Kształtowanie postawy dialogu. Wyzwania edukacji międzykulturowej.
Twoje auto – Japończykiem Twoja pizza – włoska „Twój Chrystus – Żydem Twoje auto – Japończykiem Twoja pizza – włoska Twoja demokracja – grecka Twoja kawa – brazylijska Twój urlop – turecki Twoje liczby – arabskie Twoje pismo – łacińskie A Twój sąsiad tylko cudzoziemcem?” Tekst plakatu wiszącego na murach Berlina wiosną 1994 r., cyt. Za Szymański 1995 / Beyond Borders, Konferencja Psychologii Międzykulturowej UAM
Rozróżnienie pojęć Edukacja wielokulturowa Często nosiła i nosi piętno podejścia hegemonistycznego i instrumentalnego. Bardziej lub mniej ukrytym celem poczynań edukacyjnych była asymilacja lub utrzymanie spokoju społecznego) (Czerniejewska, I. za: Lewowicki (2002) Edukacja międzykulturowa Ma służyć nie „byciu obok”, ale wzajemnemu zbliżeniu – integracji. Integracji bez jawnego, czy ukrytego programu dominacji jednej z grup. (Czerniejewska, I., za: Lewowicki (2002)
Formy edukacji międzykulturowej FORMALNA Formal NIEFORMALNA Non-formal learning POZAFORMALNA Informal learning
(…) Rozmowa zrównuje tych, którzy biorą w niej udział (…). O dialogu (…) Rozmowa zrównuje tych, którzy biorą w niej udział (…). Fernando Savater
Etnocentryzm Twierdzenie, że moja wizja świata jest centralna do rzeczywistości. Zachowanie innych ludzi jest wyjaśniane w odniesieniu do własnych realiów kulturowych. Tendencja do postrzegania różnic międzykulturowych i zachowań innych przez pryzmat własnych norm i standardów kulturowych.
Zasady uczenia międzykulturowego wg Dominique Bouchet: Nikt nie jest typowym człowiekiem swej kultury; Żadna kultura nie istnieje w zamkniętej oraz jednolitej formie; Nikt nie jest członkiem tylko jednej, wyizolowanej grupy, a swoją tożsamość określa w relacji do członków innych grup; Każda kultura jest formą transmisji swych wartości i wzorów, które mogą podlegać daleko idącym transformacjom, i w różnym stopniu ma w związku z tym charakter procesualny. Nikt nie „otrzymuje” swej tożsamości w gotowej i niezmienionej formie.