Postulaty Vaticanum II( KL 33-38) Wzrost życia chrześcijańskiego wśród wiernych Zakres duchowości Czystość wiary i poprawność pod względem obrzędowości

Wydanie typiczne ( editio typica), na którym opierają się wszystkie dalsze wydania, przedruk, tłumaczenie, wydania krajowe, diecezjalne, zakonne Zgodność z wydaniem typicznym musi stwierdzić kompetentna władza kościelna – Kongregacja Kultu Bożego i dyscypliny sakramentów Przy tłumaczeniu uwzględnia się ducha danego języka (por. dekret z 1970r.)

Mszał Lekcjonarz mszalny Brewiarz Rytuał Martyrologium Ceremoniał biskupi Księgi te zawierają teksty i przepisy dotyczące obrzędów Kościoła.

Modlitewniki kancjonały Mszaliki Śpiewniki Chociaż zawierają wiele tekstów liturgicznych i objaśnień, to nie są źródłem oficjalnym prawa liturgicznego, choć są często źródłem poznawania zwyczajów miejscowych co do liturgii oraz pozwalają poznać autentyczne nabożeństwa ludowe.

Mszał stanowi główną księgę zawierającą teksty stałe i zmienne Mszy św Mszał stanowi główną księgę zawierającą teksty stałe i zmienne Mszy św., oraz przepisy dotyczące jej sprawowania. Pierwsze posoborowe wydanie typiczne ukazało się w 1970r. Drugie wydanie typiczne, poprawione (editio typica altem) zostało ogłoszone dekretem Kongregacji Kultu Bożego "Cum Missale Romanum", z dnia 27 marca 1975r. Mszał Rzymski dla diecezji polskich został wydany w 1986r. Mszał stanowi główną księgę zawierającą teksty stałe i zmienne Mszy św., oraz przepisy dotyczące jej sprawowania. Pierwsze posoborowe wydanie typiczne ukazało się w 1970r. Drugie wydanie typiczne, poprawione (editio typica altera) zostało ogłoszone dekretem Kongregacji Kultu Bożego "Cum Missale Romanum", z dnia 27 marca 1975r. Mszał Rzymski dla diecezji polskich został wydany w 1986r, a trzecie wzorcowe wydanie ukazało się w Wielkanoc 2002r.

a) wstęp, na który składa się "Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego", wprowadzenie do kalendarza liturgicznego i sam kalendarz, b) teksty własne na poszczególne okresy roku kościelnego (proprium de tempore), c) teksty stałe (ordinarium missae), d) teksty własne o świętych (proprium de sanctis), e) teksty wspólne o świętych (communio), f) teksty wotywne, w różnych potrzebach i za zmarłych.

a. liturgia słowa, b. liturgia eucharystyczna, c a. liturgia słowa, b. liturgia eucharystyczna, c. prefacje czytane ( l - 90 ), d. prefacje śpiewane ( l - 90), e. modlitwy eucharystyczne (I, II, III, IV, V ), f. modlitwy eucharystyczne o tajemnicy pojednania (I, II), g. modlitwy eucharystyczne w mszach z udziałem dzieci (I, II, III), h. obrzędy komunii, i. obrzędy zakończenia,

j. obrzędy mszy świętej bez ludu. k. uroczyste błogosławieństwa, l j. obrzędy mszy świętej bez ludu. k. uroczyste błogosławieństwa, l. formularze mszy własnych o świętych, m. msze wspólne (np.: msza o wielu pasterzach), n. msze obrzędowe (np.: msza za nowożeńców), o. msze w różnych potrzebach ( np.: msza o urodzaje ), p. msze wotywne (np.: msza o Duchu Świętym), q. msze za zmarłych.

Jak sama nazwa wskazuje używany jest podczas Mszy św Jak sama nazwa wskazuje używany jest podczas Mszy św. Zawiera czytania biblijne, psalmy responsoryjne, aklamacje przed czytaniem Ewangelii i Ewangelie na cały rok kościelny Łacińskie wydanie typiczne w 4 tomach ukazało się w 1969r., a polskie wydanie w latach 1972-1978 i liczy osiem tomów 21.01.1981r. Opublikowano dekret o drugim typicznym wydaniu Ordo lectionum Missae

I - okres Adwentu i Narodzenia Pańskiego II - okres Wielkiego Postu, okres wielkanocny III - okres zwykły (od 1 do 11 tygodnia) IV - okres zwykły (od 12 do 23 tygodnia) V - okres zwykły (od 24 do 34 tygodnia) VI - czytania w mszach o świętych VII - czytania w mszach obrzędowych, okolicznościowych i wotywnych VIII- czytania w mszach za zmarłych

Początkowo Ewangelię odczytywano z księgi, która zawierała całe Pismo Święte. Następnie cztery Ewangelie w całości umieszczano w oddzielnej księdze, jak współcześnie spotykamy wydanie samych Ewangelii. Kolejny krok to zamieszczenie w oddzielnej księdze tylko fragmentów, które były odczytywane podczas liturgii, nie całego tekstu ewangelii. Brakuje po prostu czasu na odczytywanie czterech Ewangelii w całości w ciągu jednego roku

Księgę, która zawierała wyjątki z Ewangelii odczytywane podczas liturgii, nazywano poczynając od XIII wieku Ewangelistarzem. Jednak termin ten nie upowszechnił się, częściej stosowano nazwę Ewangeliarz. Zamieszczenie wyjątków Ewangelii w oddzielnej księdze pozwoliło na bogate i kosztowne, kunsztowne oprawy.

Termin Ewangelistarz w dalszym ciągu używany jest współcześnie szczególnie w Niemczech. Niekiedy spotyka się napis: ewangelistarz w archiwach kościelnych. Przypomniano różnicę pomiędzy Ewangeliarzem a Ewangelistarzem w związku z wydaniem po Soborze Watykańskim II nowych czytanych w liturgii perykop. W Polsce termin nie przyjął się, używa się terminu Ewangeliarz, chociaż ks. W. Danielski przypomniał najstarsze zachowane i zaginione ewangelistarze

We Mszy św. liturgia słowa Bożego kończy się modlitwą powszechną We Mszy św. liturgia słowa Bożego kończy się modlitwą powszechną. Schematy modlitw i gotowe zestawy modlitwy powszechnej ułożone na cały rok liturgiczny zawiera specjalna księga. W języku polskim nosi ona tytuł "Modlitwa wiernych" i wydrukowana została w Katowicach w 1970 roku.

Rytuał zawiera przepisy wraz z modlitwami i obrzędami, które odnoszą się do sprawowania sakramentów świętych i sakramentaliów. Oprócz rytuału dla całego Kościoła powszechnego, istnieją rytuały partykularne dla poszczególnych prowincji kościelnych czy diecezji. Te ostatnie szeroko uwzględniaj ą zwyczaj e miejscowe. Jako łacińskie wydania typiczne ukazały się już obrzędy wszystkich sakramentów. W 1984r. Stolica Apostolska ogłosiła część Rytuału Rzymskiego: De benedictionibus, zawierającą różne błogosławieństwa i poświęcenia.

Obrzędy chrztu dzieci (1972r.), Obrzędy małżeństwa (1974r.), Obrzędy bierzmowania (1975r.), Obrzędy pogrzebu chrześcijańskiego (1977r.), Obrzędy sakramenty chorych (1978r.), Obrzędy sakramentu pokuty (1981r.), De benedictionibus, zawierający różne błogosławieństwa i poświęcenia (1984r.) jest to część Rytuału Rzymskiego Obrzędy chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych ( 1988r.) Obrzędy błogosławieństw dostosowane do zwyczajów diecezji polskich t.1 i t.2 ( Katowice 1994r.)

księga zawierająca teksty, formuły oraz przepisy dotyczące sposobu celebracji nabożeństw, obrzędów błogosławieństw stosowanych podczas liturgii Kościoła Katolickiego, uwzględniające niekiedy tradycje diecezji, dla których wydaję się powyższą księgę. Do najbardziej popularnych należy agenda opolska oraz katowicka, jest również agenda ełcka oraz wydana przez archidiecezje warszawską Służba Boża.

Pontyfikał zawiera modlitwy i przepisy dotyczące obrzędów sakramentalnych i sakramentaliów, sprawowanych przez biskupa. Kolejno tłumaczone są na język polski i adaptowane do naszych warunków i zwyczajów

Obrzędy święceń diakona, prezbitera i biskupa (1968r.), Obrzędy konsekracji dziewic (1970r.), Obrzędy błogosławienia opata i ksieni (1970r.), Obrzędy poświęcenia olejów katechumenów, chorych i krzyżma (1970 r.), Obrzędy bierzmowania (1971r.), Obrzędy udzielania posług (1972r.), Obrzędy dedykacji kościoła i ołtarza (1977r.)

. W 1984r. Stolica Apostolska ogłosiła nowe Caeremoniale episcoporum. Caeremoniale episcoporum jest to księga, która zawiera sposób odprawiania liturgii i nabożeństw przez biskupa.

zawiera teksty i przepisy dotyczące publicznych modlitw Kościoła zawiera teksty i przepisy dotyczące publicznych modlitw Kościoła. Łacińskie wydanie typiczne ukazało się w 1971-1972r., na mocy dekretu Kongregacji Kultu Bożego "Liturgia Horarum", z dnia 11 kwietnia 1971r. i konstytucji apostolskiej Pawła VI "Laudis canticum", z dnia l listopada 1970 r. Brewiarz ten wszedł w życie z pierwszą niedzielą Adwentu 1971 roku. W języku polskim brewiarz ukazuje się od 1982r. W 1985r. Kongregacja Kultu Bożego ogłosiła drugie wydanie typiczne.

a) okres Bożego Narodzenia (od I Niedzieli Adwentu), b) okres Wielkanocy (od Środy Popielcowej), c) od pierwszej do siedemnastej niedzieli w ciągu roku, d) od osiemnastej niedzieli do końca roku kościelnego

1. teksty okresowe (proprium de tempore), 2 1. teksty okresowe (proprium de tempore), 2. teksty stałe (ordinarium), 3. psałterz podzielony na cztery tygodnie (psalterium per ąuattuor hebet domadas distributum), 4. teksty własne o świętych (proprium de sanctis), 5. teksty wspólne (communio).

W stosunku do wydań poprzednich, brewiarz został gruntownie przepracowany i wzbogacony pod względem treściowym. W 2006r. Ukazało się drugie wydanie Liturgii Godzin tom pierwszy- zmienione i poprawione

Kyriale Romanum- melodie do stałych tekstów mszalnych Graduale Romanum- melodie do tekstów zmiennych Antiphonale Romanum- melodie do Liturgii Godzin Kyriale simplex- uproszczone melodie do stałych tekstów mszalnych dla niewyrobionych wykonawców Graduale simplex- z uproszczonymi śpiewami zmiennymi Mszy Św.

Oprc. al.Paweł Sauć