Trykot, paczka i baletki czyli taniec klasyczny By Sonia and Julia

Co to jest trykot, paczka, baletki i pointy? Paczka- to kostium baletnicy uszyty ze sztywnego tiulu. Trykot- to kostium dla mężczyzny tańczącego w balecie. Baletki- to „buty” z materiału, zawiązywane na troczki, na kostce dla wszystkich tańczących w balecie. Pointy- to usztywnione baletki z drewna owinięte materiałem, pomagają baletnicy w staniu na palcach.

Słownictwo związane z baletem. Piruette- rodzaj obrotu fouette francuskie- obrót podobny do piruette Attitude- pozycja z ugiętą nogą do góry Arabeska- pozycja z prostą nogą w górze Sisą- rodzaj podskoku z nogą do góry Adagio- podnoszenie nogi Releve- podnoszenie się na półpalcach

Znane balety Jezioro Łabędzie Dziadek do orzechów Bajadera Coppelia Raymonda Romeo i Julia Esmeralda Don Kichot Giselle Śpiąca królewna Kopciuszek

Kim był Piotr Czajkowski? Piotr Czajkowski był jednym z najwybitniejszych rosyjskich kompozytorów. Żył on w latach 1840-1893. W latach 1866-1878 był profesorem konserwatorium w Moskwie, a dzięki pomocy materialnej N. Von Meck poświęcił się wyłącznie pracy twórczej. Odbywał liczne podróże w celach koncertowych, między innymi po Europie i Ameryce Północnej. Muzyka Czajkowskiego łączy ze sobą europejskie osiągnięcia techniki kompozytorskiej i bogactwo inwencji melodycznej oraz głęboki emocjonalizm. W symfoniach wiąże on klasykę formy i romantykę założenia. W operach skupia się na psychicznych konfliktach bohaterów, co powoduje przewagę elementów lirycznych. Jego balety to: -Jezioro łabędzie(1877) - Śpiąca królewna (1890) -Dziadek do orzechów(1892)

JEZIORO ŁABĘDZIE (1986) Apoteoza baletu „klasycznego”; choreografia: Petipa i Iwanow do muzyki Czajkowskiego 1985 Piotr Czajkowski Książę Zygfryd przebywający na polowaniu ze swoimi towarzyszami pewnej nocy jest świadkiem przemiany łabędzia w piękną dziewczynę. Jest to Odetta, która wyznaje mu swój przerażający sekret: łabędzie z jeziora w rzeczywistości są dziewczętami zaklętymi przez złego czarownika Rotbarta: tak długo będą one odzyskiwać swoje prawdziwe kształty tylko nocą, aż ktoś nie przysięgnie im wiecznej miłości. Zygfryd składa dziewczynie obietnicę, ale zostaje wciągnięty w pułapkę przez Rotbarta i prosi o rękę Odylię, której czarownik nadał wygląd Odetty. W akcie rozpaczy Zygfryd chwyta Odettę i razem rzucają się do jeziora. Balet ten może się kończyć tragicznie albo szczęśliwie.

DZIADEK DO ORZECHÓW (1892) Choreografia: Iwanow do muzyki Czajkowskiego (w oparciu o opowiadanie E.T.A. Hoffmana) Jest Boże Narodzenie i dziwny gość podarowuje Klarze dziadka do orzechów w kształcie żołnierzyka. W środku nocy Klara budzi się i jest świadkiem przedziwnego wydarzenia: choinka staje się ogromna, a obok wszystkie ołowiane żołnierzyki walczą w bitwie z gigantycznymi myszami. Klara zwycięża Króla Myszy, a dziadek do orzechów przemienia się w księcia, który prowadzi ją do zaczarowanego świata, Krainy Słodyczy, gdzie szczęśliwą Klarę pochłania taniec. Nagle wszystko znika i dziewczynka budzi się w w domu z dziadkiem do orzechów w dłoni, jakby to wszystko było tylko snem.

SPIĄCA KRÓLEWNA (1890) Choreografia: Petipa do muzyki Czajkowskiego (w oparciu o znaną baśń Perraulta) Na chrzciny księżniczki Aurory zostały zaproszone wszystkie wróżki, oprócz złej Carabosse, która dokonuje zemsty: sama przychodzi na uroczystość i zapowiada, że mając 16 lat, Aurora ukłuje się we wrzeciono i umrze. Jednak wróżka bzu ratuje dziewczynkę: czar Carabosse nie przyniesie śmierci, ale długi sen, który będzie mógł przerwać tylko pocałunek księcia. Na swoich 16 urodzinach Aurora, poproszona o rękę przez czterech pretendentów, tańczy słynne „adagio z czterema książętami”, a potem przepowiednia się sprawdza. Po 100 latach do lasu przybywa samotny książę. Wróżka bzu prowadzi go do zamku i pokazuje mu śpiącą Aurorę. Pocałunek księcia budzi królewnę. Na uroczystości zaślubin pojawiają się postaci z innych baśni.

BAJADERA (1877) BAJADERA (1877) Choreografia: Petipa do muzyki Minkusa Hinduski wojownik Solor kocha z wzajemnością Nikię, jedna ze świetnych tancerek (bajader), ale pożąda ja też wielki bramin. Solor poślubia Gamsati, córkę radży. Ta, zazdrosna o Nikię, każe jej tańczyć podczas dworskiej uroczystości i zabija ją. Nikia mogłaby ocaleć, ulegając braminowi, ale wybiera śmierć. Solor jest zdruzgotany i pod wpływem opium śni swoja bajaderę w krainie cieni. Podczas zaślubin Solora i Gamsatti w świątynię uderza piorun, a budowla przysypuje weselników. Solor i Nikia znowu się spotykają i zostają razem już na zawsze.

RAJMONDA (1898) Choreografia: Petipa do muzyki Głazunowa W dniu swoich urodzin Rajmonda oczekuje swojego narzeczonego, Jeana de Brienne. Jednak Jean nie może przybyć i przesyła jej w prezencie swój portret. W zamku pojawia się inny pretendent, Abderhman, dzielny rycerz saraceński. W nocy Rajmonda śni Jeana, który schodzi z obrazu i tańczy razem z nią. Kiedy się budzi, widzi przed sobą natarczywego Abderhmana: rycerz prosi Rajmondę do tańca i z pomocą swoich kompanów usiłuje porwać. Powraca Jean i zwycięża Abderhmana w pojedynku, ratuje Rajmondę i daje sygnał do rozpoczęcia uroczystości ślubnych.

KOPCIUSZEK (1948) Choreografia: Ashton do muzyki Prokofiewa (w oparciu o znaną baśń Perraulta Bohaterka historii jest pasierbica kobiety, która ma dwie brzydkie i złe córki (w przedstawieniu role te często grają tancerze). Kopciuszek traktowane jest przez nie jak służąca. Kiedy wszystkie dziewczęta w królestwie zostają zaproszone do księcia na bal, siostry zabraniają jej tam iść. Pojawia się Dobra Wróżka i dokonuje czarów, dzięki którym Kopciuszek pojedzie na bal. Książę tańczy z nią aż do północy, kiedy dziewczyna ucieka z pałacu, gubiąc pantofelek. Historia jednak kończy się szczęśliwie.

DON KICHOT (1869) Choreografia: Bournonville do muzyki Lovenskjolda – wciąż wystawiany balet klasyczny Don Kichot, błędny rycerz z La Manchy, postanawia wyruszyć na poszukiwania swojego ideału piękna – Dulcynei. Towarzyszy mu wierny sługa Sancho Pansa. Bohaterowie trafiają do hiszpańskiego miasteczka, gdzie Kitria, córka właściciela gospody, tańczy z przyjaciółmi. Dziewczyna jest zakochana w Basiliu, ale ojciec nie zgadza się na małżeństwo z cyrulikiem i swata ją z Gamachem, starym bogatym szkachcicem. Don Kichot wyzywa Gamacha na pojedynek, gdy tymczasem dziewczyna :odjeżdża na poszukiwanie nowych przygód.

GISELLE (1841) Najstarszy typowy balet „romantyczny”; choreografia: Coralli i Perrot do muzyki Adama (libretto: Theophile Gauthier) Przebrany za wieśniaka książę Albert uwodzi wiejska dziewczynę, Giselle. W dniu, kiedy zostaje koronowana na królową wioski, dziewczyna odkrywa, że Albert jest już zaręczony. Popada w obłęd i popełnia samobójstwo. Jako samobójczyni zostaje pochowane w lesie, gdzie co noc tańczy z innymi willidami (tak nazywane są dusze dziewcząt zdradzonych przed ślubem) i z ich królową Mitrą, która mści się na napotkanych mężczyznach, każąc im tańczyć, aż ci umrą. Albert nawiedzający grób Giselle zostaje schwytany przez Mitrę, jednak ocaleje dzięki ukochanej. Giselle podtrzymuje go podczas wyczerpującego tańca, który zakończy się z nastaniem świtu.

ROMEO I JULIA (1913) Jeden z ostatnich „klejnotów” tańca akademickiego; choreografia: Mac Millan do muzyki Prokofiewa (w oparciu o tragedię Szekspira) Ta tragiczna historia dwojga kochanków z Werony została przedstawiona w formie wzruszającego baletu, który ma wszystkie epizody tej historii: bal, zakochanie, tajemne zaślubiny oraz niepowodzenie planu, w wyniku czego zakochani, zamiast uciec, popełniają samobójstwo.

KONIEC

Przygotowały: Sonia i Julia Źródła: Google grafika, wikipedia