Neandertalczyk (Homo neanderthalensis)
Człowiek neandertalski, neandertalczyk – wymarły przedstawiciel rodzaju Homo (człowiek), znany z plejstocenu (ok. 400 000 do ok. 24 500 lat temu), w zależności od autorów klasyfikowany jako podgatunek człowieka rozumnego – Homo sapiens neanderthalensis – lub odrębny od niego gatunek – Homo neanderthalensis. Tworzył zróżnicowane narzędzia. Potrafił mówić. Był wszystożerny, ale jego podstawowym pokarmem było mięso upolowanych zwierząt. Tworzył zróżnicowane narzędzia.
Występowanie Neandertalczycy rozprzestrzenili się po Europie (z wyjątkiem pokrytej lodowcem Skandynawii) i na Bliskim wschodzie. W okresie dużych wahań klimatycznych wykazywali przystosowania do zimnego klimatu. Prawdopodobnie w tym czasie zaczęli używać odzieży (dla ochrony od zimna) oraz biżuterii. Nieliczne ślady wskazują na obecność podobnych form w południowej Syberii i północnej Afryce.
Wygląd neandertalczyka Miał: szeroką twarz bez podbródka, niskie czoło, wydatne wały nadoczodołowe, duży nos, który umożliwiał mu ogrzewanie mroźnego powietrza, jasną karnację, rude lub jasne włosy, Szaro-niebieskie oczy.
Budowa ciała neandertalczyka Miał krępą budowę ciała, Miała krótsze kończyny niż człowiek wspólczesny, poruszał się w postawie wyprostowanej.
Przygotowały: Małgorzata Soj Roksana Pielesz Paulina Bakalarska