ZNACZENIE CZYNNIKA PRZYRODNICZEGO Wykład 4
Podejście przyrodniczo-historyczne J.S. Mill A. Smith T. Malthus D. Ricardo J. B. Say
Starożytni myśliciele a kwestia liczby ludności: Konfucjusz, Platon, Arystoteles Wiek XVI – G. Botero Wiek VXII – W. Petty Wiek XVIII - A. Smith
Hipoteza ludnościowa A. Smitha Wzrost ludności Spadek wielkości żywności Minimum egzystencji Nowe technologie Indukowana inwencja Więcej żywności Źródło: opracowanie własne na podstawie R. Bartkowiak Ekonomia rozwoju, PWE, Warszawa, s. 85
Zasada ludnościowa T. Malthusa Minimum egzystencji Stan stacjonarny ludności Autonomiczna interwencja Nowe technologie Więcej żywności Wzrost ludności Wyczerpanie dostępnych zasobów Mniej żywności Źródło: opracowanie własne na podstawie R. Bartkowiak Ekonomia rozwoju, PWE, Warszawa, s. 86
Hipoteza ludnościowa Kramera Większy produkt Nowe technologie Więcej żywności Większa gęstość zaludnienia Indukowana inwencja Wzrost ludności Źródło: jak na poprzednim rysunku
Paradygmat dualizmu gospodarczego Hipoteza Prebischa – Singera (1950) i teoria uzależnienia Prebischa - Franka a) kraje ubogie mają odmienne struktury społeczne i ekonomiczne - trudność w opisie b) Relacje cenowe w handlu międzynarodowym działają na niekorzyść krajów słabo rozwiniętych. c) Zalecanie rozwoju w oparciu o własny sektor wytwórczy i substytucje importu d) KWR tworzą jądro, - przywilej wpływania na podział pracy
Paradygmat dualizmu gospodarczego Wynika z zasady ludnościowej Malthusa i teorii ludnościowej Beckera Współczesna gospodarka światowa składa się z: a) lepiej rozwiniętego zamożnego centrum b) Gorzej rozwiniętych i ubogich peryferii KSR nie powinny uczestniczyć w zintegrowanej gospodarce światowej, a rozwój oprzeć na polityce samowystarczalności.
Bibliografia: Bartkowiak R., Ekonomia rozwoju, PWE, Warszawa Fiedor B., Kociszewski K., Ekonomia rozwoju, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Wrocław Kozak Z., Ekonomia zacofania i rozwoju, SGH, warszawa Piasecki R. (red.), Ekonomia rozwoju, PWE, Warszawa 2011.