Justyna Kowalczyk

Justyna Kowalczyk przyszła na świat 19 stycznia 1983 roku w Limanowej Justyna Kowalczyk przyszła na świat 19 stycznia 1983 roku w Limanowej. Sportowe zacięcie u mieszkanki Kasiny Wielkiej było już widoczne w szkole podstawowej. Justyna rywalizowała w biegach płaskich, przełajowych, grała w koszykówkę i piłkę ręczną. Do narciarstwa przekonał ją natomiast Stanisław Mrowca, jej pierwszy trener w klubie Maraton Mszana Dolna, do którego trafiła w siódmej klasie szkoły podstawowej. Następnie Justyna przeniosła się do szkoły mistrzostwa sportowego w Zakopanem. W czasie pobytu w szkole na utalentowaną nastolatkę zwrócił uwagę trener Aleksander Wierietielny. W grudniu 2001 roku Justyna zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata i już w drugim starcie zaskoczyła wszystkich zdobywając pierwszy pucharowy punkt. Następnie lata treningów i startów pod okiem Aleksandra Wierietielnego przynosiły kolejne dobre rezultaty. Z roku na rok polska dziewczyna coraz bardziej istniała na światowych trasach.

W 2005 roku w czerwcu nastąpił dramat W 2005 roku w czerwcu nastąpił dramat. Justyna została zdyskwalifikowana na dwa lata, po tym jak w jej organizmie wykryto środek znajdujący się na liście zabronionych leków. Przyczyną był lek, który przypisał jej lekarz w związku z bólem ścięgna Achillesa. Anulowano znakomite wyniki Justyny, które osiągnęła podczas mistrzostw świata w Oberstdorfie. Po kolejnych apelacjach zakaz startów został skrócony do 6 miesięcy i ostatecznie do sportowej rywalizacji Justyna powróciła już w grudniu 2005.

7 stycznia 2006 po raz pierwszy znalazła się na podium Pucharu Świata, zajmując 3. miejsce w biegu na 10 km techniką klasyczną w Otepää, a potem zajmowała jeszcze trzykrotnie 4. miejsce w zawodach tego cyklu. Łącznie w owym sezonie zdobyła 392 punkty, zajmując 13. miejsce w klasyfikacji generalnej.

Igrzyska olimpijskie - Turyn 2006 24 lutego 2006 na trasie w Pragelato zdobyła swój pierwszy olimpijski medal, wywalczając brąz w biegu na 30 km techniką dowolną ze startu wspólnego podczas igrzysk w Turynie

Sezon 2006/2007 27 stycznia 2007, ponownie w Otepää, osiągnęła historyczny sukces, wygrywając – jako pierwsza Polka w historii – zawody narciarskiego Pucharu Świata. Tego dnia Justyna okazała się najlepsza na dystansie 10 km stylem klasycznym, deklasując wszystkie rywalki na swej ulubionej trasie. Poza tym osiągnięciem raz zajęła 4. i raz 5. miejsce. W łącznej klasyfikacji Pucharu Świata za sezon 2006/2007 zajęła 8. miejsce zdobywając 484 punkty. Podczas Mistrzostw Świata w Sapporo najwyższym miejscem Kowalczyk okazała się 9. pozycja w biegu łączonym na 15 km na dochodzenie, rozegranym 25 lutego 2007

W lutym 2009 w biegu na 10 km techniką klasyczną Kowalczyk zajęła 3 W lutym 2009 w biegu na 10 km techniką klasyczną Kowalczyk zajęła 3. miejsce na mistrzostwach świata w Libercu. Tym samym zdobyła pierwszy medal mistrzostw świata w historii polskich kobiecych biegów narciarskich. Następnie Kowalczyk osiągnęła jeszcze większy sukces, zdobywając złoty medal w biegu na 15 kilometrów (7,5 kilometra techniką klasyczną i 7,5 kilometra techniką dowolną). Później Kowalczyk zdobyła drugi złoty medal na MŚ w Libercu, w biegu na 30 kilometrów techniką dowolną. Było to jej trzecie podium w tych mistrzostwach i najlepszych z dotychczasowych występów reprezentacji Polski

Po kolejnych zwycięstwach –w Lahti na 10 km stylem dowolnym oraz na dystansie 25 km w Falun, podczas Finału Pucharu Świata, Justyna Kowalczyk zdobyła Puchar Świata za sezon 2008/2009, wygrywając łącznie w pięciu zawodach w tym sezonie i zajmując czterokrotnie niższe miejsca na podium. Została tym samym pierwszą w historii narciarką klasyczną, która wygrała klasyfikację łączną Pucharu Świata, pochodzącą z kraju, który nigdy nie organizował zawodów Pucharu Świata w biegach narciarskich. Przy okazji zdobyła najwięcej w historii punktów w jednym sezonie Pucharu Świata w biegach narciarskich – 1810.

W 2010r Justyna wywalczyła Kryształową Kulę, Małą Kryształową Kulę w biegach dystansowych i Małą Kryształową Kulę w sprintach. Jako pierwsza w historii zdobyła ponad 2000 punktów w Pucharze Świata.

Igrzyska olimpijskie - Vancouver 2010 Jako liderka klasyfikacji Pucharu Świata uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich. W sprincie indywidualnym stylem klasycznym zdobyła srebrny medal, przegrywając jedynie z późniejszą trzykrotną mistrzynią tych igrzysk Marit Bjørgen. W kolejnym biegu, łączonym 2x7,5 km stylem klasycznym i dowolnym, wywalczyła brązowy medal, wygrywając na finiszu o pół stopy. W sztafecie 4x5 km, biegnąc na drugiej zmianie techniką klasyczną, osiągnęła najlepszy czas wśród zawodniczek startujących tą techniką. Przejmując zmianę od Kornelii Marek zniwelowała dużą stratę i wyprowadziła polską sztafetę na prowadzenie na półmetku zawodów. Wynik ten został później anulowany z uwagi na wykrycie zabronionych środków dopingowych w organizmie Kornelii Marek. W ostatnim biegu igrzysk wystartowała na dystansie 30 km techniką klasyczną. Zawody te wygrała, pokonując Bjørgen na finiszu o 0,3 s. Był to pierwszy w historii polski kobiecy złoty medal zimowych igrzysk olimpijskich.