Włochy

Włochy (Republika Włoska, wł. Italia, Repubblica Italiana) – państwo położone w Europie Południowej, na Półwyspie Apenińskim, będące członkiem wielu organizacji, m.in.: UE, NATO, należące do ośmiu najbardziej uprzemysłowionych i bogatych państw świata

Flaga Włoch jest prostokątem podzielonym na trzy pionowe pasy: zielony, biały i czerwony, które nawiązują do rewolucji francuskiej, podkreślając znaczenie trzeciego stanu w rządzeniu państwem. Po raz pierwszy trójkolorowa flaga pojawiła się w 1795 roku w Bolonii podczas zamieszek studenckich. Oficjalnie flagą włoską została w 1796 roku dzięki Napoleonowi, który ją przyjął dla Legionu Lombardzkiego. Używano jej od 11 maja 1798 do 20 sierpnia Towarzyszyła wszystkim walkom o niepodległość, łącząc się z ideami jedności i niepodległości narodowej. W 1848 król Sardynii przywrócił ją i w centrum umieścił herb swej dynastii sabaudzkiej. Pod koniec II wojny światowej trójkolorowa flaga bez symboli była uznawana za flagę Włoskiej Republiki Socjalnej. W obecnym kształcie została zatwierdzona w konstytucji republiki 19 czerwca 1946.

Godło Włoch w obecnym kształcie pochodzi z Biała gwiazda w czerwonym obramowaniu nie nawiązuje do historycznych symboli narodowych. Umieszczono ją na tle zębatki, która jest symbolem pracy; w konstytucji włoskiej zapisano zdanie, że Włochy opierają się na wspólnej pracy. Gwiazdę i zębatkę podtrzymuje gałązka oliwna i gałązka dębu. Pierwsza symbolizuje pokój oraz południowe Włochy, druga – siłę i północną część Włoch. Na czerwonej wstędze znajduje się biały napis z oficjalną nazwą państwa: Repubblica Italiana. Herb Królestwa Włoch do 1890 Herb Królestwa Włoch w latach i Herb Królestwa Włoch w latach Obecny herby Włoch

Fratelli d'Italia (wł. Bracia Włosi) – hymn państwowy Włoch. Słowa napisał młody poeta włoski Goffredo Mameli, uczestnik walk o niepodległość Włoch w 1849 roku, który zmarł w wieku 22 lat w wyniku ran odniesionych na polu bitwy. Według legendy, Mameli napisał słowa pieśni w 1847 roku podczas przyjęcia w domu konsula amerykańskiego na prośbę gości. Zaimprowizowany tekst dokończył nocą w domu. Parę dni później, podczas pobytu w Turynie jego przyjaciel, Michele Novaro, autor wielu pieśni patriotycznych, w podobnych okolicznościach skomponował muzykę. Pierwszy raz utwór ten wykonano w 1847 roku w Genui podczas świętowania reform zapoczątkowanych przez króla Sardynii Karola Alberta Sabaudzkiego. W przeciwieństwie do hymnu francuskiego nie zrywa z przeszłością, ale do niej nawiązuje, przywołując chwałę dawnych bitew. Goffredo Mameli – autor tekstu hymnu Pewną ciekawostką jest fakt, iż podobnie jak w hymnie polskim znajduje się nawiązanie do Włoch („z ziemi włoskiej do Polski”), tak w ostatniej zwrotce hymnu włoskiego znaleźć można nawiązanie do naszego kraju („Già l'Aquila d'Austria Le penne ha perdute (...) Il sangue Polacco”).

Zwyczaje kulinarne Najpopularniejszym daniem Włochów jest pasta, czyli makaron oraz pizza. Na kolacje zazwyczaj jadają mięso. Włosi lubią też słodkie desery, a jednym z najpopularniejszych jest tiramisu i panna cotta. Klasyczny posiłek Włocha składa się z przystawki (antipasto), dania mącznego lub zupy (pasta), dania głównego (mięso, ryby lub drób wzbogacone sałatką lub risottem), a na koniec podawany jest deser. Do obiadu często pija się czerwone wino.

Tradycje i obyczaje To właśnie z Włoch wywodzi się tradycja obchodzenia Święta Zakochanych, czyli Walentynek. Już w starożytności świętowano ten dzień jako święto Luparkalia. Pechowym dniem dla Włochów nie jest piątek 13, lecz wtorek 17. Zwyczaj ten wywodzi się od tego, że dawniej na nagrobkach pisano „VIXI” co oznaczało „On żył”. Po przestawieniu tych cyfr otrzymujemy liczbę 17, która uważana jest za symbol nieszczęścia. We Włoszech podobnie jak w innych krajach obchodzone są Mikołajki, z tą różnicą, że do włoskich dzieci nie przychodzi Mikołaj tylko czarownica Befana. We Florencji czarownica ta przypomina wyglądem Harleyowca.

Karnawał w Wenecji Jest najstarszą w Europie zabawą uliczną. Jego tradycje sięgają już około 900 lat, czyli już od około XI wieku. Natomiast swój rozkwit i szczyt popularności przeżywał trochę później, bo dopiero w czasach renesansu. Czasu swojego był najdłużej trwającym karnawałem na świecie. W wieku XVIII zaczynał się już w październiku. W tym samym wieku ten sam karnawał przeżywał nieco cichsze lata, miało to miejsce po podboju przez Napoleona Republiki Weneckiej. Wtedy karnawału po prostu nie obchodzono. Powrócił on już na stałe pod koniec XVIII wieku i regularnie odbywa się do dziś. W trakcie karnawału weneckiego praktycznie wszyscy jego uczestnicy bawią się incognito – z maskami na twarzy.

Miasta warte odwiedzenia: Wenecja Rzym Piza Asyż I wiele innych