W służbie Bogu i ludziom Księża i zakonnicy
Benedyktyni słynęli z przepisywania ksiąg i ogrodnictwa- XI w.
Cystersi wiedli życie w samotności, wypełnione modlitwą –XIIw.
Franciszkanie opiekowali się ubogimi i chorymi – XIII w.
Dominikanie nauczali zasad Pisma Świętego –XIII w.
DUCHOWNI W średniowieczu najbardziej wykształconą grupą ludzi byli duchowni. Musieli oni studiować Biblię, posiadali więc rzadką w tamtych czasach umiejętność czytania i pisania
DUCHOWNI pomagali władcom w rządzeniu państwem, często stawali się doradcami monarchów, wysłannikami dyplomatycznymi bądź zaufanymi sekretarzami, którzy sporządzali dokumenty, prowadzili księgi urzędowe i korespondencję.
Kaznodzieja to duchowny zajmujący się wygłaszaniem kazań. Reguła zakonna to zbiór podstawowych przepisów i zasad regulujących życie we wspólnocie zakonnej. Zakon jest wspólnotą religijną, której członkowie (zakonnicy) składają śluby, czyli poświęcają się służbie Bogu i żyją według ściśle określonych zasad.
Życie codzienne w średniowiecznym klasztorze Zakonnicy prowadzili życie surowe i ściśle zorganizowane. Osoba, która wstępowała do zakonu, musiała się wyrzec prywatnego majątku nie tylko dlatego, by lepiej rozumieć ubogich, lecz głównie po to, by nie troszczyć się o dobra doczesne i móc wszystko poświęcić Bogu. Ubiory braci zakonnych były proste, a ich wzór i kolor wskazywały, do którego zgromadzenia należą. Rozkład dnia braci zakonnych wyznaczony był modlitwami, posiłkami, pracą fi zyczną, czytaniem tekstów religijnych i rozmyślaniem. Zakonnicy jadali niezbyt obfi cie i tylko dwa razy dziennie,a jeżeli ciężko pracowali, mogli zjeść trzeci posiłek.
ZAPAMIĘTAJ!