Stosunki UE z państwami afrykańskimi- problemy ekonomiczne, polityczne i społeczne.

PLAN PREZENTACJI: Wprowadzenie. Problemy polityczne. Problemy ekonomiczne. Problemy społeczne. Podsumowanie.

WPROWADZENIE. Biedne i zdestabilizowane państwa Afryki Subsaharyjskiej stanowią cel odpowiedni, który zresztą stał się interesujący również dla innych państw (głównie Chin, w kontekście gospodarczym – jako rynek zbytu tanich towarów niskiej jakości). Wniosek z tego, że UE powinna zainteresować się obszarem Afryki Subsaharyjskiej oraz zbudować zestaw ról, które mogłaby odgrywać w celu prowadzenia skutecznej polityki w tym regionie.

PROBLEMY POLITYCZNE. Porozumienia z Lomé z krajami należącymi do grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP), które zostały zastąpione przez umowę z Kotonu z 2000 r., porozumienia z Republiką Południowej Afryki oraz eurośródziemnomorskie umowy o partnerstwie i o stowarzyszeniu.

Stworzenie głównych zasad, które będą obowiązywać w relacjach między Afryką a UE.

PIERWSZA ZASADA Równość oparta na wzajemnym uznaniu i poszanowaniu instytucji oraz na określeniu wspólnych, obustronnych korzyści.

DRUGA ZASADA Partnerstwo, tzn. tworzenie więzi opartych na współpracy handlowej i politycznej.

TRZECIA ZASADA Odpowiedzialność, która oznacza, że strategie i polityki rozwojowe są dopasowywane do poszczególnych krajów i nie są narzucane z zewnątrz.

Polityka zatrudnienia, promocja różnorodności kulturowej, a także przekształcenie migracji w czynnik wpływający pozytywnie na proces rozwoju objęte zostaną szczególną uwaga.

UE jest zainteresowana zachowaniem swoistego status quo w Afryce, który polega na trzymaniu państw leżących na tym kontynencie w szachu uzależnienia od pomocy finansowej i tym samym zapewnieniu sobie wpływów politycznych w regionie.

PROBLEMY EKONOMICZNE AKT Komunikat Komisji dla Rady, Parlamentu Europejskiego i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z 12 października 2005 r. - Strategia UE na rzecz Afryki: Europejsko-afrykański pakt na rzecz przyspieszenia rozwoju Afryki [COM(2005) 489 wersja ostateczna – nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym].

Od kilku lat obserwujemy w Afryce znaczny postęp, m. in Od kilku lat obserwujemy w Afryce znaczny postęp, m.in. w sferze sprawowania władzy, wzrostu gospodarczego. Unia Afrykańska, Nowe Partnerstwo dla Rozwoju Afryki (NEPAD) oraz międzynarodowe organizacje stworzyły dla Afryki „mapy drogowe” w zakresie gospodarki i polityki, a także nakreśliły wizję przyszłości

Zrównoważona eksploatacja zasobów naturalnych, rozwój rolnictwa, inwestycje w zasoby ludzkie tworzą klimat sprzyjający inwestycjom. Wiele państw afrykańskich posiada duże bogactwa naturalne, co umożliwia faktyczny zrównoważony rozwój.

Komisja Europejska oświadczyła, że inicjatywa na rzecz milenijnych celów rozwoju o budżecie 1 mld EUR koncentruje się na obszarach i państwach, które prawdopodobnie nie osiągną swoich milenijnych celów rozwoju, a spośród których wiele jest w Afryce.

Głównymi instrumentami promowania handlu między UE a regionami afrykańskimi stanowią umowy zgodne z uregulowaniami Światowej Organizacji Handlu, czyli tzw. umowy o partnerstwie gospodarczym.

Południowoafrykańska Wspólnota Rozwoju – w dniu 15 lipca 2014 r Południowoafrykańska Wspólnota Rozwoju – w dniu 15 lipca 2014 r. Botswana, Lesotho, Afryka Południowa, Suazi i Mozambik z jednej strony oraz UE z drugiej strony pomyślnie zakończyły negocjacje w sprawie umowy o partnerstwie gospodarczym.

PROBLEMY SPOŁECZNE Główne problemy, z którymi borykają się państwa afrykańskie (z którymi walczy Unia Afrykańska) to kolonializm i rasizm, rozwój współpracy między państwami członkowskimi oraz obrona ich suwerenności.

Ponad 80% Afrykanów żyje w państwach o niskim HDI, co oznacza: dużą śmiertelność, niską długość życia, analfabetyzm, niski poziom edukacji i ochrony zdrowia.

Dążeniem wszystkich państw jest osiągnięcie niezależności politycznej i gospodarczej, wzrost gospodarczy, likwidacja obcych baz wojskowych i przekształcenie Afryki w strefę bezatomową.

Unia Afrykańska również podejmuje działania na rzecz eliminowania zagrożeń dla bezpieczeństwa i pokoju w Afryce. Stała się jedną z organizacji regionalnych działających zgodnie z postanowieniami rozdziału VIII Karty Narodów Zjednoczonych.

Unia Afrykańska stoi wobec wielu problemów, takich jak: walka z epidemiami (malaria, AIDS), konfrontacja z niedemokratycznym reżimami, mediacje w toczących się konfliktach wewnętrznych, niedokończona dekolonizacja Sahary Zachodniej, konieczność poprawy warunków życia milionów ludzi, walka z głodem, analfabetyzmem i wiele innych.

Tworzenie nowych miejsc pracy pozostaje jednym z najważniejszych wyzwań w walce z ubóstwem i dla rozwoju społecznego, szczególnie dla kobiet i mniejszości etnicznych.

Podsumowanie Postanowienia Wspólnej Strategii na lata 2014-2017 świadczą o zdiagnozowanych wyzwaniach jakie Europa i Afryka jakie postawiły przed kontynentem afrykańskim. Ciągły brak woli politycznej, partnerskiego traktowania i zaufania jest problemem który uniemożliwia ich wdrożenie.

W czerwu 2005r. Unia Europejska zobowiązała się do oficjalnej pomocy do poziomu 0.56% DNB do 2010r., i do poziomu 0.7% DNB do 2015. Każdego roku dla Afryki sunsaharyjskiej będzie przeznaczane około 4 miliardów euro.