Omdlenia Wykonała: Oliwia Musiał

Omdlenie  Krótkotrwała utrata przytomności wywołana przejściowym globalnym zmniejszeniem perfuzji mózgowej,  charakteryzuje się szybkim rozwojem objawów aż do zupełnej utraty przytomności, krótkim czasem trwania oraz samoistnym i pełnym odzyskaniem przytomności.

Omdlenia:  odruchowe,  związane z niedociśnieniem ortostatycznym,  kardiogenne.

Omdlenie odruchowe  Wynik nieprawidłowej reakcji prowadzącej do rozszerzenia naczyń lub wolniejszej pracy serca,  przyczyną jest nieprawidłowe funkcjonowanie receptorów odpowiedzialnych za utrzymywanie optymalnego wypełnienia łożyska naczyniowego i ciśnienia tętniczego krwi,  działanie uruchamia się w sytuacjach takich jak: długie stanie, przebywanie w dusznych i gorących pomieszczeniach, stres.

Omdlenia związane z niedociśnieniem ortostatycznym  Zdarzenie podczas, którego ciśnienie krwi spada w pozycji stojącej,  przyczyną jest zaburzenie krążenia, którego omdlenie jest jednym z wielu symptomów obok zawrotów głowy, zmęczenia, kołatania serca, zaburzenia widzenia, a nawet bólu pleców.

Omdlenia kardiogenne  Związane z pierwotną strukturalną czy elektryczną choroba serca, lub sercowo-naczyniową,  spowodowane są zaburzeniami czynności serca,  przejściowa utrata przytomności, ma gwałtowny początek a ustępuje zależnie od przyczyny podstawowej, często szybko (w ciągu 20 sekund).

Powikłania omdleń  Ze względu na możliwość urazów mechanicznych w czasie upadku (złamanie ręki, wstrząs mózgu, uraz głowy itp.) trzeba podchodzić do omdleń poważnie, zapobiegać i, gdy wystąpią, leczyć,  omdlenie może być sygnałem poważnej choroby, stąd potrzeba wyjaśnienia jego przyczyn,  w każdym przypadku utraty przytomności należy zgłosić się do lekarza.

Leczenie  Diagnostyka i leczenie omdleń są problemem złożonym,  należy przede wszystkim poznać przyczynę omdleń,  istnieje szereg badań, które temu służą: EKG, badanie echokardiograficzne, rtg klatki piersiowej, próba pionizacyjna, badania laboratoryjne, EEG, tomografia komputerowa, badanie usg tętnic szyjnych,  o tym, jakie badania i w jakiej kolejności będą wykonane decyduje lekarz w oparciu o badanie fizykalne i wywiad z pacjentem.

Podczas wizyty u lekarza:  opisz sytuację, w której doszło do omdlenia (np. nagła zmiana pozycji lub pozostawanie w pozycji stojącej przez dłuższy czas, wysiłek fizyczny),  wymień objawy poprzedzające omdlenie (nie zawsze występują) i takie, które wystąpiły po odzyskaniu przytomności,  poinformuj o chorobach serca oraz o przyjmowanych lekach,  udziel informacji czy zdarzenie miało miejsce po raz pierwszy, a jeśli nie to w jakich okolicznościach i z jaką częstotliwością występowały omdlenia wcześniej.

Co robić, gdy czujesz, że zaraz zasłabniesz:  poproś kogoś, by przez chwilę pozostał przy tobie,  jeżeli to możliwe, połóż się. Nogi oprzyj tak, aby znalazły się wyżej niż głowa,  gdy nie możesz się położyć, stojąc, skrzyżuj nogi najwyżej, jak to możliwe, jednocześnie lekko się pochyl do przodu. W tym samym czasie postaraj się wspinać na palce, napinaj też mięśnie nóg i pośladków. Złącz dłonie na wysokości klatki piersiowej poprzez zahaczenie palcami jednej dłoni o drugą, a następnie staraj się rozciągnąć je,  jeżeli nie wypada ci robić takich manewrów, powoli przyklęknij na jedno kolano, głowę opuść jak najniżej. Podnoś się bardzo wolno, głowę trzymaj pochyloną,  możesz usiąść na krześle, nisko opuścić głowę (tak, by niemal dotykała kolan). Ta pozycja ułatwi przepływ krwi do mózgu.

Jak zapobiegać omdleniom?  Pij dużo płynów: 3,5 litra w zimie, a w lecie nawet 5-6 litrów,  najlepiej cały czas noś przy sobie małą butelkę wody,  unikaj sytuacji wywołujących omdlenia, a szczególnie dusznych i tłocznych pomieszczeń.

Pierwsza pomoc w przypadku omdlenia  Osobę, która zemdlała, połóż w pozycji bezpiecznej i zabezpiecz głowę, podkładając coś pod nią.  Sprawdź, czy wyczuwalny jest puls i zachowane jest oddychanie. Jeżeli po sekundach brak jest oddechu, pojawia się zasinienie twarzy i nadal nie ma wyczuwalnego pulsu, wezwij pomoc i przystąp do akcji reanimacyjnej – masażu serca i sztucznego oddychania.  Jeśli po następnych kilkudziesięciu sekundach nadal brak pulsu, oddychania i nie ma powrotu świadomości, to wszystko zaczyna wskazywać na to, że jest to zatrzymanie krążenia, które wymaga kontynuacji zabiegów reanimacyjnych, pomocy innych osób, użycia automatycznego defibrylatora (jeśli jest dostępny) i wezwania specjalistycznej pomocy.

Schemat postępowania

Dziękuję za uwagę!