Białostocczyzna miejsca, które warto zobaczyć Przygotowała Halina Zieleniewska nauczyciel I LO im. Tadeusza Kościuszki w Bielsku Podlaskim
Białostocczyzna
Białostocczyzna Moja ojczyzna to lasy zielone Pola i łąki we mgle zanurzone Rzeki przeczyste i bagna bezludne To jest mój kraj, miejsce przecudne. To tutaj mieszkam, To moja ojczyzna Białostocczyzna... Anonim
Białostocczyzna Wiekowa puszcza oraz chronione w parkach narodowych bagienne połacie dolin Narwi i Biebrzy z ogromnym bogactwem świata roślinnego i zwierzęcego to kraina jak gdyby z innej epoki. Nieskażona przyroda i oddalenie od zdobyczy cywilizacji urzekają niemal każdego przybysza. Na tym pograniczu kulturowym Zachód spotyka się ze Wschodem, dzieląc się wiarą, historią i obyczajem. Świadectwem wielowiekowego przenikania się kultur są liczne i niezwykłe interesujące zabytki: kościoły, cerkwie, synagogi, meczety, kirkuty, mizary...
Białystok
Białystok Historyczne miasto o klimacie wschodnich rubieży należało niegdyś do bojarów litewskich. W XVI w. Wiesiołowscy wznieśli tutaj zamek i kościół. W 1661r. starostwo tykocińskie, w tym dobra białostockie, otrzymał Stefan Czarniecki za zasługi w walce z potopem szwedzkim. Białystok zawdzięcza rozkwit Janowi Klemensowi Branickiemu, który w XVIII w. przebudował tutejszy niewielki pałac barokowy, tworząc jedną z najwspanialszych rezydencji magnackich, zwaną Wersalem Podlaskim.
Pałac Branickich
Pałac Branickich Pałac Branickich, to jeden z najciekawszych zabytków Białegostoku, jedna z najlepiej zachowanych rezydencji magnackich epoki saskiej na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej i cenny zabytek architektury późnobarokowej.
Posąg Herkulesa przed rezydencją
Brama wejściowa
XIX-wieczna fotografia pałacu (pozbawiony ozdób)
Widok z lotu ptaka
Ogród pałacowy w stylu francuskim
Ogród pałacowy w stylu francuskim
Szczegóły zdobienia pałacu
Widok wnętrza pałacu
Planty
Planty
Planty
Widok z ogrodu na Farę
Fara – Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Nad miastem góruje ceglany gmach neogotyckiej katedry, obok stoi barokowa plebania oraz późnorenesansowy kościółek farny z 1617r., najstarsza murowana budowla w mieście. Do trójnawowej bazyliki z transeptem i wieżami wchodzi się po schodach obok figur św. Piotra i św. Pawła oraz pomnika Jana Pawła II. We wnętrzu zachowała się stara polichromia, a także sarkofagi Branickich i pomnik Jana Klemensa Branickiego oraz gobelin przedstawiający Izabelę Branicką. W dębowym ołtarzu głównym widnieje obraz Wniebowzięcie NMP. W transepcie znajdują się ołtarze – lewy: Matki Boskiej Ostrobramskiej, – prawy: Matki Boskiej Częstochowskiej. Katedra została wzniesiona w latach 1900-1905 w czasie odwilży politycznej w carskiej Rosji. Wykorzystano wówczas zezwolenie na wykonanie dobudówki, która wielokrotnie przewyższyła rozmiarami mały kościółek fundacji Wiesiołowskiego.
Katedra z lotu ptaka
Front katedry za dnia i w nocy
Katedra od strony ratusza
Wnętrze katedry
Ratusz
Ratusz Barokowy ratusz, wzniesiony w latach 1745-1761, nigdy nie był siedzibą władz miejskich, lecz pełnił wyłącznie funkcje handlowe. Obecna budowla jest rekonstrukcją, podobnie jak większość białostockich zabytków. W ratuszu mieści się muzeum, w którym prezentowane jest malarstwo polskie, w tym liczne obrazy modnych artystów, oraz ciekawe wystawy czasowe, najczęściej związane ze sztuką ludową lub sakralną..
Widok rynku ze starej pocztówki
Ratusz
Posąg gen. Piłsudskiego na tle ratusza
Widok od drugiej strony posągu
Choroszcz
Choroszcz Choroszcz jest jednym z najstarszych w regionie osiedli miejskich. To tutaj w gęstej roszczy czyli puszczy znajdował się Święty Gaj. W końcu XV w. Choroszcz z włością stała się własnością bojara z Kijowszczyzny, wojewody Iwana Chodkiewicza. Jego syn Aleksander gospodarzył w swych włościach z rozmachem, karczując puszczę, budując młyny, folusze, osadzając osadników z Rusi i Mazowsza. W 1507 roku Choroszcz otrzymała od króla Zygmunta I prawa miejskie z obowiązkiem dostarczania drużyny zbrojnej na wypadek wojny.
Letnia Rezydencja Branickich w Choroszczy
Letnia Rezydencja Branickich w Choroszczy W 1709 roku dobra choroszczańskie przeszły na własność hetmana wielkiego koronnego Jana Klemensa Branickiego. Hetman w latach 20-tych XVIII wieku zbudował na północ od folwarku pałac w rozległym parku z systemem kanałów. Autorem projektu był zapewne któryś z architektów Jana Klemensa Branickiego, choć jego nazwisko jest nieznane. Jest on murowany z cegły, dwukondygnacyjny, podpiwniczony.
Widok od strony parku
Widok założeń parkowych
Pałacyk przed zniszczeniem w czasie wojny
Letnia Rezydencja Branickich w Choroszczy
Tympanon
Popiersia
Charakterystyczna rzeźba niewolnika trzymającego latarnię
Ekspozycja mebli z epoki
Ekspozycja mebli z epoki
Koniec