System emulacji bezprzewodowych sieci komputerowych Projekt dyplomowy inżynierski Sławomir Nowaczewski Bartosz Pastudzki Mariusz Redwanz

Cel pracy Budowa systemu emulacji bezprzewodowej sieci komputerowej (IEEE 802.11) działającego w sieci przewodowej (IEEE 802.3) Implementacja programu w języku C możliwego do uruchomienia na dowolnej platformie GNU/Linux Tworzenie i obsługa przewodowych wirtualnych kart sieciowych Symulator DCF Dodatkowo modyfikacja sterownika w celu umożliwienia przesyłania zmienionych pakietów przez sieć

TAP Przewodowa wirtualna karta sieciowa Urządzenie znakowe – funkcje read() i write() Operacje na pakietach drugiej warstwy modelu ISO/OSI – ramki podwarstwy Ethernet „Widziane” przez system jak rzeczywiste karty sieciowe – możliwość zmiany adresu IP, adresu fizycznego, MTU, itd. Możliwość stworzenia większej ilości na jednym systemie

Enkapsulacja ramek Zmniejszone MTU SSID – identyfikator sieci, w której „znajduje się” stacja Czas nadania – czas nadania ramki, potrzebny do symulacji

Podział na sieci Przydział do sieci na podstawie SSID Zasięg stacji – „macierz słyszalności” MAC_1 MAC_2 MAC_3 MAC_4 X 1

Symulator DCF (1) Brak możliwości modyfikacji CSMA/CD Wirtualna karta sieciowa przekazuje gotową do wysłania ramkę w dowolnym momencie – czas nadania Ramka przechowywana jest w buforze do momentu uzyskania dostępu do medium Stacje uzyskują dostęp do medium według ustalonej kolejności – brak kolizji W celu zachowania kolejności przesyłane są „puste ramki”

Symulator DCF (2) Po nadaniu ramki przez ostatnią kartę wszystkie stacje mają gotowy komplet ramek do przeprowadzenia symulacji Symulacja musi odbywać się w identyczny sposób w celu uzyskania tych samych wyników Do czasu nadania dodawany jest czas IFS, DIFS, pseudolosowy czas opóźnienia i czas transmisji Wszystkie karty otrzymują ramki zgodnie z obliczoną wartością czasu Ramki ACK w postaci przerwy w transmisji

Sterownik W tym miejscu dodaj swoje slajdy Zachowaj styl reszty prezentacji tj.: Czcionka Book Antiqua Nagłówek - 40 pkt. + wyśrodkowanie + pogrubienie Reszta – 26 pkt.

Możliwości rozbudowy Mechanizm RTS/CTS i wiadomości wieloramkowe Protokoły PCF i DCF Fragmentacja ramki w celu zwiększenia maksymalnego rozmiaru ramki Rezygnacja z symulatora DCF i implementacja algorytmu CSMA/CA zamiast algorytmu CSMA/CD

Podsumowanie Wykonanie najważniejszego elementu systemu – symulatora DCF Implementacja podstawowych mechanizmów działania algorytmu CSMA/CA Możliwość przeprowadzenia symulacji na jednej stacji Łatwo modyfikowalne zmienne – sposobność dopasowania ich wartości do różnych wartości sieci Niemożność uruchomienia systemu w sieci przewodowej