Kuchnia na wsi

Dawna kuchnia polska opierała się na prostych potrawach z płodów rolnych (proso, żyto, pszenica) mięsa zwierząt dzikich i hodowlanych oraz owoców, ziół i przypraw. Znana była przede wszystkim z obfitego wykorzystania soli jak i stałej obecności kasz. Cechowała ją wysoka kaloryczność dań i spożycie piwa i miodu pitnego.

Na co dzień jadano jednostajnie i ubogo Na co dzień jadano jednostajnie i ubogo. Pożywienie składało się z ziemniaków, czasem pomieszanych z kaszą, okraszonych słoniną lub olejem. Jako omasty używano maślanki lub serwatki, a stare sadło służyło nie tylko za omastę, ale też za mięso. Powszechna była kapusta kiszona. Mleko słodkie, sery, masło i jajka były na sprzedaż.

ZIEMNIAKI Z KASZĄ GRYCZANĄ Ziemniaki obrać ze skórki pokroić w grube plastry ugotować w osolonej wodzie. Na patelnię wlać oliwę cebulę pokrojoną w kostkę zalać wodą do ½ wysokości cebuli dusić pod przykryciem aż wyparuje woda dodać ugotowane ziemniaki i ugotowana kasza gryczana wymieszać chwilę dusić pod przykryciem podawać z dodatkiem witaminowym.

Kapusta u zamożniejszych obywateli była okraszana słoniną. W rodzinach chłopskich, siedzących na swoim, zimą jadano: na śniadanie polewkę i ziemniaki, na obiad dwa wybrane dania  najczęściej z kapusty, ziemniaków, kaszy lub grochu ugotowane na gęsto. Na podwieczorek (5-6 po południu) chleb z serem, na kolację (8-9 wieczorem)  żur z ziemniakami.   Kapusta u zamożniejszych obywateli była okraszana słoniną.

Na koniec posiłku obiad popijano wodą Na koniec posiłku obiad popijano wodą. W każdym domu w wiadrze znajdowała się woda ze studni. Obok niego na podstawku stał kubek, a nad wiadrem wisiała chochelka. Każdy posiłek popijano wodą która dostarczała cenne mikroelementy.

POLEWKA-W dawnej kuchni polskiej, określenie polewka oznaczało wszystkie zupy. Dziś są to przede wszystkim zupy lekkie, szybkie w wykonaniu lub dietetyczne. Polewka to świetna propozycja na pierwsze danie obiadowe, ale odpowiednio przygotowana. Podawano polewkę z maślanki zaprawionej mąką i chlebem.

Pieczywem podobnym do współczesnego były kiedyś placki Pieczywem podobnym do współczesnego były kiedyś placki. Prawdopodobnie powstały przez przypadek po wylaniu się na gorącą płytę paleniska zgęstniałej i lekko sfermentowanej bryi z ziaren zbóż. Najwcześniej wytwarzano placki ze słabo potłuczonych ziaren, głównie z prosa zmieszanego z innymi ziarnami nieoczyszczonymi z łusek. W późniejszych czasach był to chleb podobny do współczesnego. Przy pieczeniu chleba każdy bochenek musiał mieć znak krzyża. Przeważnie dzieci od 10 - 15 lat wykonywały tę ciężką pracę wieczorami.

MIĘSO- było produktem droższy i mający bardziej prestiżowy status, obecne było przede wszystkim na stołach warstw wyższych. Jadano głównie drób i wieprzowinę, której głównym źródłem były żyjące na wpół żywo dzikie świnie. W niektórych rejonach południowej polski baraninę. Popularne, szczególnie w okresie postów, były ryby morskie.

 Dietę dopełniały nabiały: najpopularniejsze były sery twarogowe do który dodawano szczypiorek, cebulę i świeże zioła. Taką potrawę spożywano najczęściej jako dodatek do chleba, a czasem jako danie główne. Popularne było słodkie i kwaśne mleko. Ponadto spożywano jajka.

Urozmaicano stół produktami, pochodzącymi ze zbieractwa: grzyby, które suszono lub kiszono, jagody, maliny, orzechy leszczyny. W kuchni staropolskiej nie brakowało również jarzyn choć ich asortyment był znacznie skromniejszy od dzisiejszego. Były to główniej ogórki, marchew i kapusta, rzepa, czosnek, cebula.