Króliki

Miejsce królika we wszechświecie królestwo: zwierzęta (Animalia) typ: strunowce (Chordata) podtyp: kręgowce ((Vertebrata) gromada: ssaki (Mammalia) rząd: zającokształtne (Logomorpha) rodzina - zajęczaki (Leporidae) gatunek - Oryctolagus cuniculus

Pochodzenie królika Króliki zalicza się do rodziny Leporidae i pomimo, że wykazują zewnętrzne podobieństwo do zajęcy są genetycznie dość od nich odległe. Różnice występują również w sposobie zachowania. Króliki są zwierzętami kopiącymi nory i spędzają w nich znaczną część dnia natomiast zające w ogóle nie wykazują zdolności kopania nor ani nie wykazują nimi zainteresowania. Nie udało się również wyhodować krzyżówki między królikiem i zającem.

Królik jest zwierzęciem towarzyskim, dlatego powinno się go trzymać pojedynczo tylko wtedy gdy ma się dla niego dużo czasu. Co najmniej godzinę dziennie. Jeżeli nie mamy wystarczająco dużo czasu to trzeba zakupić dwa zwierzątka. Ciekawostka

Z kart historii Pierwsze wzmianki o wykorzystaniu królików znajdujemy u Konfucjusza w VI w. p.n.e W okresie tym na terenie Chin prowadzono już regulowany rozród królików w specjalnych zagrodach i były one używane jako źródło cennego mięsa oraz składane bogom na ofiarę. Na terenie Europy królik pojawił się najprawdopodobniej w drugim tysiącleciu p.n.e i już jako zwierzę udomowione rozpoczął swoją ekspansję począwszy od Hiszpanii.

Królik w Polsce Do Polski króliki przywieziono dopiero około XII wieku. Trafiły one do zagród średniowiecznych zamków i klasztorów, gdzie stanowiły zapas świeżego mięsa.

Rasy Wszystkie króliki pochodzą od jednego gatunku dzikiego królika, ale trudno w to uwierzyć gdy obecnie mamy tyle ras i odmian królików. Stało się tak dzięki długotrwałej pracy hodowlanej człowieka. Rasy można podzielić biorąc pod uwagę wiele kryteriów. Najważniejszy jest jednak podział ras królików ze względu na masę ciała dorosłych zwierząt. Możemy tu wyróżnić cztery grupy: rasy duże ważące powyżej 5,5 kg, rasy średnie ważące 3.5-5,5 kg, rasy małe ważące 2,0-3,5 kg, rasy miniaturowe poniżej 2,0 kg

Rasy duże Do ras dużych królików zalicza się zwierzęta, których masa ciała dorosłego osobnika przekracza 5,5 kg. Górna granica masy ciała nie jest określona. Na wystawach można więc spotkać osobniki ważące nawet ponad 10kg. Są to między innymi: Belgijski Olbrzym (BO) Belgijski Olbrzym Biały (BOB) Olbrzym Srokacz (OS) Francuski Baran (FB) Morawski Olbrzym (MO)

Belgijski olbrzym żółty Belgijski olbrzym występuje w następujących odmianach barwnych: Belgijski Olbrzym Szary Belgijski Olbrzym Zajęczaty Belgijski Olbrzym Żelazisty Belgijski Olbrzym Żółty Belgijski Olbrzym Niebieski Belgijski Olbrzym Czarny Belgijski Olbrzym Szynszylowaty Belgijski olbrzym biały Olbrzym srokacz Olbrzym srokacz występuje w dwóch odmianach barwnych: Olbrzym srokacz czarnobiały Olbrzym srokacz niebiesko-biały Baran francuski żółty Baran francuski występuje w następujących odmianach barwnych: Francuski Baran Szary Francuski Baran Żelazisty Francuski Baran Czarny Francuski Baran Niebieski Francuski Baran Hawana Francuski Baran Madagaskarowy Francuski Baran Szynszylowaty Francuski Baran Żółty Francuski Baran Srokacz Francuski Baran Biały Czerwonooki Francuski Baran Biały Niebieskooki Baran francuski niebieski

Rasy średnie Do królików ras średnich zaliczamy zwierzęta, których masa ciała dorosłego osobnika mieścić się w przedziale 3,5-5,5 kg. Masa ta jest szczegółowo określona dla każdej rasy. Oto niektóre rasy i ich przedstawiciele: Wielki Jasnosrebrzysty Wiedeński Niebieski Wiedeński Biały Szynszyl Wielki Wielki Jasnosrebrzysty Wiedeński Niebieski Wiedeński Biały Szynszyl Wielki

H otot Biały N owozelandzki Czerwony N owozelandzki Biały B urgundzki K alifornijski K una Wielka (brązowa lub niebieska) Z ajęczak C astorex Nowozelandzki czerwony Zajęczak Nowozelandzki biały Hotot biały Castorex BurgundzkiKalifornijski czarny Kuna wielka Kalifornijski hawana

Rasy małe Do królików ras małych zaliczamy zwierzęta, których masa ciała dorosłego osobnika mieści się w przedziale 2,0-3,5kg. Masa ta jest szczegółowo określona dla każdej rasy. Oto następujące rasy: Rex - wielkość mała Mały Baran Szynszyl Mały Marburski Kuna Mała Syjamski Ryś Srebrzysty Mały Holenderski Podpalany Polski Biały Rosyjski

Przedstawiciele królików średnich Występuje w następujących odmianach barwnych: C zarny N iebieski S zary M adagaskarowy Ż ółty H awana J apoński M arburski S zynszylowaty Ż elazisty I zabelowaty Holenderski Podpalany Występuje w trzech odmianach barwnych: Czarny Niebieski Hawana

Rasy miniaturowe Do królików ras miniaturowych (karzełków) zaliczamy zwierzęta, których masa ciała dorosłego osobnika jest poniżej 2kg. Masa ta jest szczegółowo określona dla każdej rasy. Wzorcem w Polsce jak do tej pory jest objęta tylko jedna rasa królików miniaturowych: Hermelin (He)

Z uwagi na właściwe funkcjonowanie przewodu pokarmowego, który powinien być stale wypełniony, królik musi mieć stały dostęp do pożywienia. Długo przeżuwając pokarm regularnie ściera zęby rosnące przez całe życie. Króliki powinny zatem jeść pokarm niskokaloryczny, o wysokiej zawartości włókna i zjadać go w dużych ilościach.

Królik to zwierzę roślinożerne, które w środowisku naturalnym odżywia się głównie zielonymi częściami roślin. Zjada trawy, zioła, liście warzyw i same warzywa. Wszystkie te składniki zawierają dużą ilość włókna. Króliki lubią młodą trawę, młode gałązki i liście. Bardzo smakują im jagody, pąki i grzyby. Króliczy jadłospis

Siano jest niezbędnym składnikiem króliczej diety, dlatego królik musi mieć do niego stały dostęp. Siano spełnia istotną rolę w procesie trawiennym, gdyż zawiera duże ilości włókna, które wspomaga przesuwanie się treści pokarmowej oraz połkniętego w trakcie toalety futerka. Ponadto, podczas długotrwałego żucia sianka, zęby królika ulegają ścieraniu.

Woda Królik musi mieć stały dostęp do świeżej, czystej wody. Najlepiej, gdy będzie to chłodna woda przegotowana. Istotne jest, aby była czysta, dlatego wymieniajmy ją przynajmniej raz dziennie. Wodę podajemy królikowi w poidełku lub miseczce. Miska powinna być na tyle ciężka, aby zwierzątko jej nie przewróciło i najlepiej, gdy krawędzie są okrągłe, co uniemożliwi naszemu pupilowi chwycenie jej ząbkami.

Higiena i pielęgnowanie królika Królik jest bardzo delikatny i wiele czynników może wywołać u niego chorobę. A oto cztery przykazania dotyczące pielęgnacji królika: Po pierwsze: królik powinien mieć w klatce czysto. Kał i niedojedzone resztki pożywienia powinny być codziennie usuwane a ściółka zmieniana raz w tygodniu. Już same klatki powinny zabezpieczać zwierzę przed wilgocią i przeciągami. W celu walki z zarazkami klatka powinna być myta wodą z sodą raz w miesiącu.

Po drugie: z królikiem należy obchodzić się delikatnie, nie wolno podnosić zwierzęcia trzymając je za uszy. Jeżeli trzeba przenieść królika należy złapać go za fałd skóry na grzbiecie oraz podtrzymywać ręką skoki królika. Po trzecie: kiedy królik linieje wskazane jest, od czasu do czasu, wyczesywanie włosów. Wpływa to pozytywnie na odrastanie nowych, a co za tym idzie na stan całego futra. Po czwarte: królikom rosną pazury, które gdy są zbyt długie, należy obciąć ostrymi obcęgami.

Niektórzy weterynarze wyspecjalizowali się w chirurgii królików i posiadają w tym zakresie dodatkowe kwalifikacje. W Wielkiej Brytanii na przykład, możliwe jest uzyskanie Certyfikatu z Medycyny Zoologicznej czy Dyplomu z Medycyny Zoologicznej i Specjalisty rozpoznawczego z Medycyny i Chirurgii Króliczej W wielu krajach możliwe jest uzyskanie dyplomu weterynaryjnego specjalizującego w opiece i leczeniu królików. Króliki, kiedy są chore lub ranne wymagają opieki weterynaryjnej.

Bibliografia: - Internet - wiedza własna i obserwacja Autor: Marysia Gaszka, klasa V a