Teoria i praktyka kształcenia Zajęcia organizacyjne

Cele przedmiotu Studenci zdobędą wiedzę o cechach i przebiegu procesów kształcenia, jego modelach, strategiach oraz kontekstach funkcjonowania. Wiedza przedmiotowa będzie podstawą kształtowania pedagogicznych umiejętności organizowania kształcenia, zarówno w zakresie teoretycznym jak i praktycznym.

Treści zajęć Wiedza/wiadomości. Teoria a praktyka. Edukacja a kształcenie. Globalizacja edukacji. Edukacja ustawiczna. Edukacja kulturalna. Edukacja medialna. Edukacja interaktywna. Projektowanie kształcenia. Strategie kształcenia. Kształcenie ku mądrości. Współczesne ujęcie teorii i praktyki – zasadnicze rozróżnienia. Możliwe/różne spojrzenia na teorie i praktykę. Dylematy właściwej praktyki. Rekonceptualizacja profesjonalnego kształcenia.

Literatura Cohen L., Manion L., Morrison K., Wprowadzenien do nauczania, Poznań 1999 Edukacyjne problemy czasu globalizacji, red. Karpińska A., Białystok 2003 Hejnicka-Bezwińska T., Pedagogika ogólna, Warszawa 2008 Mróz T., Śliwińska M., Kompendium ogólnej teorii kształcenia, Szczecin 2010 Pedagogika (podręcznik akademicki tom 2), red. Kwieciński Z., Śliwerski B., Warszawa 2003 Sajdak A., Edukacja kreatywna, Kraków 2008

E-lerning Przewiduje się włączenie nauczania zdalnego w zakresie wybranych treści wykładowych. Kryteria zaliczenia Na uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu składa się: portfolio przedmiotowe/tematyczne – z komentarzami i refleksją dotyczącą materiałów zamieszczanych na platformie oraz pozyskanych indywidualnie; wykonanie podanych zdań (np. recenzja wybranej książki). Poprawa negatywnej oceny wyłącznie ustnie.

Teoria kształcenia jako dyscyplina pedagogiczna Jeszcze do niedawna na określenie teorii kształcenia używało się powszechnie terminu „dydaktyka”. W literaturze często obie nazwy stosowane są zamiennie. Jakkolwiek nie jest to nieprawidłowe, nie można jednak pominąć zachodzących między nimi różnic. Polskie słowa: „kształcenie” i „kształtowanie” mają wspólny temat „kształt”. Wywodzi się on od niemieckiego terminu „Gestalt”, który oznacza zewnętrzną formę, postać, wygląd. W przeciwieństwie do niemieckiego źródłosłowu w polszczyźnie „kształt” nie ogranicza się li tylko do formy zewnętrznej, lecz również obejmuje strukturę wewnętrzną. Na tej podstawie można powiedzieć, że nadawanie kształtu albo formowanie odnosi się zarówno do nauczania i uczenia się – kształcenia, jak i wychowania – kształtowania. Dopiero synteza obu tych czynności – kształcenia i kształtowania – wyraża pełny sens edukacji. Tym samym wbrew woli niektórych zwolenników teorii kształcenia sama jej nazwa wskazuje na naukę o kształceniu obejmującą zarówno kształcenie (nauczanie i uczenie się), jak i wychowanie.

Edukacja i kształcenie Wszystkie procesy oświatowo – wychowawcze, których nadrzędnym zadaniem jest kształcenie jednostki, a wiec wyposażanie jej w nowe umiejętności, wiadomości, doświadczenia, nawyki, rozwijanie jej intelektu, podnoszenie kwalifikacji, doskonalenie pod względem poznawczym, a także formowanie jej postaw moralnych, estetycznych, społecznych, hierarchii wartości stosownie do przyjętych w danym społeczeństwie zasad, ideałów i celów. Całokształt działań zmierzających do wszechstronnego i jak najdoskonalszego rozwoju jednostki z uwzględnieniem określonych płaszczyzn, których proces kształcenia będzie dotyczył (poznawczej, społecznej, kulturowej, fizycznej, duchowej).

Wiedza i jej funkcjonowanie w społeczeństwie Wiadomości 1. rozumienie psychologiczne – są to treści tego, co myślimy 2. rozumienie ontologiczne – są to informacje o rzeczywistości, o tym, czego nie wiemy Wiedza 1. pojęcie – jest to zbiór wiadomości naukowych lub popularno – naukowych 2. formalne cechy wiedzy: - trwałość wiedzy (wewnętrzna, zewnętrzna, naukowa) - jednolitość wiedzy, uporządkowany zbiór treści (zasady: liniowo – logiczna, strukturalno – logiczna, środowiskowa, teleologiczna, skojarzeniowy układ, wiedza wycinkowa) - dynamizm wiedzy - intersubiektywność wiedzy 3. powstawanie wiedzy 4. funkcjonowanie wiedzy w społeczeństwie - proces komunikowania i informowania - opracowanie komunikatu - nadawanie komunikatu - przekazywanie komunikatu i informacji - odbieranie komunikatu i informacji