GOSPODARKA OSADAMI Stabilizacja osadu dr inż. Stanisław Miodoński

Przypomnienie Odpady powstające na oczyszczalni ścieków Konstrukcje reaktorów do procesu fermentacji Metody bilansowania osadów Mieszanie reaktorów Sposoby zagęszczania osadów Ogrzewanie reaktorów Wady i zalety zagęszczaczy Ciąg gazowy na oczyszczalni ścieków Kondycjonowanie osadu Odsiarczanie gazu Metody stabilizacji Magazynowanie gazu Przebieg procesu fermentacji metanowej Metody intensyfikacji procesu fermentacji Wpływ temperatury na proces fermentacji Wpływ pH na proces fermentacji Czynniki toksyczne Warunki prowadzenia procesu fermentacji

Odpady powstające na oczyszczalni ścieków KRATY PIASKOWNIK/ ODTŁUSZCZACZ OSADNIK WSTĘPNY OCZYSZCZALNIA BIOLOGICZNA OSADNIK WTÓRNY Tłuszcze i oleje 19 08 02 Skratki 19 08 01 Osady: pośrednie, chemiczne, inne. osad nadmierny Zawartość piaskowników (piasek?) 19 08 02 osad wstępny

Metody bilansowania osadów Dla pełnego określenia parametrów strumieni osadów niezbędne jest: Określenie masy osadów. Określenie uwodnienia powstających osadów. Powyższe wartości można określić wykorzystując: Pomiary przepływów i ilości powstających osadów wykonywane na oczyszczalni. Metody obliczeniowe – również potrzebujemy danych

Sposoby zagęszczania osadów Zagęszczanie Grawitacyjne Działanie okresowe Działanie ciągłe Mechaniczne Zagęszczanie wirówkowe Zagęszczanie filtracyjne Taśmowe Bębnowe Śrubowe Flotacyjne Flotacja biologiczna Flotacja chemiczna Flotacja powietrzna Osad wstępny Osad chemiczny Osad nadmierny Osad zmieszany Osad przemysłowy Inne

Wady i zalety stosowanych zagęszczaczy Grawitacyjny idealny dla osadu wstępnego niski koszt prosta obsługa - zapachy Flotacyjny zajmuje mało miejsca nadaje się do osadów lekkich duże zużycie energii droższy niż grawitacyjny skomplikowana obsługa Wirówka brak zapachów i kontaktu z osadem działa bez polimeru wysokie koszty inwest. i eksp. w zasadzie do pracy ciągłej niezbędna wykwalifikowana obsługa Taśmowy i bębnowy zajmują mało miejsca niższe koszty od wirówki wysoki współczynnik R i zawartość s.m. odpływu zależy od dawki polimeru możliwość zapachów możliwość kontaktu z osadem i odciekiem

Kondycjonowanie osadu Kondycjonowanie ma na celu zmianę struktury i właściwości osadów zwiększających efektywność ich odwadniania. Dobry środek kondycjonujący pozwala na: Neutralizację ładunku elektrycznego ziaren osadu, co pozwala na ich łączenie się w większe cząstki – łatwiej oddające wodę, Łączenie cząstek, czyli aglomerację określaną mianem flokulacji, Niszczenie żelowej struktury kłaczka, co ułatwia oddawanie wody, Uzyskanie odporności kłaczka na ścinanie i ściskanie Poprawę współczynnika rozdziału R, czyli jakości odcieku z przeróbki osadu, Zwiększenie suchej masy placka bez zwiększenia całkowitej masy osadu.

Autotermicza Tlenowa Stabilizacja Osadów (ATSO) Metody stabilizacji Metody stabilizacji Metody biologiczne Fermentacja metanowa Stabilizacja tlenowa Autotermicza Tlenowa Stabilizacja Osadów (ATSO) Kompostowanie Metody chemiczne Stabilizacja wapnem? Metody termiczne Spalanie Szkliwienie

Dezintegracja i Hydroliza Przebieg procesu Dezintegracja i Hydroliza Kwasogeneza + octanogeneza Metanogeneza

Przebieg procesu – pełny Dezintegracja Złożone substancje organiczne (komórki bakterii, układy wielkoczasteczkowe) 100% 30% 30% 30% 5% 5% 5% Policukry 30% Białka 30% Tłuszcze 30% Inertne rozpuszczone Inertne stałe 5% 30% 1% 30% 29% 31% Cukry proste 30% Aminokwasy DKT 29% 13% 16% 12% Rosnąca wrażliwość na inhibicję Rosnąca różnorodność mikroorganizmów Rosnąca złożoność substratów organicznych Lotne Kwasy Tłuszczowe (LKT) 9% 29% 12% 9% 20% 2% 6% 20% Wodór 26% Kwas octowy 64% 64% 26% Metan 90% Fermentacja cukrów Utlenianie beztlenowe DKT Fermentacja aminokwasów Metanogeneza klasyczna Utlenianie beztlenowe DKT Metanogeneza wodorotroficzna

Kolejność faz fermentacji Semantyczny sens słowa „faza” może sugerować rozdzielenie w czasie poszczególnych faz fermentacji, podczas gdy praktyczną istotą fermentacji metanowej jest równoległy, zrównoważony bieg wszystkich faz. Mimo że kolejne etapy fermentacji metanowej każdej cząsteczki wyjściowego substratu następują kolejno jeden po drugim, to jednak w dobrze zbuforowanym środowisku wszystkie fazy występują jednocześnie. Take-home message: Rozpatrywanie faz fermentacji metanowej jako kolejnych przemian, następujących po sobie w miarę upływu czasu, jest uzasadnione jedynie w odniesieniu obserwacji losu pojedynczej cząstki substratu trafiającej do układu.

Temperatura – warunki procesu Proces psychrofilowy 10-20OC Otwarte komory fermentacyjne (OKF) Małe i średnie obiekty Proces mezofilowy 32-37OC Zamknięte komory fermentacyjne (WKF) Duże i średnie obiekty Proces temofilowy 50-55OC Duże obiekty Mała liczba obiektów Wrażliwość procesu na inhibicję (głównie azot amonowy (czas hydraulicznego przetrzymania Niezbędna kubatura Stabilność procesu fermentacji

Wpływ pH na proces Hydroliza Kwasogeneza Octanogeneza Rozsądna aktywność w zakresie pH 4-9 Kwasogeneza Rozsądna aktywność w zakresie pH 4,5-9 Octanogeneza Rozsądna aktywność w zakresie pH 5-8,5 Metanogeneza wodorotroficzna Rozsądna aktywność w zakresie pH 6-9 Metanogeneza klasyczna Rozsądna aktywność w zakresie pH 6-8,5 Optimum w zakresie pH 6,5-7,8 Różnorodność gatunkowa mikroorganizmów? Wzrost wrażliwości na pH

Czynniki toksyczne dla procesu fermentacji Do najważniejszych czynników toksycznych należy zaliczyć: Azot amonowy Siarczki Metale „lekkie” Metale ciężkie Substancje organiczne

Optymalne warunki procesu fermentacji Parametr Optimum Ekstremum Temperatura, (C) 30 - 35 25 - 40 pH 6,8 – 7,4 6,2 – 7,8 Potencjał redoks, mV - 520 do - 530 - 490 do - 550 Kwasy lotne, (g/m3 CH3COOH) 50 - 500 2000 Zasadowość (g/m3 CaCO3) 2000 - 3000 1000 - 5000

Skład gazu fermentacyjnego W skład gazu fermentacyjnego wchodzi: CH4: 50-70% CO2: 30-50% H2S: 0,08 - 5,5% wodór H2: 0 – 5% tlenek węgla CO: 0 - 2,1% azot N2: 0,6 - 7,5% tlen O2: 0 – 1%

Konstrukcje reaktorów Konstrukcje reaktorów do fermentacji osadów Komory otwarte Otwarte Komory Fermentacyjne (OKF) Osadniki gnilne Osadniki Imhoffa Komory zamknięte Komory walcowe Komory jajowe

Zamknięte komory fermentacyjne Kształt komory dostosowany do różnych typów mieszadeł. Komory jajowe – mieszadła pompowe. Komory walcowe – mieszadła śmigłowe. Stare obiekty mogą nie posiadać mieszadeł (Gniezno). Zdarzają się wyjątki… i to sporo. Zwykle ogrzewane (warunki mezo/termofilowe).

Typy mieszadeł Mieszadła w WKF Mieszadło śmigłowe Mieszadło pompowe Mieszanie gazem

Ogrzewanie komór fermentacyjnych Zwykle zawartość komór fermentacyjnych ogrzewana jest w zewnętrznych wymiennikach ciepła. Osad jest pobierany z komory, ogrzewany, a następnie poprzez pompę cyrkulacyjną zawracany z powrotem do komory. Wyróżniamy dwa rodzaje wymienników ciepła: Wymienniki rurowe Wymienniki dyskowe

Ciąg gazowy na oczyszczlani ścieków Instalacja do gaszenia piany Usuwanie substancji wleczonych Odwadniane gazu Odsiarczanie Magazynowanie Energetyczne wykorzystanie System spalania nadmiaru gazu w pochodni

Filtracja przez rudę darniową Odsiarczanie gazu Odsiarczanie gazu Metody chemiczne Filtracja przez rudę darniową Mokre odsiarczanie gazu Metody absorpcyjne Absorpcja na węglu aktywnym Metody biologiczne Biofiltry Płuczki biologiczne

Magazynowanie Ponieważ produkcja gazu jest nierównomierna w ciągu doby, gaz należy magazynować. Zwykle zbiorniki gazu na oczyszczalniach posiadają objętość pozwalającą magazynować gaz od 6 do 24 godzin. Najczęściej stosowane zbiornik to zbiorniki: Dwupowłokowe Dzwonowe

Kofermentacja osadów Jednym ze sposobów zwiększenia wydajności produkcji gazu fermentacyjnego w oczyszczalniach ścieków jest wspólna fermentacja osadów ściekowych z innymi substratami organicznymi Odpady przeznaczone do wspólnej utylizacji z osadami ściekowymi Organiczna frakcja odpadów komunalnych Odchody i odpadki zwierzęce (gnojowica) Odpady z przemysłu rolno spożywczego Odpady owocowo warzywne Odpady uboju zwierząt i produkcji mięsa Odpady z produkcji olei roślinnych Odpady z przetwórstwa owoców i warzyw Inne odpady Przemysłowe Odpady z produkcji papieru Odpady zielone

Podstawy procesu Stechiometria procesu Reaktory Parametry procesu Stabilizacja tlenowa Podstawy procesu Stechiometria procesu Reaktory Parametry procesu

Tlenowa stabilizacja osadów Biologiczne utlenianie materii organicznej do H2O i CO2. Realizuje się w reaktorze (zwykle otwartym) napowietrzanym.

Tlenowa stabilizacja osadów Wady Zalety Wysoce energochłonny proces (napowietrzanie) Trudne odwadnianie osadu po stabilizacji tlenowej Proces łatwy w eksploatacji Wykorzystywany w małych oczyszczalniach ścieków Odcieki z procesu zawierają stosunkowo niewielkie ilości biogenów

Tlenowa stabilizacja - stechiometria Bez nitryfikacji Z nitryfikacja

Tlenowa stabilizacja warunki tlenowe Osad surowy Ciecz nadosadowa Osad stabilizowany OX Osad surowy Ciecz nadosadowa Osad stabilizowany OX

Tlenowa stabilizacja warunki tlenowo anoksyczne Recyrkulacja Osad surowy AX OX Ciecz nadosadowa Osad stabilizowany Osad stabilizowany Osad surowy AX OX Recyrkulacja Osad surowy Ciecz nadosadowa Osad stabilizowany OX/AX

Zmiana zasadowości (ALK) Tlenowa stabilizacja Warunki stabilizacji Zużycie tlenu (ZO2) Zmiana zasadowości (ALK) g O2/g ChZT g O2/g smo mval/g ChZT mval/g smo Tlenowe Z nitryfikacją 1.4 1.99 -6.25 -8.85 Bez nitryfikacji 1 1.42 +6.25 +8.85 Anoksyczno-tlenowe 1.15 1.63

Tlenowa stabilizacja - reaktory

Tlenowa stabilizacja - reaktory

Tlenowa stabilizacja – odbiór osadu

Tlenowa stabilizacja – odbiór osadu

Tlenowa stabilizacja parametry Warunki zimowe Założony ubytek 40% Temperatura 12oC T * WO = 480 WO=40d Warunki letnie Temperatura 20oC WO=40d T * WO = 800 Ubytek 45% Ekstremum Założony ubytek 50% Temperatura 12/20oC T * WO = 1400 WO=117/70 480

Tlenowa stabilizacja parametry Energia niezbędna do mieszania Mieszadło ~(20÷40) W/m3 reaktora Napowietrzanie ~(0.02÷0.04) m3 pow./m3reakt min Zawartość suchej masy w osadzie Mało Dużo Energia potrzebna na wymieszanie Mało Dużo Energia potrzebna na napowietrzanie Mało Dużo Stopień wykorzystania tlenu??? Mało Dużo

Autotermiczna termofilowa stabilizacja tlenowa (ATSO) Podstawy procesu Budowa reaktorów Schemat technologiczny Ciepło reakcji Podsumowanie

Autotermiczna termofilowa stabilizacja tlenowa (ATSO) Proces podobny do stabilizacji tlenowej, ale intensywniejszy, bo prowadzony w wysokiej temperaturze (55÷65C), w zamkniętym, izolowanym reaktorze. Wymagana większa intensywność napowietrzania.

Autotermiczna termofilowa stabilizacja tlenowa (ATSO) Wady Zalety Wymagana wysoce wykwalifikowana obsługa Wysokie koszty napowietrzania Osad po procesie ATSO jest w wysokim stopniu zhigienizowany oraz ustabilizowany Może zostać z powodzeniem wykorzystany w celach rolniczych

ATSO - budowa Temp. ~(55÷65)oC Brak nitryfikacji WO = T = 6÷8 d

ATSO – budowa reaktorów

ATSO – napowietrzanie

ATSO – napowietrzanie

ATSO – schemat technologiczny

ATSO – schemat technologiczny

ATSO – schemat technologiczny Zagęszczacz osadu Reaktory ATSO Zbiornik osadu surowego Skruber NH3 i filtry biologiczne

  ATSO – ciepło reakcji SMO  ~3%  proces AUTOTERMICZNY 30 kg smo/m3  40% ubytek smo Ubytek SMO: 0.4  30 = 12 kg smoutl/m3  Wydzielone ciepło 12 kg smo/m3  4 490 kcal/kg smo = 53 880 kcal/m3

ATSO - w odniesieniu do fermentacji Zalety Wady W oczyszczalniach o przepustowości < ~(10 000÷20 000) m3/d koszty inwestycyjne zwykle mniejsze niż dla fermentacji metanowej. Zwykle osad stabilizowany bardzo słabo się odwadnia. Wysokie koszty energii na napowietrzanie. Relatywnie prosta eksploatacja w porównaniu do fermentacji metanowej. Relatywnie mała wrażliwość na zakłócenia. Relatywnie szybki rozruch. Ciecz osadowa mało zanieczyszczona (BZT, N-NH4, zawiesiny). Duży ubytek patogenów (w procesie termofilowym nawet ~100%).

Kompostowanie Podstawy Przebieg procesu Parametry procesu Bilans Przebieg procesu technologicznego Technologie kompostowania

Kompostowanie Produkt powstały w wyniku kontrolowanego tlenowego rozkładu materii organicznej Higienizowany w wyniku samozagrzewania (wydzielanie ciepła w procesie kompostowania) Ustabilizowany w stopniu zapewniającym korzystny wpływ na wzrost roślin Dostarcza do gleby humus, sole nawozowe i mikroelementy

Kompostowanie Wady Zalety Niezbędny dodatkowy materiał strukturotwórczy (odpady zielone) Jakość oraz potencjalne zastosowanie kompostu bezpośrednio zależą od materiału poddawanego kompostowaniu Otrzymujemy przyjazny środowisku produkt z możliwością wykorzystania go w produkcji rolnej Potencjalna możliwość sprzedaży gotowego kompostu?

Kompostowanie - przebieg procesu Związki organiczne + O2 Mikroorganizmy tlenowe CO2 + H2O + Niebiodegradowalne zw. org. (humus) + Biomasa KOMPOST + Ciepło + NH3/NH4+ + NO3

Kompostowanie - przebieg procesu Klasyfikacja w/g przedziału temperaturowego Termofilowe 50 – 60 oC Mezofilowe 30 – 45 oC Psychrofilowe 5 – 25 oC Typy mikroorganizmów Bakterie (80÷90 % przerobu) Promieniowce (wymagają wysokiego stężenia O2 i umiarkowanej temperatury) Grzyby (wymagają wysokiego stężenia O2 i umiarkowanej temperatury)

Kompostowanie - przebieg procesu

Fazy kompostowania – faza początkowa Temperatura rośnie w wyniku bardzo wysokiej aktywności bakterii do ~50C w ciągu kilku dni. Aktywne są mikroorganizmy mezofilowe i termofilowe. pH spada z powodu produkcji kwasów organicznych, przy niedostatku tlenu. Degradacja tłuszczów, białek, cukrów.

Fazy kompostowania – faza termofilowa Bardzo aktywne są głównie bakterie termofilowe. Temperatura może wzrosnąć do ~70C. Trwa rozkład substancji łatwo rozkładalnych. pH wzrasta do ~7.5. Ta faza zwykle trwa ~(2÷4) tygodni. Temperatura zaczyna spadać kiedy substancje łatwo rozkładalne są wyczerpywane.

Fazy kompostowania – faza mezofilowa Aktywne są organizmy mezofilowe: bakterie, grzyby, promieniowce. Temperatura masy kompostowej spada do ~(35÷40)oC. Dominuje rozkład materii trudno biodegradowalnej. Ta faza zwykle trwa ~(4÷8) tygodni.

Fazy kompostowania – faza wychładzania Aktywne są organizmy mezofilowe: bakterie, grzyby, promieniowce. Temperatura masy kompostowej spada do ~(35÷40)oC. Dominuje rozkład materii trudno biodegradowalnej. Ta faza zwykle trwa ~(4÷8) tygodni.

Fazy kompostowania – faza dojrzewania kompostu Aktywność mikrobiologiczna na poziomie porównywalnym do gleby naturalnej. Pozostałe substancje trudno biodegradowalne są dalej rozkładane. Temperatura masy kompostowej taka jak temperatura otoczenia. Ta faza zwykle trwa ~30 d.

Kompostowanie - aktywność mikroorganizmów Temperatura Bakterie Promieniowce Biomasa Grzyby Czas Faza mezofilowa Faza schładzania Faza początkowa Faza termofilowa

Parametry procesu kompostowania Efektywność procesu kompostowania zależy od: Temperatura Uwodnienie Stosunek C/N pH Stężenie tlenu Zawartość materiału strukturotwórczego (porowatość)

Parametry procesu kompostowania - temperatura Utrzymywać wystarczająco wysoką w celu zapewnienia dużej szybkości procesu i destrukcji patogenów. Wysoka temperatura może być osiągnięta przy odpowiednim dopływie tlenu i odpowiedniej wilgotności masy kompostowej.

Parametry procesu kompostowania - uwodnienie Wysokie uwodnienie skutkuje małą szybkością penetracji tlenu (pory wypełnione wodą), wolną biodegradacją i powstawaniem warunków beztlenowych (produkcja odorów). Niskie uwodnienie skutkuje szybką penetracją tlenu, ale ograniczeniem szybkości dostarczania substancji odżywczych mikroorganizmom, co prowadzi do wolnej biodegradacji – wydłużenie wymaganego czasu kompostowania. W praktyce uwodnienie masy kompostowej powinno być w granicach ~(40÷60%). Możemy kontrolować poziom uwodnienia

Możliwości korekty uwodnienia kompostu Dodatek materiału strukturotwórczego Mieszanie z materiałem mniej uwodnionym, gdy uwodnienie jest zbyt duże Zwiększenie intensywności napowietrzania, gdy uwodnienie jest zbyt duże Kompostowanie pod zadaszeniem w celu ułatwienia kontroli uwodnienia

Parametry procesu kompostowania – C/N C/N bakterie ~5, grzyby ~7 Optymalne C/N w masie kompostowej 20÷30 Jeśli C/N > 30  limitowanie N  spowolnienie biodegradacji Jeśli C/N < 20  nadmiar N  może następować odpędzanie NH3 (szczególnie gdy podwyższone pH) lub wyciek NO3- C/N osad wstępny ~10, osad nadmierny ~6 C/N jest korygowane przez wymieszanie osadu z materiałem strukturotwórczym

Materiał strukturotwórzy – C/N Stosunek C/N Suche liście 30÷80 Słoma 40÷100 Wióry lub trociny drzewne 100÷500 Makulatura 150÷200 Osad + materiał strukturotwórczy  dążymy do~(25÷30)%

Parametry procesu kompostowania – pH pH zwykle nie jest problemem przy prawidłowej kontroli procesu Niskie pH jest skutkiem warunków beztlenowych, prowadzących do produkcji kwasów organicznych Wysokie pH ma miejsce rzadko (może skutkować intensywnym odpędzaniem NH3) Utrzymywanie wysokiego natlenienia mieszaniny kompostowej zwykle zapewnia odpowiednie pH.

Bilans masy procesu kompostowania Przesiewanie Frakcje odsiane 530 kg Kompost 2540 kg Woda 1015 kg SMO 1015 kg SMmin 510 kg Materiał surowy 100 kg Woda 5070 % SMO 2035 % SMmin 1015 % Kompostowanie Ubytki 4577 kg Woda 4060 kg SMO 515 kg SMmin 02 kg

Przebieg technologii kompostowania Rynek zbytu ??? Gotowe produkty kompostowe Rynek zbytu ? Piasek, gleba, pożywki Mieszanie Osad odwodniony (najczęściej surowy) 18÷25% sm Materiał strukturotwórczy Frakcje odsiane Przesiewanie Frakcje kompostu ~(6÷25)mm Mieszanie Kompostowanie Frakcje odpadowe: metal, plastik etc.

Technologie kompostowania Kompostowanie w pryzmach z napowietrzaniem biernym Kompostowanie w pryzmach z napowietrzaniem czynnym Kompostowanie w wydzielonych reaktorach Przekrój podłużny Przekrój poprzeczny Filtr kompostowy

Kompostowanie w pryzmach – napowietrzanie bierne Przekrój podłużny Przekrój poprzeczny Konstrukcja pryzmy Przekrój trójkątny lub trapezowy Mieszanie mechaniczne szerokość podstawy 3÷4 m wysokość 2÷2.5 m Mieszanie ręczne szerokość podstawy 2.5 m wysokość 1.6÷1.8 m Długość 50÷100 m lub ~jednotygodniowa produkcja

Kompostowanie w pryzmach – napowietrzanie bierne Eksploatacja pryzmy Przerzucanie 7÷10 razy w ciągu pierwszych 15 tygodni: Wystawienie całego materiału na działanie wysokiej temperatury w centrum pryzmy Zapewnienie właściwego napowietrzenia

Kompostowanie w pryzmach – mieszanie

Kompostowanie w pryzmach – napowietrzanie czynne Filtr kompostowy Konstrukcja pryzmy Taka sama jak przy napowietrzaniu biernym Eksploatacja pryzmy Przerzucanie 3÷5 razy w ciągu pierwszych 15 tygodni Wystawienie całego materiału na działanie wysokiej temperatury w centrum pryzmy Zapobieganie tworzeniu kanałów w mieszaninie kompostowej Napowietrzanie: ~(20 ÷30) m3/th

Kompostowanie w pryzmach – napowietrzanie czynne

Kompostowanie w wydzielonych reaktorach

O czym dzisiaj nie powiem – symultaniczna stabilizacja osadu w KOCz. Uproszczonym rozwiązaniem procesu stabilizacji (tlenowej) jest przetrzymywanie osadu w komorach osadu czynnego, znacznie powyżej WO niezbędnego dla procesu oczyszczania ścieków, w celu osiągnięcia odpowiedniego poziomu stabilizacji. Podstawową wadą procesu jest znacznie wyższe stężenie osadu w komorach oraz jego niska jednostkowa aktywność. Jednak jako zaletę można zaliczyć brak potrzeby budowy węzła stabilizacji. Istnieją poważne wątpliwości natury technologicznej odnośnie efektywności stabilizacji w procesie symultanicznym

O czym dzisiaj nie powiem – wykorzystywanie mieszanych systemów stabilizacji osadu Jednym z testowanych sposobów wielostopniowych układów stabilizacji jest układ mieszany, gdzie w pierwszym (wysoko obciążonym) stopniu prowadzi się proces tlenowy, często w warunkach termofilowych, a następnie w drugim stopniu prowadzi się proces beztlenowy (z normalnym poziomem obciążeń. Zwolennicy takich układów wskazują na pozytywne efekty dezintegracji w wysokotemperaturowych warunkach tlenowych, lepsze niż w analogicznych warunkach beztlenowych.

O czym dzisiaj nie powiem – kompostowanie jako metoda zagospodarowania wszystkich odpadów na oczyszczalni Do procesu kompostowania poza osadem można wykorzystać również skratki oraz piasek powstający na oczyszczalni. W wyniku kompostowania wszystkich odpadów produkt po kompostowaniu jest niestety bardzo niskiej jakości. In plus należy zaliczyć generowanie tylko jednego strumienia odpadów do zagospodarowania lub składowania.

Zagadnienia z wykładu Jakie są wady i zalety procesu stabilizacji tlenowej? Jakie są wady i zalety procesu ATSO? Porównaj proces konwencjonalnej stabilizacji tlenowej z ATSO Jakie korzyści niesie prowadzenie procesu stabilizacji w warunkach tlenowo anoksycznych? W jaki sposób wprowadzane jest powietrze do komór ATSO? Wyjaśnij dlaczego. Porównaj wady i zalety procesu ATSO na tle fermentacji metanowej. Wymień i opisz fazy kompostowania? Wskaż różnice pomiędzy procesem kompostowania i fermentacji metanowej. Jakie parametry i w jaki sposób wpływają na proces kompostowania? Opisz technologie prowadzenia procesu kompostowania?