMY NA: Metody integracyjne: - Krasnoludek, Pajęczynka lub Kłębek, Graffiti. Metody tworzenia i definiowania pojęć: - Kula Śniegowa, Burza Mózgów, Mapa Pojęciowa. Metody hierarchizacji: - Promyczkowe Uszeregowanie, Diamentowe Uszeregowanie, Piramida Priorytetów. Metody twórczego rozwiązywania problemów: - Burza Mózgów, Rybi Szkielet, Mapy Mentalne. Metody pracy we współpracy: - układanka, zabawa na hasło. Metody ewaluacyjne: - Kosz i Walizeczka, Tarcza Strzelecka, Rybi Szkielet

KRASNOLUDEK jest jedną z technik integracyjnych, można go stosować na różnych przedmiotach, jest to pomoc w ręku dziecka, np. piłeczka, maskotka. Rzucamy przedmiot „krasnoludka” i mówimy: „krasnoludek jest…” (dziecko, które otrzymuje rzucony przedmiot kończy zdanie). Obowiązuje tu zasada nie powtarzania wcześniej usłyszanych zakończeń i mówi tylko ta osoba, która trzyma w ręku „krasnoludka”.

PAJĘCZYNKA LUB KŁĘBEK nazwa tej techniki pochodzi od efektu końcowego, który powstaje w wyniku zabawy z kłębkiem nici. Stosuje się go w klasach I – III na różne sposoby. Dzieci przy pomocy kłębka mogą poznawać swoje imiona, mówić o sobie coś dobrego, uczyć się dodawać i odejmować. Przykład: wszystkie dzieci siedzą w kręgu, w lewej ręce nauczyciel trzyma nitkę, prawą ręką rzuca do wybranego dziecka mówiąc np. „rzucam do Jasia, bo on ładnie gra”.

GRAFFITI jest techniką, dzięki której można wytworzyć i wzmocnić w grupie dobry klimat oraz kształcić u dzieci myślenie twórcze – zabawy w niedokończone zdanie np. „ Mam nadzieję, że w wakacje będą…” Każda z grup otrzymuje plakat z niedokończonym zdaniem. Zadanie każdej grupy polega na wymyśleniu zakończenia zdania i wpisania u dołu plakatu oraz zagięcia, by nie były widoczne dla pozostałych. Plakaty krążą od grupy do grupy, przy każdej zmianie plakaty są zaginane.

KULA ŚNIEGOWA polega przechodzeniu od pracy indywidualnej do pracy grupowej. Daje szansę na sprecyzowanie swojego zdania i stanowiska, umożliwia zdobywanie doświadczeń, pozwala uczniom ćwiczyć i śledzić proces uzgadniania stanowisk. Na początku dzieci pracują indywidualnie nad podanym problemem, następnie łączą się w pary i ustalają wspólne stanowisko, później łączą się w czwórki, potem w ósemki (wszędzie ustalają wspólne stanowisko). Na końcu następuje prezentacja. Wcześniej trzeba im rozdać kartki. Podawane przez nas kartki symbolizują „kule śniegowe”, które za każdym razem się zwiększają.

MAPA POJĘCIOWA służy do wizualnego opracowania pojęcia z wykorzystaniem rysunków, symboli, wycinków, krótkich słów, haseł. Za pomocą tej metody można definiować pojęcia, rozwiązywać problemy, planować działania.

RYBI SZKIELET (SCHEMAT PRZYCZYN I SKUTKÓW) nazwa tej techniki pochodzi od kształtu przypominającego „rybi szkielet”. Służy do identyfikacji czynników odpowiadających za powstanie problemu. Na plakacie lub tablicy przygotowujemy model przypominający „rybi szkielet”, w głowie którego wpisujemy dowolny problem. Dzieci za pomocą „burzy mózgów” ustalają główne czynniki, które mogą stanowić powód takiego skutku i wpisują je w tzw. „ości duże”. Dzielimy klasę na tyle grup ile jest „dużych ości”. Każda grupa otrzymuje jedną „ość” i próbuje odnaleźć przyczyny, które mają wpływ na czynnik główny. Następnie przedstawiciele poszczególnych grup wpisują czynniki szczegółowe w „ości małe”. Z zebranej listy danych wybierają najistotniejsze, wyciągają wnioski i problem jest rozwiązany. Należy ustalić limit czasu na wykonanie zadania.

W jaki sposób, hałas może spowodować utratę słuchu? Hałas w zakładach pracy Jak hałas może spowodować utratę słuchu? Hałas w domu Hałas komunikacyjny Głośna muzyka Głośne rozmowy Praca urządzeń Samochody Samoloty Pociągi Hałas w szkole Wrzask na korytarzu Głośne dyskoteki Maszyny Urządzenia wentylacyjne

KOSZ I WALIZECZKA rozdajemy dzieciom kartki formatu A-4 z narysowanym koszem i walizeczką. Zadaniem uczniów jest w pisanie w kontury walizeczki cech pozytywnych bohatera, a w kontury kosza tego, co jest godne potępienia i wyrzucenia. Należy określić czas wykonania zadania.

koledzy Tarcza strzelecka atmosfera prowadzący pomoce

Strzelcem może być uczeń jak też nauczyciel. Za pomocą tarczy możemy ocenić lekcje, fakty, wydarzenia. Strzał w dziesiątkę oznacza pełną perfekcję, a strzał poza tarczę - to pudło. Na tablicy lub szarym papierze rysujemy tarczę strzelecką, uwzględniając - wybrane aspekty lekcji. Rozdajemy uczniom po cztery strzały (cenki) i opuszczamy na moment salę zajęć, pozwalając uczniom na strzelanie. Wynik powyższej ewaluacji informuje, jak uczniowie ocenili atmosferę zajęć i zastosowane pomoce.

PRACA DOMOWA

Praca domowa Celem pracy domowej jest: Utrwalenie i pogłębienie wiadomości ucznia; Pobudzenie jego zainteresowań; Rozwijanie samodzielności myślenia i posługiwania się wiedzą; Wzbudzanie pragnienia wiedzy, chęci uczenia się, zrozumienia czegoś, zdobycia określonych kompetencji; Rozwijanie samodzielności myślenia i działania, umiejętności samodzielnego realizowania zadań, według własnych pomysłów i przez siebie kontrolowanych; Rozwijanie sprawności w uczeniu się przez stosowanie różnych technik oraz racjonalną organizację pracy; Kształtowanie nawyków systematycznego, dokładnego i chętnego podejmowania zadań; Rozwijanie inicjatywy, pomysłowości, zdolności twórczych; Budzenie pozytywnych emocji, wiary we własne siły, możliwości, pozytywnego stosunku do nauki.

Organizacja nauki domowej stałe miejsce do odrabiania lekcji podczas odrabiania uczeń powinien mieć wszystko pod ręką dobra atmosfera środowiska rodzinnego, cisza, nie odrywanie do innych zajęć odrabianie powinno odbywać się zawsze o tej samej porze dnia powinno się odbywać po upływie 2-5 godzin od zakończenia zajęć szkolnych należy odrabiać zadania, które były zadane w tym samym dniu zaczynamy od trudniejszych zadań przechodząc do łatwiejszych rola rodziców sprowadzać się powinna do stworzenia odpowiednich warunków do nauki uczeń powinien samodzielnie wykonywać pracę domową

Przyczyny przeciążenia nauką domową wg J. Zborowskiego Przyczyny tkwią w złej pracy szkoły: – nadmiar zadań domowych – błędy w zadawaniu pracy, brak koordynacji w zadawaniu – brak indywidualnych zadań – wady tygodniowego rozkładu lekcji – niesystematyczna kontrola prac domowych Przyczyny tkwią w uczniach: – słabe uzdolnienia – braki w wiadomościach, niezrozumienie lekcji – nieznajomość podstawowych zasad pracy umysłowej – nadmiar zajęć pozaszkolnych Przyczyny tkwią w środowisku rodzinnym: – brak kontroli nauki ucznia – brak racjonalnego współdziałania rodziców ze szkołą – niesprzyjająca uczniowi atmosfera środowiska rodzinnego