MODELE NAUCZANIA

NAUCZANIE BEZPOŚREDNIE Model nauczania bezpośredniego został zaprojektowany z myślą o uczeniu się wiedzy proceduralnej koniecznej do opanowania prostych i złożonych umiejętności oraz o uczeniu się silnie ustrukturowanej wiedzy deklaratywnej, której nauczać można krok po kroku. Poprawnie postawione cele opisują zachowanie ucznia, sytuację sprawdzania osiągnięcie celu oraz kryteria osiągnięć. Analiza zadań stanowi narzędzie, za pomocą którego można dość dokładnie określić naturę danej umiejętności lub wyraźnie ustrukturowanego fragmentu wiedzy. Analiza zadania umożliwia precyzyjne określenie, co musi umieć uczeń, by zademonstrować daną umiejętność. W nauczaniu bezpośrednim zaplanowanie czasu i gospodarowanie nim jest bardzo ważne. Nauczyciel musi mieć pewność, że jest dość czasu, że ilość czasu dostosowana jest do zdolności uczniów, że uczniom wystarczy motywacji na całą lekcję

Model nauczania bezpośredniego składa się zwykle z pięciu następujących kolejno części prowadzenia lekcji: 1. Podanie celów i wywołanie nastawienia. 2. Pokaz umiejętności lub opanowania wiedzy stanowiących przedmiot lekcji. 3. Ćwiczenia pod kierunkiem nauczyciela umożliwiające transwer na sytuacje życiowe. 4. Sprawdzanie osiągnięć i na tej podstawie dostarczanie uczniom wiadomości zwrotnej. 5. Wyznaczenie samodzielnych ćwiczeń.

Model nauczania bezpośredniego w znacznym stopniu opiera się na założeniu, że wiele z tego co potrafi uczeń, wzięło się z obserwowania innych. Najważniejszym zadaniem, które stoi przed nauczycielem posługującym się modelem nauczania bezpośredniego, jest zagwarantowanie uczniom sprzężenia zwrotnego, niosącego im znaczące informacje, oraz znajomości rezultatów: Ze specjalną uwaga nauczyciele powinni podejść do ćwiczeń samodzielnych (pracy domowej), ponieważ dają ona okazję samodzielnie posłużyć się nowo opanowanymi umiejętnościami.  

NAUCZANIE PROBLEMOWE wymaga przedstawia uczniom sytuacji problemowej podjęcia przez nich samodzielnych badań prowadzących do samodzielnych rozwiązań. Cele nauczania problemowego: - wyrobić w uczniach umiejętności umiejętności badawcze i rozwiązywania problemów - dać uczniom okazję do odebrania ról ludzi dorosłych; - umożliwić uczniom zyskanie wiary we własne zdolności umysłowe. Ogólny tok lekcji składa się z następujących faz : I) samodzielne i grupowe badania; II) wytwarzanie i prezentowane produktów i eksponatów; III) analiza i ocena procesu rozwiązywania problemu.

Głównie zadania planistyczne nauczania problemowego to jasne przedstawienie celów dydaktycznych, zaprojektowanie interesujących i właściwych dla ucznia sytuacji problemowych; przygotowanie( organizacja, materiały, pomoce itp.) Kontrola i ocena w nauczaniu problemowym wymaga znalezienia innych niż konwencjonalne procedur i narzędzi pomiaru efektów uczenia się, takich jak wytwory i eksponaty. Procedury te nazywane są oceną praktyczną (wykonawczą), oceną autentyczną i techniką porfolio.

umożliwienie uczniom przyswojenia wiadomości NAUCZANIE PODAJĄCE 1. Nauczanie podające, to nauczanie którego główne cele dydaktyczne są następujące:  umożliwienie uczniom przyswojenia wiadomości włączenie wiadomości do struktur poznawczych zapamiętanie wiadomości

2. Tok lekcji podającej składa się z 4 faz:   A - przedstawienie celów i wywołanie nastawienia – nauczyciel omawia cele i przygotowuje uczniów do nauki B – przedstawienie czynnika organizującego materiał – nauczyciel przedstawia uporządkowanie wstępne materiału i sprawdza czy wiąże się on z wiedzą uprzednią jaką posiadają uczniowie C – przedstawienie materiału – nauczyciel przedstawia materiał, starając się, aby był on ułożony w logiczny porządek i stał się znaczący dla uczniów D – wzbogacenie i intensyfikacja procesu myślenia – nauczyciel zadaje uczniom pytania, aby sprawdzić ich reakcję na podawane wiadomości w celu wzbogacenia ich myślenia

3. Podział wiedzy:   A – deklaratywna – wiedza o czymś lub wiedza, że coś jest prawdą B – wiedza proceduralna – wiedza jak coś zrobić C – wiedza kontekstowa – wiedza, kiedy posłużyć się określoną wiedzą deklaratywną lub proceduralną 4. Model nauczania podającego opiera się na silnych podstawach naukowych. Badania wykazują korzystny wpływ zapowiedzi organizującej, łączenia nowego materiału z wiedzą uprzednią uczniów oraz podawania wiadomości klarownie z zapałem z przestrzeganiem zasad pojemności i ekonomiczności.

8. Podsumowanie – właściwości nauczania podającego: (ważne elementy) 5. Nauczyciel wzbogaca i intensyfikuje myślenie uczniów poprzez dyskusję, pytania i dialog.   6. Klarowność nauczania – jest to bardzo ważne, ponieważ nauczyciele którzy w zły sposób podają wiadomości, nie pozostawiają uczniom dużej szansy nauczenia się materiału 7. Zapał nauczyciela - uczniowie których nauczyciele cechują się zapałem osiągają lepsze wyniki w nauce od tych którzy tego zapału nie posiadają 8. Podsumowanie – właściwości nauczania podającego: (ważne elementy)  wykorzystanie wiedzy uprzedniej uczniów organizujące zapowiedź klarowność nauczania zapał nauczyciela

NAUCZANIE POJĘĆ Cele nauczania pojęć: umożliwiają klasyfikację bytów, idei i wprowadzanie reguł stanowią podstawę logiczną dla naszego myślenia.   Istota pojęć: Pojęcie – podstawowa jednostka organizacyjna myślenia, porozumiewania się ludzi, pojęcia mają cechy, które je opisują i umożliwiają ich zdefiniowanie. Na odróżnienie jednego pojęcia od innych pozwalają jego cechy. Każda dziedzina składa się z pojęć. Kategorie pojęć: koniunkcyjne- posiadają stałe cechy i reguły, np. wyspa. Dysjunkcyjne- posiadają zmienny zestaw cech, np. rzut do kosza Stosunkowe- zależy od relacji z innymi pojęciami, np. ciocia. Przykłady i nieprzykłady: Np. Pies jest przykładem ssaka i nieprzykładem gada.

Cechy pojęć  istotne- posługujemy się nimi dla odróżnienia jednych pojęć od drugich,  nieistotne- cechy występujące w niektórych, ale nie we wszystkich obiektach należących do danej klasy. Np. pojęcie ptak- a) istotne- posiada dziób, skrzydła b)nieistotne- latanie (nie każdy ptak lata- struś, pingwin) Przy nauczaniu pojęć najważniejsze jest: nazwa definicja cechy istotne przykłady i nieprzykłady

Uczenie się we współpracy charakteryzuje sie tym, że : 1. uczniowie w zespole pracują nad materiałem nauczania 2. zespół jest mieszany, czyli uczniów dobrych, słabych, przeciętnych 3. w skład zespołu wchodzą uczniowie obu płci i ras 4. system nagród ma w zasadzie charakter grupowy

Syntaksa lekcji w modelu we współpracy składa się z sześciu fazy. 1. Przedstawienie celów i wywołania nastawienia 2. Podanie wiadomości 3. Zorganizowanie zespołów 4. Pomaganie w pracy w grupie 5. Sprawdzian 6. Uznanie osiągnięć