WYCHOWYWANIE DZIECI Lekcja 8 na 25. maja 2019

„Oto dzieci są darem Pana, Podarunkiem jest owoc łona” (Psalm 127,3)

Zaraz po stworzeniu Adama i Ewy Bóg zachęcił ich do zostania rodzicami: „Wtedy Bóg pobłogosławił ich, a Bóg rzekł do nich: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, napełniajcie ziemię i opanujcie ją” (Rodzaju 1, 28). Dziecko jest zazwyczaj wychowywane przez troskliwego ojca i troskliwą matkę. Jednak w niektórych przypadkach nie jest to możliwe. Odpowiedzialne rodzicielstwo wiąże się z wychowywaniem dzieci, aby mogły w końcu stać się obywatelami nieba. SZCZEGÓLNE SYTUACJE Bezdzietność Samotni ojcowie i matki WYCHOWYWANIE SWOICH DZIECI Zasady nauczania Cel wychowania Gdy cel nie zostanie osiągnięty

BEZDZIETNOŚĆ „Izaak modlił się do Pana za żonę swoją, bo była niepłodna, a Pan wysłuchał go i Rebeka, żona jego, poczęła” (Rodzaju 25,21) W Biblii jest kilka przypadków kobiet, które gorąco chciały mieć dzieci, ale nie mogły, na przykład: Rebeka, Rachela i Anna. Bóg wysłuchał ich modlitw (Rodzaju. 30,1; 1Sam. 1,27). Abraham i Sara, Zachariasz i Elżbieta są przykładami par, które pogodziły się z faktem nie posiadania dzieci. Jednak Bóg obdarował ich dzieckiem (Rodzaju 21,2; Łukasz 1,13). Bóg słyszy twoje modlitwy, chociaż nie zawsze odpowiada na nie w taki sposób, w jaki tego oczekujesz. Niektóre pary decydują się nie mieć dzieci. Inne wolą adoptować dzieci i zapewnić im lepszą przyszłość. Musimy być wrażliwi na ból tych, którzy chcą zostać rodzicami, ale nie mogą.

SAMOTNI OJCOWIE I MATKI „Wszelką troskę swoją złóżcie na niego, gdyż On ma o was staranie” (1 Piotra 5,7) Biblia zawiera kilka przykładów matek rozwiedzionych (1Mojż. 21,24), samotnych (1Mojż. 38,24) i owdowiałych (2 Król. 4,1). Dziś, ten sam rodzaj okoliczności może zmusić niektórych ojców i matki do wychowywania dzieci bez współmałżonka. To utrudnia wychowywanie dzieci. Samotni rodzice szczególnie powinni ufać Bogu, który mówi: „nie odstąpię cię ani cię nie opuszczę” (Jozue 1,5) Jesteśmy Kościołem, dlatego powinniśmy wspierać tych braci i siostry i pomagać im (Jakub 1,27).

ZASADY NAUCZANIA „Niechaj słowa te, które Ja ci dziś nakazuję, będą w twoim sercu. Będziesz je wpajał w twoich synów i będziesz o nich mówił, przebywając w swoim domu, idąc drogą, kładąc się i wstając” (5Mojż. 6,6-7) Każde dziecko jest inne: kolejność urodzenia, charakter, płeć, i tak dalej. Dlatego wszyscy rodzice potrzebują Bożej mądrości, by wychować swoje dzieci. Zasady nauczania są wymienione w 5Mojż. 6,4-9. Przestrzeganie tych zasad jest kluczem do wychowania odpowiedzialnych dorosłych i mieszkańców Królestwa Bożego. Rodzice powinni: Uznawać Boga (w. 4) Kochać Boga całym swoim sercem, umysłem i duchem (w. 5) Cenić Jego Słowo (w. 6) Dzielić się Nim z dziećmi (w. 7)

Jak wprowadzić te zasady? Przez czynienie poniższych: ZASADY NAUCZANIA „Niechaj słowa te, które Ja ci dziś nakazuję, będą w twoim sercu. Będziesz je wpajał w twoich synów i będziesz o nich mówił, przebywając w swoim domu, idąc drogą, kładąc się i wstając” (5Mojż. 6,6-7) Jak wprowadzić te zasady? Przez czynienie poniższych: Wpajanie / Mówienie (w. 7) Formalna instrukcja: Studium Biblii w szczególnych porach (np. nabożeństwa rodzinne) Nieformalna instrukcja: Uczenie lekcji z codziennego życia Wiązanie / Zapisywanie (w. 8-9) Powiązanie prawdy z działaniami (ręka) i myślami (czoło) Prawda powinna być widoczna, zarówno w publicznym (odrzwia), jak i prywatnym (bramy) życiu

CEL WYCHOWANIA „Znam go bowiem i wiem, że będzie nakazywał swoim synom i swemu domowi po sobie, aby strzegli drogi PANA oraz czynili sprawiedliwość i sąd”(I Mojż. 18,19a UBG) Celem chrześcijańskich rodziców jest uczynienie ich dzieci prawdziwymi synami i córkami Boga, zaszczepienie w nich miłości Boga i pragnienie dzielenia się z nimi wiecznością. Słowo Boże uczy nas, jak wychowywać nasze dzieci, by spełniały ten cel: Dyscyplinować je z łagodnością (Kol. 3,21). Uczyć ich prawa Bożego (Psalm 78,5). Dawać dobry przykład (I Mojż. 18,19). Dobrze prowadzić dom (1 Tym. 3,12). Karcić złe zachowanie (Prz. 29,17).

CEL WYCHOWANIA Izaak (I Mojżeszowa 25,28) Heli (1 Samuela 3,13) Biblia pokazuje nam przykłady ojców i matek, którzy wychowali swoje dzieci wiernie, jak również tych, którzy wykazali się faworyzowaniem, brakiem korekty lub oczywistymi grzechami, które utrudniały wychowanie ich dzieci. Przyjrzyjmy się poniższym przykładom. Izaak (I Mojżeszowa 25,28) Heli (1 Samuela 3,13) Samuel (1 Samuela 8,3) Dawid (1 Królewska 1,6) Manases (2 Królewska 21,6) Enoch (I Mojżeszowa 5,21-27) Job (Job 1,5) Izajasz (Izajasz 8,18) Mardochaj (Estery 2,7) Eunika (2 Tymoteusza 1,5)

GDY CEL NIE ZOSTANIE OSIĄGNIĘTY „Kto ciemięży ubogiego, aby przysporzyć sobie bogactwa, i kto daje bogatemu, pewnie zubożeje”(Przysłów 22,6 UBG) Jeśli dziecko porzuca wiarę i wyrzeka się zasad, które jego rodzice chcieli w nim zaszczepić, czyja to wina? Łatwo jest oskarżać rodziców o niewłaściwe wychowanie dzieci. Jednak rodzice mogli zrobić wszystko dobrze i mimo to dziecko zbłądziło. Dzieci podejmują własne decyzje i są ostatecznie odpowiedzialne przed Bogiem za swoje czyny. Być dobrymi rodzicami to nasza decyzja, bycie dobrymi dziećmi to ich decyzja. Kiedy dziecko się buntuje, rodzice muszą stanąć razem i wyznaczyć wyraźne granice. Potrzebujemy żarliwej modlitwy, miłości i cierpliwości oraz pozostania u ich boku, gdy będą walczyć z Bogiem. Pamiętaj, że Bóg cię kocha.

„Rodzice, czy pracujecie z niestrudzoną energią w imieniu swoich dzieci? Bóg nieba dostrzega waszą troskę, waszą żarliwą pracę, waszą stałą czujność. Słyszy wasze modlitwy. Z cierpliwością i czułością, wychowujcie swoje dzieci dla Pana. Całe niebo jest zainteresowane waszą pracą. Aniołowie światłości dołączą do was, gdy będziecie starać się prowadzić wasze dzieci do nieba. Bóg dołączy do was i ukoronuje wasze wysiłki sukcesem. Chrystus z radością honoruje rodzinę chrześcijańską, ponieważ taka rodzina jest symbolem rodziny niebieskiej.” E.G.W. (The Review And Herald, „Words to Parents”, January 29, 1901)