Antykoncepcja w nauczaniu Kościoła Katolickiego

Chrześcijanie i żydzi a świat starożytny W świecie starożytnym istniało przekonanie, że przykazując życie wchodzi się niejako w kontakt ze sferą boską (Patrz boginie płodności - kananejska Asztarte i grecka afrodyta) Prawie każda kultura postrzegała potomstwo jako wyraz życzliwości bóstwa

Stary i nowy testament Najlepszym przykładem pozytywnej wizji ludzkiej płciowości w ST jest deuteronomiczne prawo zwalniające mężczyznę przez rok po zawarciu małżeństwa od służby wojskowej i innych obowiązków publicznych, „aby ucieszyć żonę, którą poślubił” (Pwt 24,5). Księga Pieśni nad Pieśniami jest klasycznym przykładem adaptacji utworu literackiego, wychwalającego piękno miłości erotycznej dla potrzeb idei przymierza Boga z jego ludem. Motyw ten należy też do ulubionych porównań w księgach prorockich (Jer 2, Ez 23, Iz 54, Oz 3)

Stary i nowy testament o prokreacji „Oto synowie są darem Jahwe, a owoc łona nagrodą. Jak strzały w ręku wojownika, tak synowie za młodu zrodzeni. Błogosławiony mąż, który napełnił nimi swój kołczan. Nie zawstydzi się, gdy będzie rozprawiał z nieprzyjaciółmi w bramie” (Ps 127,3-5) Opis stworzenia – błogosławieństwo płodności – udział w boskim dziele stwórczym

Kościół starożytny Ostateczny kształt starochrześcijańskiej teologii małżeństwa nadał jednak Augustyn (354-430), wskazując na trzy dobra i cele małżeństwa chrześcijańskiego: fides (wierność), proles (potomstwo) i sacramentum (misterium)

WSPÓŁCZESNE NAUCZANIE KOŚCIOŁA CZ. 1 Płciowość jest w rozumieniu Kościoła tajemnicą sakralną (Zob. Papieska Rada ds. Rodziny, Ludzka płciowość: prawda i znaczenie. Wskazania dla wychowania w rodzinie (08.12.1995 r.) 122. Jan Paweł II, List do rodzin „Gratisimam sane” (1994), nr 9: „Gdy z małżeńskiej jedności dwojga rodzi się nowy człowiek, to przynosi on ze sobą na świat szczególny obraz i podobieństwo Boga samego: w biologię rodzenia wpisana jest genealogia osoby. Jeśli mówimy, że małżonkowie jako rodzice są współpracownikami Boga Stwórcy w poczęciu i zrodzeniu nowego człowieka, to sformułowaniem tym wskazujemy nie tylko na prawa biologii, ale na to, że w ludzkim rodzicielstwie Bóg sam jest obecny – obecny w inny jeszcze sposób niż to ma miejsce w każdym innym rodzeniu w świecie widzialnym, ‘na ziemi’.”

WSPÓŁCZESNE NAUCZANIE KOŚCIOŁA CZ. 2 Stolica Apostolska, Karta Praw Rodziny (1983), Wstęp: „ [...] a) prawa ludzkie, chociaż ujete jako prawa jednostki, posiadają podstawowy wymiar społeczny, wyrażający się w sposób zasadniczy i przyrodzony w rodzinie; b) rodzina zbudowana jest na malżeństwie, głebokim i uzupełniającym się związku mężczyzny i kobiety, który opiera się na nierozerwalnej więzi małżeństwa zawartego dobrowolnie i publicznie, otwartego na przekazywanie życia; c) małżeństwo jest instytucją naturalną, wyłącznie jemu powierzona jest misja przekazywania życia.”

WSPÓŁCZESNE NAUCZANIE KOŚCIOŁA CZ. 3 Jan Paweł II, Adhortacja apostolska o zadaniach rodziny chrześcijańskiej w świecie współczesnym „Familiaris consortio” (1981), nr 32: „W świetle samego doświadczenia tylu par małżeńskich, a także danych, których dostarczają rożne gałęzie ludzkiej wiedzy, refleksja teologiczna winna uchwycić, a następnie zgodnie ze swoim powołaniem uwydatnić różnicę antropologiczną a zarazem moralną, jaka istnieje pomiędzy środkami antykoncepcyjnymi, a odwołaniem się do rytmów okresowych: chodzi tu o różnicę znacznie większą i głębszą niż się zazwyczaj uważa, która w ostatecznej analizie dotyczy dwóch, nie dających się z sobą pogodzić, koncepcji osoby i płciowości ludzkiej. Wybór rytmu naturalnego bowiem pociąga za sobą akceptację cyklu osoby, to jest kobiety, a co za tym idzie, akceptację dialogu, wzajemnego poszanowania, wspólnej odpowiedzialności, panowania nad sobą. Przyjęcie cyklu i dialogu oznacza następnie uznanie charakteru duchowego i cielesnego zarazem komunii małżeńskiej, jak również przeżywanie miłości osobowej w wierności, jakiej ona wymaga.”

Humane viate (Paweł VI, 1968 r.) HV 14: „Błądziłby całkowicie ten, kto By mniemał, że płodne stosunki płciowe całego życia małżeńskiego mogą usprawiedliwić stosunek małześńki z rozmysłu ubezpłodniony i dlatego z istoty swej moralnie zły” Każdy akt małżeński zachowuje swoje wewnętrzne przeznaczenie do przekazywania życia ludzkiego, choć jednocześnie akty niepłodne z przyczyn niezależnych od woli małżonków nie tracą swojej godziwości. Jedynie samowolne zerwanie związku między dwoma istotnymi elementami aktu małżeńskiego, jak to ma miejsce przy stosowaniu środków antykoncepcyjnych, jest wyrazem niewierności wobec planu Bożego.