Wyniki u pacjentów z napadowym vs Wyniki u pacjentów z napadowym vs. nie napadowym migotaniem przedsionków w Europie: program badań EORP-AF Michał Chudzik EURPACE 2016;18,5 http://europace.oxfordjournals.org/content/18/5/648.1
Cel badania: Migotanie przedsionków (AF) ma różne postaci: po raz pierwszy wykryte napadowe przetrwałe utrwalone Celem pracy było zbadanie objawów klinicznych, zarządzania i wyników napadowego oraz nienapadowego AF w ramach programu badań EORP-AF EURObservational Research Programme–Atrial Fibrillation
29,9% - pacjenci z pierwszym wykrytym AF Przebieg badania: 2589 pacjentów: 29,9% - pacjenci z pierwszym wykrytym AF mieli cechy podobne do pacjentów z przetrwałym migotaniem przedsionków, ale mniejsze stosowanie doustnych antykoagulantów 26,8% - osoby z napadowym AF były młodsze, miały niższą częstość występowania chorób serca (szczególnie zastawkowa) i głównych chorób współistniejących, a także niższe wyniki CHADS2, CHA2DS2-Vasc i HAS-BLED 25,9% - osoby z przetrwałym AF 17,4% - pacjenci z utrwalonym AF
Wyniki badania: Po 1 roku, ryzyko udaru/przemijającego ataku niedokrwiennego oraz powikłań zakrzepowo-zatorowych było niskie (0,6-1,0%) i nie różniło się między napadowym i nienapadowym AF. Śmiertelność całkowita była wyższa u osób z nienapadowym AF (test log-rank, p = 0,0018).
Wyniki badania: Nienapadowe AF nie było niezależnym czynnikiem ryzyka zgonu w okresie obserwacji. Niezależnymi czynnikami ryzyka zgonu były: wiek, przewlekła niewydolność serca, przewlekła choroba, nerek, cukrzyca, kardiomiopatia, aktywność fizyczna.
Podsumowanie Pacjenci z nienapadowym AF mieli gorsze wyniki pod względem całkowitej śmiertelności. Ryzyko udaru mózgu w ciągu 1 roku było stosunkowo niskie, być może ze względu na wysoki wskaźnik wykorzystania terapii przeciwzakrzepowej w tej grupie.