Grafika komputerowa Barwy

Teorie widzenia Demokryt i atomiści przypisywali inicjatywę w procesie percepcji przedmiotowi. To przedmioty emitują z siebie maleńkie ,,odbitki", rodzaj meldunku odzwierciedlającego kształt, fakturę i barwę. Fundamentalną była przyjęta przez nich zasada, że każde ciało zbudowane jest z maleńkich, niepodzielnych atomów. Ilustracją istoty tej filozofii był obraz drobinek kurzu oglądanych w słońcu

Teorie widzenia Pitagoras głosił przeciwstawną teorię. To nasz organizm jest aktywny w procesie percepcji. Oko „dotyka" przedmiotu za pomocą wysyłanych czułków, które obmacują przedmiot i w ten sposób poznają jego kształt, barwę i fakturę.

Teorie widzenia Empedokles był bez wątpienia mistrzem kompromisu. Twierdził, że w procesie widzenia aktywny jest zarówno przedmiot, jak i oko. Percepcja jest wypadkową zarówno emisji z przedmiotu, jak i emisji z oka.

Teorie widzenia Arystoteles mówi o bliżej nieokreślonym ruchu, który odbywa się od przedmiotu do oka, ulegając zmianie przy przejściu przez ciało przeźroczyste. U podstaw jego filozofii leży twierdzenie, że każde ciało podzielne jest w nieskończoność, a próżnia jest niemożliwa. Wzrok nie postrzega światła, tylko barwę przedmiotu, „bo światło jest aktem rzeczy przeźroczystej jako przeźroczystej".

Według Arystotelesa światło nie jest substancją, tylko „obecnością ognia lub czegoś w tym rodzaju w materii przeźroczystej". Zjawisko percepcji barw jest wynikiem ułożenia obok siebie małych niewidzialnych cząstek białych i czarnych. Osłabienie lub wzmocnienie bieli prowadzi do powstania barwy od jasnej czerwieni do fioletu. Barwa jest więc wynikiem mieszania światła i ciemności.

Teorie widzenia Kartezjusz wypełnił swój świat różnymi rodzajami cząstek, które krążąc, wywołują różne zjawiska. Cała materia składa się z cząstek różniących się kształtem i wielkością. Światło przypomina pewien ruch lub działanie pochodzące od przedmiotu, a percepcja jest jak gdyby macaniem laską przez ślepca. Laska ta jest wrażliwa na ruchy, które związane są z barwą. Barwa jest wiec wynikiem własności mechanicznych światła, takich jak rotacja własna korpuskuł

Teorie widzenia Huygens podobnie jak Kartezjusz uważał, że świat wypełniony jest eterem (nie ma próżni), a światło jest ruchem wywołanym przez sprężyste cząstki eteru. Wielka prędkość światła (obliczona przez Roemera w 1676 roku) ma dowodzić ogromnej sprężystości eteru. Światło jest czynnikiem decydującym o percepcji. W swojej teorii falowej Huygens unika jednak mówienia o barwach

Teorie widzenia Newton głosił teorię, że światło składa się z cząstek (przeciwstawna teorii falowej Huygensa). Swoim słynnym doświadczeniem (1666) nad rozszczepieniem światła białego przez pryzmat wykazał, że barwa związana jest ze zjawiskiem załamania światła. Newton udowodnił prosty charakter światła jednorodnego; ma ono własną barwę, której nic nie może zmienić.

Stwierdził również, iż promienie nie są być może zabarwione same w sobie, ale jest w nich pewna „dyspozycyjność" do pobudzania wrażeń tej lub innej barwy. Widzenie barw jest następstwem uderzenia promieni świetlnych o siatkówkę oka i przeniesieniem powstałych w ten sposób drgań wzdłuż nerwów do mózgu

Fizjologia widzenia

Fizjologia widzenia A - pręcik B - czopek

Fizjologia widzenia

Złudzenia

Złudzenia

Złudzenia

Definicje barw

Definicje barw

Światło a barwa

Światło a barwa

Światło a barwa

Metameryzm

Indukcja barw

Indukcja barw