Dylematy budowy struktury organizacyjnej

Departamentalizacja Jest jednym z mechanizmów tworzenia struktury organizacyjnej, polegającym na logicznym i sprawnym i efektownym łączeniu zadań i pracowników.

Zasadniczo wyróżniamy 4 kryteria, według których grupuje się zadania i ludzi w oddziały Grupowanie według funkcji Grupowanie według produktów bądź ich grup Grupowanie według klientów lub ich grup Grupowanie według lokalizacji

W praktyce wymienione typy departamentalizacji często współistnieją w ramach jednej struktury organizacyjnej, a także występują w formach łączących dwa lub więcej kryteriów podziału.

Efektywność zastosowania departamentalizacji jest prostą wypadkową skuteczności procesu koordynacji, czyli integrowania poszczególnych działów w zwartą skuteczną całość

Kryteria grupowania stanowisk

Grupowanie według wyrobów ZALETY Łatwość integracji i kordynacji całej działalności Większa szybkość i skuteczność podejmowania decyzji Możliwość względnie taniej i obiektywnej oceny wyników w zakresie pojedynczego produktu lub grupy produktów WADY Menedżerowie w każdym wydziale mogą się nadmiernie koncentrować tylko na swoim wyrobie zaniedbując resztę organizacji Wzrost kosztów administracji

Grupowanie funkcjonalne ZALETY: Możliwość obsadzenia każdego działu ekspertami z danej dziedziny Łatwiejszy nadzór Łatwiejsza koordynacja czynności w łonie każdego wydziału WADY: Proces decyzyjny jest wolniejszy i bardziej zbiurokratyzowany Pracownicy mogą się zbyt wąsko koncentrować na swoich jednostkach i stracić z pola widzenia cały system organizacji Trudniejsza obserwacja wyników i rozliczania z nich pracowników

Grupowanie według klientów GŁÓWNA ZALETA: Pozwala ono organizacji wykorzystać wykwalifikowanych specjalistów zajmujących się swoimi klientami lub ich grupami GŁÓWNA WADA: Wymaga dość dużego personelu administracyjnego, który będzie integrował czynności różnych wydziałów

Grupowanie według lokalizacji GŁÓWNA ZALETA: Pozwala ono organizacji zareagować na wymagania szczególnego klienta i środowiskowe cechy różnych regionów GŁÓWNA WADA: Organizacja może potrzebować licznego personelu administracyjnego, który umożliwi śledzenie jednostek w rozproszonych lokalizacjach

Wysoki czy niski stopień sformalizacji?

Formalizacja Formalizacja – jest to proces który utrwala relacje między elementami organizacji i zachowania ludzi, które to służą do realizacji celów i wysokiej efektywności jej funkcjonowania.

Wysoki stopień formalizacji ZALETY: przewidywanie zachowań ludzkich ujednolicenie ich i skoordynowanie do wspólnych celów. WADY: Biurokracja brak elastyczności przy zmianach Przewaga formy nad treścią Zły wpływ na indywidualizm

Niski stopień formalizacji ZALETY: możliwość rozwoju jednostki opracowywanie nowych technologii i innowacji elastyczność do otoczenia WADY: brak wewnętrznej koordynacji dezorientacje pracownikówi i kontrahentów firmy

Optimum Dla każdej organizacji należy wybrać optimum są organizacje gdzie wysoki stopień będzie dobrym wyborem ale także są organizacje dla których niska formalizacja jest lepsza. Na przykład dla biura rachunkowego potrzebne są jasno określone procedury i procesy działań, a dla placówki naukowo badawczej niski stopień formalizacji.

Okoliczności dla wysokiej formalizacji: Mało zmienne otoczenie Konieczność ujednolicenia postępowania pracowników w organizacji na dużej powierzchni i ilości Wymagania technologii ograniczające dowolność zachowań ludzi Niskie kwalifikacje uczestników organizacji

Okoliczności dla niskiej formalizacji: Złożone i zmienne otoczenie Zmieniająca się technologia zależnie od celu Wysokie kwalifikacje i aktywna postawa ludzi

Dziękujemy