Wpływ stymulacji prawej komory na funkcję lewej komory u pacjentów z blokiem AV wysokiego stopnia. Wyniki badania Protect-Pace. Michał Chudzik
Przewlekła stymulacja prawej komory (RV) oraz wierzchołka (RVA) jest standardem leczenia dla bloku przedsionkowo-komorowego (AV), ale może być szkodliwa dla funkcji skurczowej lewej komory (LV). Dotychczasowe badania kliniczne stymulacji niewierzchołkowej nie dostarczały jednoznacznych wniosków. Wpływ stymulacji prawej komory na funkcję lewej komory u pacjentów z blokiem AV wysokiego stopnia
Celem tego prospektywnego, randomizowanego, wieloośrodkowego, międzynarodowego badania było porównanie zmian frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF) przy stymulacji wierzchołka prawej komory oraz stymulacji przegrody międzykomorowej (RVHs) w okresie 2 lat. Cel badania
240 pacjentów (wiek 74 ± 11 lat, 67% mężczyzn) blok AV wysokiego stopnia wymagający > 90% stymulacji komór serca zachowana wyjściowa LVEF> 50% n = 120 stymulacja RVHs n = 120 stymulacja RVA Przebieg badania Protect-Pace
Znacznie większy czas związany był z umieszczeniem elektrody w pozycji RVHs (70 ± 25 vs 56 ± 24 min, p <0,0001) i z dłuższym czasem fluoroskopii (11 ± 7 vs 5 ± 4 min, p <0,0001). Wyniki badania Protect-Pace Po 2 latach LVEF zmniejszyła się zarówno w grupie RVA (57 ± 9 55 ± 9%, P = 0,047) i w grupie RVHs (56 ± 10 do 54 ± 10%, p = 0,0003). Jednakże, nie było istotnych różnic w zmianach LVEF u tych samych pacjentów pomiędzy RVA (n = 85) i RVHs (n = 83)(P = 0,43). Nie stwierdzono istotnych różnic w hospitalizacji z powodu niewydolności serca, śmiertelności, napadowego migotania przedsionków lub stężenia mózgowych peptydów natriuretycznych w osoczu w obu grupach.
U chorych z blokiem AV wysokiego stopnia i zachowaną funkcją LV wymagających wysokiego odsetka stymulacji komorowej, stymulacja RVHs nie zapewnia działania ochronnego dla funkcji lewej komory nad stymulacją RVA w ciągu pierwszych 2 lat. Podsumowanie