Muzeum Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku [Rok Henryka Sieniewicza] 2016

Oblęgorek – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Strawczyn, 16 km na północny zachód od Kielc.

Powstanie Muzeum Muzeum powstało 26 października 1958 roku z inicjatywy dzieci pisarza, córki Jadwigi Korniłowicz i syna Henryka Józefa. W roku 1948 zwrócili się oni do ówczesnego Ministerstwa Kultury i Sztuki aby w dworku tym utworzyć Muzeum Pamiątek po swym ojcu. Propozycja ta zyskała poparcie władz państwowych i przy finansowej pomocy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach oraz Społecznego Funduszu Odbudowy Stolicy i Kraju pomysł ten wszedł w życie. W 1956 r. Jadwiga i Henryk Józef aktem notarialnym przekazali Skarbowi Państwa pałacyk wraz z 2 ha parku. Prace remontowe rozpoczęły się w roku 1957. Pierwszym kustoszem muzeum została synowa Henryka Sienkiewicza Zuzanna. Prace przygotowawcze zostały rozpoczęte przez „Cepelie” w Poznaniu i Łodzi. Wykonały one odnowę i renowację mebli i tkanin. Zapłata za te prace pozostała częścią daru dla muzeum. Całościową oprawę wystawy zorganizowała kustosz Muzeum Świętokrzyskiego – Aleksandra Dobrowolska. Z dniem 1 stycznia 1976 Muzeum Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku stało się oddziałem Muzeum Narodowego w Kielcach.

Historia Muzeum ,,Czerwona Brama” ,,Aleja Lipowa” W 1900 r. z okazji 25-lecia pracy literackiej dla Henryka Sienkiewicza polskie społeczeństwo zorganizowało zbiórkę na zakup majątku w Oblęgorku i ufundowało go w podziękowaniu za jego pracę. Z tej okazji został utworzony obywatelski komitet, który miał przygotować program dla obchodów jubileuszowych. Akt notarialny podpisano w Kielcach 18 lipca 1900 r. Majątek odkupiono za kwotę 51.249 rubli i 59 kopiejek. Na majątek składało się łącznie 515 mórg. Za pozostałe po wykupieniu majątku środki pochodzące ze zbiórki zakupiono dla pisarza inwentarz (bydło, konie i maszyny rolnicze). Na tę okoliczność rzeźbiarz Pius Weloński wykonał z białego marmuru popiersie pisarza. Dworek zaprojektowany przez warszawskiego architekta Hugo Kudera zbudowano w 1895, okolice wokół pałacyku, 49 ha ziemi zaprojektował i urządził warszawski ogrodnik Franciszek Szanior. Droga do pałacyku prowadzi przez Czerwoną Bramę a dalej przez aleję lipową. ,,Czerwona Brama” ,,Aleja Lipowa”

XIX wieczny dworek zbudowany został w stylu eklektycznym w latach 1900-1902 na terenie starego parku. Od strony frontowej zwieńczony jest charakterystycznym kamiennym husarzem. Nad wejściem umiejscowiony został kamienny herb rodu Sienkiewiczów. Pałacyk powstał na bazie istniejącego już tam myśliwskiego domku rodziny Tarłów (najstarszej części dworku), zwanego Tarłówką oraz pawilonu myśliwskiego zbudowanego w 1895 r. przez ówczesnego właściciela rejenta Mieczysława Halika, zwanego dziś Halikówką Okolice wokół dworku otacza duży park w stylu angielskim, w którym dominują stare dęby i lipy oraz ogród, którym opiekowała się trzecia żona pisarza Maria z rodziny Babskich i córka Dzinia.

W środku.. Zobaczyć tu można gabinet, salon, jadalnię, palarnię i sypialnię pisarza. Wyposażenie stanowią oryginalne meble, obrazy, rzeźby, tkaniny i część księgozbioru Sienkiewicza. Na piętrze zorganizowana jest wystawa biograficzno- literacka poświęcona patronowi muzeum. Gabinet Wyposażenie gabinetu: meble, obrazy, książki oraz dary jubileuszowe Sienkiewicz przywiózł do Oblęgorka w 1902 r. z warszawskiego mieszkania. Stojące na pierwszym planie solidne dębowe biurko pisarz zakupił specjalnie do tego pomieszczenia i przy nim tworzył m. in. fragmenty W pustyni i w puszczy. Natomiast mahoniowe biureczko należało do pierwszej żony Sienkiewicza - Marii z Szetkiewiczów. Na tym biurku w owalnej, czarnej ramce stoi jej zdjęcie. Była to ukochana żona Sienkiewicza.

Jadalnia Część mebli zgromadzonych w jadalni to posag Marii z Szetkiewiczów. Pochodziły one z majątku jej rodziców, z Hanuszyszek w Trockiem. Są to: orzechowy bufecik oraz stół z krzesłami. Szafa biblioteczna, na której stoi zegar w stylu zakopiańskim, według rysunku syna pisarza - Henryka Józefa. Zegar to dar od zegarmistrza warszawskiego Ferdynanda Woronieckiego. Na jego tarczy znajdują się sceny z dzieł Sienkiewicza, a także inicjał imienia oraz nazwisko pisarza zamiast cyfr oznaczających godziny. W jadalni wisi wiele fotografii Sienkiewicza i jego bliskich. Mają one szczególną wartość historyczną. Z lewej strony orzechowego bufeciku fotografia z ostatniego szwajcarskiego okresu życia pisarza. Sienkiewicz przedstawiony jest na niej w towarzystwie córki. Zdjęcie zrobione zostało prawdopodobnie w dniu siedemdziesiątych urodzin pisarza (5.05.1916 r.).

Palarnia Wyposażenie palarni nie zachowało się do naszych czasów. Umeblowano ją zatem zgodnie z panującą za życia pisarza modą a wyglądem zbliżono do sal poprzednich. Użyto w tym celu kompletu mebli biedermeierowskich. Na wprost rozsuwanych drzwi wisi tkanina buczacka, przetykana złotą nitką, pochodząca z manufaktury Potockich. Nad nią ostatni malowany przez Pochwalskiego portret Sienkiewicza. Artysta rozpoczął pracę nad nim w 1915 roku w Wiedniu, ale ukończył swe dzieło dopiero po śmierci pisarza.

Salon Znajdują się tutaj trzy obrazy namalowane przez przyjaciela Sienkiewicza Kazimierza Pochwalskiego. Pierwszy z nich to najbardziej znany portret pisarza, wykonany kiedy Sienkiewicz miał 44 lata. Po drugiej stronie drzwi wisi portret jego pierwszej żony - Marii z Szetkiewiczów, malowany już po jej śmierci, z fotografii. Kolejny obraz przedstawia Pochwalskiego z Sienkiewiczem podczas podróży do Turcji w 1886 r na statku Oleg. Pod nim Poczet królów polskich, 24 monety wykonane ze srebra i złota. Pod portretem żony ustawiono rzeźbę Kazimierza Łady-Grodzickiego - Rydwan sławy, przedstawiającą Sienkiewicza w złotym wieńcu laurowym. Jest to dar od artystów warszawskich.

Okres pobytu pisarza Do dworku Henryk Sienkiewicz przybył w maju 1902 r, rzeczy zostały sprowadzone 9 czerwca. Używał go głównie jako miejsce letniego wypoczynku i pracy (na czas nieobecności pisarza dworkiem opiekował się Adam Popławski ze wsi Promnik). W tym okresie Henryk Sienkiewicz pracował m.in. nad powieściami W pustyni i w puszczy, Na polu chwały, jak i nowelą Dwie łąki (1903). W dworku przebywał do jesieni 1914 r. Opuścił Oblęgorek pod koniec września w wyniku I wojny światowej wyjeżdżając do Szwajcarii drogą przez Kraków i Wiedeń. Po śmierci pisarza jego żona Maria i syn Henryk Józef zamieszkali na stałe w dworku, gdzie przebywali do 1944 r. Część zbiorów syn pisarza ukrył wśród mieszkańców Oblęgorka przed Niemcami. Po zakończeniu II wojny światowej majątek w wyniku nacjonalizacji uległ parcelacji. Dla rodziny po pisarzu pozostawiono pałacyk wraz z 49 ha ziemi.

Słowa od poety Za dworek na uroczystości wręczenia Henryk Sienkiewicz podziękował słowami: ,,...Tę pracę moją kraj wynagradza... Z serca wyrywa mi się tylko okrzyk: Dzięki krajowi, dzięki wam panowie z Komitetu...’’ i już podczas pobytu: ,,Oblęgorek oczarował mnie zupełnie. Mało jest w Królestwie wiosek tak pięknie położonych...”

Źródła: www.wikipedia.org www.museo.pl Wykonali: Błażej Domagała Igor Kilian Jakub Mroczek

Dziękuję za uwagę !