Jest to metoda gimnastyki leczniczej z udziałem konia. HIPOTERAPIA Jest to metoda gimnastyki leczniczej z udziałem konia. Powinna być wykonywana przez posiadającego stosowne kwalifikacje terapeutę – hipoterapeutę, na specjalnie przygotowanych do tego celu koniach.

Hipoterapia najczęściej jest wykorzystywana w usprawnianiu pacjentów z: mózgowym porażeniem dziecięcym stwardnieniem rozsianym wadami postawy upośledzeniem umysłowym autyzmem dziecięcym uszkodzeniami analizatorów (wzroku, słuchu, nadwrażliwości dotykowej) zaburzeniami emocjonalnymi (zaburzeniami zachowania) niedostosowaniem społecznym

Koń do hipoterapii jest łagodny, posłuszny, spokojny, o odpowiedniej budowie, prawidłowych wzorcach ruchowych , dobrze wychowany.  Charakter zwierzęcia jest cechą decydującą o jego przydatności do hipoterapii. Istotne jest, aby był: przyjaźnie nastawiony do człowieka, cierpliwy, łagodny, pojętny, godny zaufania, nielękliwy. Jego temperament nie może być zbyt gwałtowny, ale nie powinien też być zbyt ociężały, raczej spokojny i zrównoważony, ale nie otępiały.

Koń jest pośrednikiem w terapii, przenosząc na pacjenta ruch w trakcie przemieszczania się stępem. Przebieg ruchu konia jest pokrewny chodowi człowieka. Duży koń przenosi na pacjenta w stępie od 90 do 110 wielowymiarowych impulsów ruchowych na minutę. Przetworzenie tychże rytmicznie oddziaływujących impulsów stymuluje odpowiedzi ruchowe, za pośrednictwem których - przy pomocy terapeuty - możliwe jest przeprowadzenie poprawnej fizjologicznie korekcji ruchowej. Dokonuje się to poprzez stymulację równowagi, regulację napięcia mięśniowego, koordynację, wzmocnienie mięśni i symetrię ruchów.

  W trakcie zajęć terapeutycznych korzysta się z różnego rodzaju sprzętu pomocniczego dla utrzymania równowagi na koniu, np. ze specjalnych pasów z uchwytem, siodeł itp. Terapeuta w czasie jazdy konnej spełnia rolę asekurującą, zapewniając bezpieczeństwo. W czasie jazdy idzie on zawsze po słabszej stronie jeźdźca, podtrzymuje, kontroluje jego postawę i wykonuje z nim ćwiczenia. Hipoterapia stanowi bardzo atrakcyjną formę usprawniania dzieci i znacząco wpływa na sferę psychospołeczną. Zajęcia usprawniające na koniu motywują dziecko do współpracy w usprawnianiu, a ponieważ odbywają się w warunkach naturalnych (np. w lesie, na łące), umożliwiają bezpośredni kontakt z przyrodą i jej wielozmysłowe doświadczanie. Podczas hipoterapii mogą występować również elementy nauki jazdy konnej. Dziecko wykonuje takie czynności jak trzymanie wodzy i kierowanie koniem.

Schemat przedstawiający trzy dziedziny terapeutycznej jazdy konnej

Kontakt z koniem: - przywraca sprawność fizyczną - poprawia komunikację dziecka ze światem zewnętrznym i otoczeniem - wywołuje pozytywne zmiany w zachowaniu - ma charakter psychoterapeutyczny, społeczny, rehabilitacyjny - daje możliwość uprawiania sportu, a nawet uczestniczenia w zawodach jeździeckich - pomaga przełamywać nieśmiałość - ”wzmacnia” charakter - stymuluje zmysł równowagi - eliminuje lęk przed przemieszczaniem się - zmniejsza nadwrażliwość dotykową - poprawia koncentrację uwagi - rozgrzewa i poprawia samopoczucie

Zajęcia z hipoterapii dają możliwość nauki chodzenia „bez chodzenia” Zajęcia z hipoterapii dają możliwość nauki chodzenia „bez chodzenia” * Może ona stanowić pierwszy etap tej nauki, bądź stać się jej przełomowym momentem. * Konieczność utrzymania prawidłowego dosiadu zmusza do aktywnego prostowania się, prawidłowej postawy ciała. * Wzmocnieniu ulegają mięśnie grzbietu, brzucha i obręczy biodrowej. *

Dziękuję bardzo Marta Markowska