Zapamiętywanie- czy może być jedynym celem kształcenia? dr Genowefa Janczewska-Korczagin

Mnemotechnika i mnemonika oznaczają zapamiętywanie To sztuka zapamiętywania: Mnemonika-połączenie technik i sposobów ułatwiających zapamiętywanie i zwiększanie objętości pamięci drogą tworzenia sztucznych skojarzeń. Mnemotechnika A- a) to samo co mnemonia, b) cyrkowy lub estradowy numer, którego podstawą jest sztuka zapamiętywania (to odgadywanie liczb, przedmiotów, dat i imion). Wykonuje dwu artystów porozumiewających się znanym sobie, specjalnym kodem językowym. Mnemotechnika B- to rozumienie, najbardziej dokładnie odzwierciedla współczesną mnemotechnikę. To system wewnętrznego pisma, pozwalający zapisywać w mózgu informację przetworzoną w kombinację obrazów wzrokowych.

Mnemotechnika Wykorzystuje naturalne mechanizmy pamięci mózgu i pozwala w pełni kontrolować proces zapamiętywania, zachowania i przypominania informacji, (to retoryka, sztuka przemawiania). Jakość zapamiętywania można porównać do przenoszenia plików w komputerze, w pliku nie musi być dużo informacji-to kliknięcie- i oto n- ry telefonów. Mogą być odtworzone w prostym i odwrotnym porządku a także wybiórczo, bez przeglądania całej informacji zawartej w pamięci.

Dziś mnemotechnika To nie tylko zapamiętanie całego przemówienia, a także możliwość utrwalenia w pamięci kolejności materiału tekstowego, oraz bezbłędnego zapamiętania dowolnej informacji. Opanowanie mnemotechniki to opanowanie instrumentalnego nawyku, to jak pisanie na klawiaturze ( na maszynie), jak stenografia. Aby opanować nawyk-potrzebne są ćwiczenia. Po ukształtowaniu nawyku-człowiek może się nim posługiwać ale nie musi, a informacja sama z siebie nie będzie się zapamiętywać.

Zapamiętywanie to kolejność określonych operacji Doprowadzających do utrwalenia informacji w mózgu.

Długość zachowania informacji w pamięci Jest w pełni kontrolowana: można zapamiętać na godzinę, można na całe życie. Można informacje świadomie „wytrzeć” ze swojego mózgu metodą zapamiętywania w ich miejsce nowych informacji. Dziś już nie porównuje się pamięci z urządzeniami technicznymi. Dziś twórczy program komputerowy to już neurofizjologia i dlatego komputery są coraz mądrzejsze.

Rozpoznawanie tekstów- To program oparty na regułach pracy analizatora wzrokowego, a komputer to nieograniczona informacja. To jak dysk z fotografią, z twórczością literacką. Ale UWAGA: Możliwości mózgu pozostają na tym samym poziomie!

Co to jest współczesna mnemotechnika? To informacja, to trening uwagi, to szansa przyswoić wiele nowych specjalności i stać się profesjonalistą w tym obszarze. Człowiek może stosować wiedzę wtedy gdy ma ją w mózgu, oto pytanie: czy pamięć jest zasobem wiedzy? A czym się różni pamięć od twórczości? Od konstruktywizmu?

System zapamiętywania „Giordano” To praktyczny system zapamiętywania, podstawą są tu reguły mnemotechniki i elementy zapamiętywania „Giordano Bruno”. Podstawą zapamiętywania jest oryginalny , teoretyczny model pamięci opartej na logograficznej naturze mózgu, to: Prostota-przeźroczysta metoda zapamiętywania, Uniwersalność-pozwala zapamiętać wszystko, Efektywność-to gwarancja pełnej kontroli nad procesem zapamiętywania i zachowania informacji Cel: to logiczne związanie informacji (tel- adres- nazwisko). Podstawą tej metody jest fakt, że informacja w mózgu jest tylko wtedy gdy jest przypominana-do tego momentu tej informacji tam nie ma.

Jakie są ograniczenia tej metody? Objętość zapamiętanego materiału, Ilość wspomagających obrazów pomocniczych, Zmęczenie procesem zapamiętywania (Łuria- ”Maleńka książeczka o wielkiej pamięci”), Konieczność utrwalania i powtarzania, Szybkość zapamiętywania możliwa tylko wtedy, gdy na wcześniej zapamiętanych elementach informacji są zapamiętane kody, a szybkość następnych informacji jest uzależniona od drobiazgowego kodu i jest po prostu wolniejsza. Całe zapamiętywanie w tym systemie opiera się na procesach myślowych dla których oparciem jest obraz i wyobraźnia. To wizualna aktywność. To tylko odtwórcze wyobrażenie.

Mnemotechnika Zamieniająca się w retorykę-to odtwórczość. To początek hipnozy i neurolingwistycznego programowania, stymulacji zewnętrznej. To jest pełne podporządkowania człowieka, jego umysłu. Człowiek tu nie jest ani socjum, ani nie konstruuje sam swojej wiedzy, ani jej nie ocenia, tylko bezwolnie realizuje plan z zewnątrz.