Historia Kalendarza Julia Kawka kl. IV wykonała na zajęciach w ramach projektu interdyscyplinarnego „ABC Przedsiębiorczości”

Historia kalendarza Pomysł kalendarza narodził się niezależnie w różnych miejscach świata. Ludzie już od dawna zauważali zmiany w przyrodzie, takie jak fazy księżyca czy przemiany pór roku i zaczęli wykorzystywać te zjawiska do zapisywania czasu. Musieli dokonać wyboru pomiędzy kalendarzem księżycowym a słonecznym. Te dwa podstawowe systemy nie są ze sobą zgodne, ponieważ miesiąc księżycowy liczy 29,5 dnia a rok składa się z 354 dni, podczas gdy rok słoneczny trwa jak wiadomo 365 dni. Starożytni Babilończycy opracowali np. kalendarz księżycowy, w którym rok podzielony jest na 12 miesięcy księżycowych. Kalendarz księżycowy używany był przez kapłanów, natomiast kalendarz słoneczny przez rolników. Obecnie zdecydowana większość ludzi posługuje się kalendarzem gregoriańskim, który powstał w 1582 roku. Jego nazwa wywodzi się od Papieża Grzegorza XIII. W kalendarzu tym jednostką jest miesiąc księżycowy, ale do niektórych miesięcy dodano parę dni, by uzyskać pełen rok słoneczny.

Liczba wszystkich dodanych do siebie dni w kalendarzu Gregoriańskim wynosi 365, lecz pełen rok słoneczny trwa 365,2422 dnia co oznacza, że co 4 lata istnieje potrzeba doliczenia dodatkowego dnia (rok przestępny).

Rodzaje kalendarzy i krótka charakterystyka: -Gregoriański: Zasady kalendarza są następujące: *większość lat liczy 365 dni - są to lata zwykłe *lata których liczba dzieli się przez 4 - są to lata przestępne *lata których liczba dzieli się przez 100 - są to lata zwykłe *lata których liczba dzieli się przez 100 i 400 - są latami przestępnymi

-Juliański: Został wprowadzony przez Juliusza Cesarza w 46 r.p. n. e. Przyjęty przez kościół i rozpowszechniony w średniowiecznej Europie. Kalendarz słoneczny dzielił rok na 12 miesięcy obejmujących 365 dni.

datę Wielkanocy i zależnych od niej świąt; -Kościelny: Oparty na systemie świątecznym (długość roku) i księżycowym, wyznaczającym datę Wielkanocy i zależnych od niej świąt; dzielił rok na okresy liturgiczne i 7-dniowe tygodnie; daty dzienne określał imionami świętych lub nazwami świąt stałych lub ruchomych. -Rzymski: Początkowo oparty na zjawiskach w przyrodzie, następnie na cyklu zmian faz księżyca od V w. p. n. e. Uzgodniono go z rokiem zwrotnikowym; dni w miesiącu liczono wstecz od stałych terminów; zreformowany 46 p. n. e. -Żydowski: Kalendarz księżycowo-słoneczny; koncepcja nazwy i miesięcy z Babilonii, dzilił rok na 12 lub 13 miesięcy po 29-30 dni, miesiące na 7-dniowe tygodnie.

Kalendarz adwentowy – specjalny kalendarz służący do odliczania dni od pierwszego dnia grudnia do Wigilii Bożego Narodzenia. Pomysł pochodzi z XIX wieku od niemieckich .luteranów Zwyczaj ten znany jest i pielęgnowany w wielu krajach na całym świecie w rodzinach chrześcijańskich.

-Muzułmański: Wprowadzony 662 przed Mahometem; kalendarz dzieli rok na 12 miesięcy po 29 lub 30 dni. Rok w k. m. jest krótszy od roku zwrotnikowego o ok. 11 dni, stąd daty świąt wypadały w kolejnych latach w różnych porach roku.

Trzynastomiesięczny kalendarz – kalendarz Druidów

Kalendarz Babiloński